Salomos Ordsprog 29
1 Ein mann som etter mykje refsing endå er ein stivnakke, vil brått verta broten ulækjeleg sund.
Məzəmmətlərə baxmayıb dikbaşlıq edən Birdən yıxılıb çarəsiz qalar.
2 Når rettferdige aukar i tal, då gled seg folket, men når gudlaus mann kjem til styre, sukkar folket.
Salehlər artanda xalq sevinər, Pis hökmdar olanda xalq nalə çəkər.
3 Den som elskar visdom, gled sin far, men den som gjeng i lag med skjøkjor, øyder eiga si.
Hikmət sevən atasını sevindirər, Fahişələrə aşna olanın əlindən var-yoxu gedər.
4 Ein konge held landet sitt uppe med rett, men ein skattekrevjar legg det i øyde.
Padşah ölkəni ədalətlə möhkəmləndirər, Ağır vergilər qoyansa ölkəni süqut etdirər.
5 Ein mann som smeikjer for næsten sin, breider ut eit net for føterne hans.
Bir kişi ki qonşusunu yağlı dilə tutur, Onun addımları üçün tor qurur.
6 Ein vond manns misgjerd er snara for honom, men rettferdig mann fegnast og gled seg.
Pisin günahı özünə tələdir, Saleh sevincindən haray çəkir.
7 Den rettferdige syter for stakarens sak, den gudlause hev ikkje greida på noko.
Saleh kasıbların haqqını görür, Pis adam bunu dərk etmir.
8 Spottarar øser upp ein by, men vismenner stiller vreiden.
Rişxəndçilər şəhəri çaxnaşdırar, Hikmətlilər isə qəzəbi yatırar.
9 Når vismann fører sak mot dåren, vert dåren sinna og lær, og kann’kje vera still.
Hikmətli səfehi məhkəməyə versə, Səfeh coşub lağ edər, dinclik gedər.
10 Dei blodfuse hatar ein skuldlaus mann, og stend dei ærlege etter livet.
Qana susayanlar kamil insana nifrət edər, Əməlisalehlər can qurtarar.
11 Alt sitt sinne slepper dåren ut, men vismannen døyver det til slutt.
Axmaq həddini aşıb özündən çıxar, Hikmətli səbirli dayanar.
12 Agtar ein hovding på lygneord, er alle hans tenarar nidingar.
Hökmdar yalan sözə qulaq asarsa, Bütün xidmətçiləri şər insana çevrilər.
13 Fatigmann og valdsmann råkast, Herren gjev deim båe augneljos.
Yoxsul insan və zalım bir-birinə bir şeydə bənzəyir: Hər ikisinin gözlərini işıqlandıran Rəbdir.
14 Ein konge som dømer småfolk rett, hans kongsstol stend æveleg fast.
Padşah kasıblara həqiqətlə hökm versə, Taxtı əbədi möhkəmlənər.
15 Ris og age gjev visdom, men ein agelaus gut fører skam yver mor si.
Kötək və məzəmmət hikmət gətirər, Özbaşına qalan uşaq anasını rüsvay edər.
16 Når dei gudlause aukar, so aukar syndi, men dei rettferdige skal sjå med lyst på deira fall.
Pislər çoxalanda cinayət artar, Salehlər görəcək ki, onlar necə yıxılacaqlar.
17 Aga son din, so vil han vera deg til hugnad og gjeva lostemat til sjæli di.
Oğluna tərbiyə ver ki, canın dinc olsun, Könlün bundan ləzzət alsın.
18 Utan profetsyn vert folket vilt, men sæl er den som held lovi.
İlahi söz nazil olmayanda xalqda hərc-mərclik olar. Qanuna əməl edən nə bəxtiyardır!
19 Med ord let trælen seg ikkje tukta, for han skynar deim vel, men bryr seg’kje um deim.
Qula sözlə tərbiyə vermək olmaz, Çünki başa düşsə belə, qulaq asmaz.
20 Ser du ein mann som er snar til å tala, dåren gjev større von enn han.
Düşünmədən danışana baxmısanmı? Axmağa ondan artıq ümid var.
21 Kjæler du trælen upp frå hans ungdom, vil han vanvyrda deg til slutt.
Kim ərköyün qul böyütsə, Axırda bu ona dərd verər.
22 Sinna mann valdar trætta, og brålyndt mann gjer mang ei misgjerd.
Qəzəbli insan dava yaradar, Kəmhövsələ günahı artırar.
23 Mannsens ovmod fører til fall, men den audmjuke vinn seg æra.
İnsanı təkəbbürü alçaldar, İtaətkar şərəfə çatar.
24 Den som helar med tjuven, hatar sitt liv, han høyrer dei tek han i eid, men gjev ingi vitring.
Oğruya qoşulan öz-özünə düşməndir, And içsə də, məhkəmədə həqiqəti söyləməz.
25 Manne-rædsla legg snaror, men den som lit på Herren, vert berga.
İnsandan qorxan özünü tələyə salar, Amma Rəbbə güvənən arxayın yaşar.
26 Mange vil te seg fram for ein styrar, men frå Herren fær kvar mann sin rett.
Çoxu hökmdarın hüzurunu arzular, Amma insan ədaləti Rəbdə tapar.
27 Ein styggedom for rettferdige er ein urettferdig mann, og ein styggedom for den gudlause er den som fer ærleg fram.
Salehlər haqsızlardan, Pis insanlarsa əməlisalehlərdən ikrah edər.
