Salomos Ordsprog 26
1 Som snø um sumaren og regn i skurden, so høver ikkje æra for ein dåre.
Sɛnea sukyerɛmma te ahuhurubere anaasɛ osu wɔ otwabere no, saa ara na anuonyam mfata ɔkwasea.
2 Som sporven flaksar burt og svala flyg, so råkar ikkje grunnlaus forbanning.
Sɛnea apatuprɛw tu anaasɛ asomfena tu dannan ne ho no, saa ara na nnuabɔ hunu nsi hwee.
3 Svipa til hesten, taum til asnet, og ris til ryggen på dårar.
Ɔkafo abaa wɔ hɔ ma ɔpɔnkɔ, nnareka wɔ hɔ ma afurum, na abaa wɔ hɔ ma nkwaseafo akyi.
4 Svar ikkje dåren etter hans dårskap, so du ei skal verta lik han, du og!
Nhwɛ ɔkwasea agyimisɛm so mma no mmuae, anyɛ saa a wo nso bɛyɛ sɛ ɔno.
5 Svara dåren etter hans dårskap, so han ei skal tykkja han sjølv er vis!
Gyina ɔkwasea agyimisɛm so ma no mmuae, anyɛ saa a ɛbɛyɛ no sɛ onim nyansa.
6 Føterne høgg han av seg, og vald fær han drikka, han som sender bod med ein dåre.
Sɛ wode nkra bi soma ɔkwasea a, ɛte sɛ wutwitwa wʼankasa wʼanan anaasɛ wonom awuduru.
7 Visne heng vanfør manns føter, so og ordtak i munnen på dårar
Apakye nan a awu na ɛsensɛn hɔ no, yɛ mmebusɛm a ɛda ɔkwasea ano.
8 som å binda ein stein i slyngja, soleis er det å gjeva ein dåre æra.
Ɔbo a wɔakyekyere afam ahwimmo so te sɛ anuonyam a wɔde ama ɔkwasea.
9 Som klungergrein i handi på drukken mann, so er ordtak i munnen på dårar.
Nsɔe dua a ɔkɔwensani kita no te sɛ mmebusɛm a ɛda ɔkwasea ano.
10 Som ein skyttar som sårar alle, so er den som leiger dåren og kvar som fer framum.
Nea ɔbɔ ɔkwasea anaa obi hunu paa no te sɛ agyantowni a opira nnipa kwa.
11 Som hund som snur seg til si eigi spya, so er ein dåre som kjem att til narreskapen sin.
Sɛnea ɔkraman san kɔ ne fe ho no, saa ara na ɔkwasea ti nʼagyimisɛm mu.
12 Ser du ein mann som tykkjer sjølv at han er vis, då er det større von for dåren enn for honom.
Wuhu obi a ɔyɛ onyansafo wɔ nʼankasa ani so ana? Anidaso pii wɔ ɔkwasea mu sen no.
13 Letingen segjer: «D’er villdyr på vegen, ei løva i gatorne.»
Ɔkwadwofo ka se, “Gyata wɔ ɔkwan no mu, gyatakeka nenam mmɔnten no so!”
14 Døri snur seg på gjengi, og letingen snur seg i sengi.
Sɛnea ɔpon di akɔneaba wɔ ne mpontare so no, saa ara na ɔkwadwofo twa ne ho wɔ ne mpa so.
15 Stikk den late si hand i fatet, han evast med å ta ho upp til munnen att.
Ɔkwadwofo de ne nsa si aduan mu, na ɛyɛ no anihaw sɛ obeyi akɔ nʼano.
16 Letingen tykkjest visare vera enn sju som gjev vituge svar.
Ɔkwadwofo yɛ onyansafo wɔ ɔno ankasa ani so sen nnipa baason a wodwen asɛm ho na wɔabua.
17 Han triv i øyro på framumfarande hund, han som ryk upp i sinne for trætta som ikkje kjem han ved.
Obi a oso ɔkraman aso twe no no te sɛ obi a ɔretwa mu na ɔde ne ho kɔfra ntɔkwaw a ɛmfa ne ho mu.
18 Som ein galen som skyt med brennende pilar - drepande skot -
Ɔbɔdamfo a ɔtotow atuo anaa agyanwerɛmfo no
19 so er ein mann som svik sin næste og segjer: «Eg gjorde det berre på gaman.»
te sɛ obi a, ɔdaadaa ne yɔnko na ɔka se, “Na mede redi agoru!”
20 Når veden tryt, so sloknar elden, er baktalar burte, stoggar striden.
Nnyansin hi a ogya dum; nseku nni hɔ a ntɔkwaw to twa.
21 Som kol vert til gløder og ved til eld, so kveikjer kranglaren kiv.
Sɛnea gyabiriw dan nnyansramma na nnyina dan ogya no, saa ara na ɔtɔkwapɛfo hyɛ ntɔkwaw mu takramugya.
22 Baktalar-ord er som lostemat, dei glid so godt ned i livet.
Osekuni ano asɛm te sɛ aduan a ɛyɛ dɛ; ɛhyɛnhyɛn onipa akwaa mu nyinaa.
23 Som sylv-glasering på skålbrot er brennande lippor når hjarta er vondt.
Sɛnea ama kata asankagow ho no saa ara na tɛkrɛmadɛ kata amumɔyɛ koma so.
24 Med lipporne skaper ein uven seg til, men inni seg gøymer han svik.
Onipa bɔne kasa te sɛ nea oye, nanso nnaadaa ahyɛ ne koma ma.
25 Gjer han seg blidmælt, tru honom ei, for sju slag styggedom bur i hans hjarta.
Ɛwɔ mu sɛ ne kasa yɛ dɛ de, nanso nnye no nni, efisɛ abususɛm ason ahyɛ ne koma ma.
26 Hatet dyl seg i svik, men lyt syna sin vondskap i folkemugen.
Ebia nnaadaa bɛkata nʼadwemmɔne so, nanso nʼamumɔyɛsɛm bɛda adi wɔ bagua mu.
27 Den som grev ei grav, skal stupa nedi, den som velter ein stein, skal få han yver seg att.
Sɛ onipa tu amoa a, ɔbɛtɔ mu; sɛ onipa pirew ɔbo a, ɛbɛsan aba no so.
28 Den falske tunga hatar deim som ho hev krasa, og den sleipe munnen fører til fall.
Atoro tɛkrɛma kyi wɔn a ogu wɔn ho fi, na adɛfɛdɛfɛ ano de ɔsɛe ba.
