Salomos Ordsprog 28
1 Dei gudlause flyr um ingen deim elter, dei rettferdige er som ungløva trygge.
Şər insan onu qovan yox ikən qaçar, Saleh aslan kimi mərd dayanar.
2 Syndar eit land, fær det mange herrar, men hev folket mykje vit, varer retten lenge.
Ölkədə üsyan olanda rəhbərlər artar, Dərrakəli, işbilən adam olsa, ölkəni uzun müddət qoruyar.
3 Ein fatig herre som trykkjer dei arme, er eit regn som herjar og ikkje gjev brød.
Bir yoxsul kişi kasıbları incidərsə, Bu, əkini yuyub aparan, qıtlıq yaradan güclü yağışa bənzər.
4 Dei som gjeng ifrå lovi, prisar dei gudlause, men dei som held lovi, harmast på deim.
Qanunu pozanlar pisi təriflər, Qanuna əməl edənlər onlara qarşı çıxar.
5 Vonde folk skynar ikkje kva rett er, men dei som søkjer Herren, skynar alt.
Pis insanlar nə bilir ki, ədalət nədir, Rəbbi axtaranlar bunu dərk edir.
6 Betre er ein fatigmann som ferdast lytelaust, enn ein rikmann som er rang og gjeng tvo vegar.
Kamalla yaşayan yoxsul insan Əyri yolla sərvət qazanandan yaxşıdır.
7 Den som agtar på rettleiding, er ein vitug son, men den som hev lag med øydarar, fører skam yver far sin.
Qanan oğul qanunu yerinə yetirər, Qarınquluya qoşulan atasına xəcalət çəkdirər.
8 Den som aukar si eiga med renta og oker, han sankar åt den som er god mot dei arme.
Kim ki müamilə ilə, sələmlə var-dövlət yığar, Onun varı axırda kasıblara səxavət göstərənə qalar.
9 Um ein vil venda øyra burt og ikkje høyra lovi, er jamvel bøni hans ein styggedom.
Kim ki qanunu eşitməmək üçün qulaqlarını bağlayır, Onun duaları iyrəncdir.
10 Den som villar ærlegt folk inn på ein vond veg, han skal stupa i si eigi grav, men dei lytelause skal erva det som godt er.
Kim ki əməlisalehləri əyri yola çəkər, Öz qazdığı quyuya düşər, Kamillərə yaxşı şeylər irs qalar.
11 Ein rikmann tykkjer han er vis, men ein fatigmann med vit granskar honom ut.
Zəngin özünü hikmətli sanar, Amma müdrik kasıb onun qəlbini oxuyar.
12 Held dei rettferdige høgtid, stend det herleg til, men når gudlause kjem seg upp, lyt ein leita etter folk.
Salehlərin zəfəri hamıya şərəf gətirər, Amma pislər hakim olsa, hamı gizlənər.
13 Den som dyl misgjerningarne sine, hev ikkje lukka med seg, men den som sannar deim og vender seg ifrå deim, han finn miskunn.
Günahlarını ört-basdır edən uğur qazanmaz, Onu etiraf edərək tərk edən mərhəmət tapar.
14 Sæl den mannen som alltid ottast, men den som gjer hjarta sitt hardt, han fell i ulukka.
Həmişə Rəbdən qorxan bəxtiyardır, Ürəyi inadkar bəlaya düşər.
15 Burande løva og ein grådig bjørn er gudlaus hovding yver fatigt folk.
Kasıb xalqın üzərində olan pis hökmdar Nərildəyən aslan, hücum edən ayıya oxşar.
16 Du hovding fatig på vit og rik på vald! Dei som hatar urett vinning, skal liva lenge.
Dərrakəsiz hökmdar qəddar, zülmkar olar, Haram qazanca nifrət edənin ömrü uzanar.
17 Ein mann med blodskuld yver seg er på flugt alt til gravi, ingen må hjelpa honom.
Qantökən qorxub məzara düşənədək qaçar. Qoy heç kim ona kömək etməsin.
18 Den som ferdast lytelaust, vert frelst, men den range tvivegs-farar fell på den eine.
Kamillik yolu ilə gedən qurtular, Əyri yolda olanlar qəflətən yıxılar.
19 Den som dyrkar si jord, fær nøgdi av brød, men den som fer etter fåfengt, fær nøgdi av armod.
Torpağını əkib-becərən doyunca çörək yeyər, Boş şeylərin ardınca gedən müflisləşər.
20 Ein trufast mann fær rik velsigning, men den som renner etter rikdom, vert ei urefst.
Etibarlı insanın bərəkəti boldur, Tez varlanmaq istəyən cəzasız qalmır.
21 Det er’kje godt når ein gjer mannemun, men mang ein mann vert brotsmann for ein brødbit.
Tərəfkeşlik yaxşı deyil, Kişi bir loğma çörək üçün günah işlədə bilər.
22 I bråhast vil den ovundsjuke verta rik, og han veit’kje at vanråd vil koma på han.
Xəsis var-dövlət ardınca düşər, Bilmədən yoxsulluğa yetişər.
23 Den som refser ein mann, vinn seg takk til slutt meir enn den som smeikjer med tunga si.
Kim ki başqasını danlayır, Yağlı dilə tutandan çox axırda o, lütf qazanır.
24 Den som plundrar far sin og mor si og segjer: «Det er ikkje synd, » han er øydelands lagsbror.
Ata-anasını soyub «günah deyildir» deyən Qırıcı insana yoldaşdır.
25 Den vinnekjære valdar trætta, men den som lit på Herren, fær kveikjing.
Tamahkar dava yaradar, Rəbbə güvənən bolluğa çatar.
26 Den som lit på vitet sitt, han er ein dåre, men den som vandrar i visdom, vert frelst.
Öz ağlına güvənən axmaqdır, Hikmətlə gəzib-dolaşan azad olur.
27 Den som gjev den fatige, vantar inkje, men den som let att augo, fær mykje banning yver seg.
Yoxsula əl tutan möhtac qalmır, Ona məhəl qoymayan lənət qazanır.
28 Når gudlause kjem seg upp, då gøymer folk seg, men når dei gjeng til grunns, då aukar dei rettferdige.
Pislər hakim olsa, hamı gizlənər, Onlar yox olanda salehlər çoxalar.
