Salomos Ordsprog 26
1 Som snø um sumaren og regn i skurden, so høver ikkje æra for ein dåre.
Hoe fanala añ’asara, ndra orañe an-tsam-pitatahañe, ty tsy fañevà’ i dagolay fiasiañe.
2 Som sporven flaksar burt og svala flyg, so råkar ikkje grunnlaus forbanning.
Hoe ty fikepakepaha’ ty hitikitike naho ty fitiliñam-polinjà, ty tsy ipetaham-patse te tsy amam-bente’e.
3 Svipa til hesten, taum til asnet, og ris til ryggen på dårar.
Ty fikiso ho ami’ty soavala, naho ty laboridy ho ami’ty borìke, vaho ty kobaiñe ho an-dambosi’ i dagola.
4 Svar ikkje dåren etter hans dårskap, so du ei skal verta lik han, du og!
Ko toiñe’o ami’ty hanè’e i seretse, hera hanahak’ aze.
5 Svara dåren etter hans dårskap, so han ei skal tykkja han sjølv er vis!
Valeo mañeva’ i hagegea’ey ty dagola, tsy mone hahihitse ami’ty maso’e.
6 Føterne høgg han av seg, og vald fær han drikka, han som sender bod med ein dåre.
Hoe mañitsike tomboke naho migenoke voreke, ty mampisangitrike taratasy am-pitàn-dagola.
7 Visne heng vanfør manns føter, so og ordtak i munnen på dårar
Maletraletra ty fandia’ i kepeke, naho ty razan-drehak’ am-bava’ o seretseo.
8 som å binda ein stein i slyngja, soleis er det å gjeva ein dåre æra.
Hoe mañombe vato am-piletse, ty miasy i gegegege.
9 Som klungergrein i handi på drukken mann, so er ordtak i munnen på dårar.
Hoe fatike mipok’ an-taña’ i jike, ty razan-drehak’ am-bava’ i dagola.
10 Som ein skyttar som sårar alle, so er den som leiger dåren og kvar som fer framum.
Ie mampitoloñe ty seretse, le manahake te mañeke mpandrioñe.
11 Som hund som snur seg til si eigi spya, so er ein dåre som kjem att til narreskapen sin.
Hoe amboa mimpoly ami’ty loa’e, ty dagola mamereñe ty hagegea’e.
12 Ser du ein mann som tykkjer sjølv at han er vis, då er det større von for dåren enn for honom.
Tsy fa nahaisake ondaty mahihitse am-pihaino’e hao irehe? bey ty fitamà’ i seretsey ta ty aze.
13 Letingen segjer: «D’er villdyr på vegen, ei løva i gatorne.»
Hoe ty votro, Inao liona ty an-damoke eo! Midada an-dalañe ey ty liona!
14 Døri snur seg på gjengi, og letingen snur seg i sengi.
Manahake ty figavingavin-dalañe amo soavili’eo, ty tembo am-pandrea’e eo.
15 Stikk den late si hand i fatet, han evast med å ta ho upp til munnen att.
Ajo’ i votro am-po finga ao ty taña’e, fe tsy lefe’e ty minday aze mb’am-bava’e.
16 Letingen tykkjest visare vera enn sju som gjev vituge svar.
Mahihitse ami’ty maso’e ty tembo, te ami’ty fito-lahy manoiñe an-kavantañañe.
17 Han triv i øyro på framumfarande hund, han som ryk upp i sinne for trætta som ikkje kjem han ved.
Hambañ’ ami’ty mitsepak’ amboa an-tsofi’e, ty mpandrioñe mihilintsioñe ami’ty aly tsy aze.
18 Som ein galen som skyt med brennende pilar - drepande skot -
Hoe ty derendereñe mañiririñe raha mibelañe, naho ana-pale, vaho fampihomahañe,
19 so er ein mann som svik sin næste og segjer: «Eg gjorde det berre på gaman.»
ty mamitake ondaty ami’ty hoe: Nisolesole avao iraho.
20 Når veden tryt, so sloknar elden, er baktalar burte, stoggar striden.
Mate ty afo tsy aman-katae, modo ka ty dabasida tsy aman-tsikotsiko.
21 Som kol vert til gløder og ved til eld, so kveikjer kranglaren kiv.
Hoe sarebò ami’ty foroha mirekake, naho hatae ami’ty afo, ty famiaña’ i mpanao tsikoniy hañolaña’e aiñe.
22 Baktalar-ord er som lostemat, dei glid so godt ned i livet.
Hoe kenoke mafiry ty fivolam-pitàngogo, ie migodoñe mb’añ’ova lalek’ ao.
23 Som sylv-glasering på skålbrot er brennande lippor når hjarta er vondt.
Hoe valàñe-tane nihamineñe taim-piram-bolafoty ty fameleke ampirehetan- kelok’ an-troke ao.
24 Med lipporne skaper ein uven seg til, men inni seg gøymer han svik.
Añonohonoa’ ty famele’e i falaiña’ey, fe añaja’e famañahiañe ty an-tro’e ao.
25 Gjer han seg blidmælt, tru honom ei, for sju slag styggedom bur i hans hjarta.
Ndra t’ie mirehake fañisohañe, ko iantofa’o, fa pea tiva fito ty an-tro’e ao.
26 Hatet dyl seg i svik, men lyt syna sin vondskap i folkemugen.
Aeta’e am-pitake ty halò-tsere’e, fe hiboak’ am-pivory ao ty haloloa’e.
27 Den som grev ei grav, skal stupa nedi, den som velter ein stein, skal få han yver seg att.
Higodoñe an-koboñe ao ty nihaly aze, himpoly ama’e ty vato navarimbari’e.
28 Den falske tunga hatar deim som ho hev krasa, og den sleipe munnen fører til fall.
Heje ty famele’ i remborake o jinoi’eo, mampianto ka ty falie manao kabeake.
