Salomos Ordsprog 26
1 Som snø um sumaren og regn i skurden, so høver ikkje æra for ein dåre.
榮誉の愚なる者に適はざるは夏の時に雪ふり 穡收の時に雨ふるがごとし
2 Som sporven flaksar burt og svala flyg, so råkar ikkje grunnlaus forbanning.
故なき詛は雀の翔り燕の飛ぶが如くにきたるものにあらず
3 Svipa til hesten, taum til asnet, og ris til ryggen på dårar.
馬の爲には策あり 驢馬の爲には銜ありり 愚なる者の背のために杖あり
4 Svar ikkje dåren etter hans dårskap, so du ei skal verta lik han, du og!
愚なる者の痴にしたがひて答ふること勿れ 恐くはおのれも是と同じからん
5 Svara dåren etter hans dårskap, so han ei skal tykkja han sjølv er vis!
愚なる者の痴にしたがひて之に答へよ 恐くは彼おのれの目に自らを智者と見ん
6 Føterne høgg han av seg, og vald fær han drikka, han som sender bod med ein dåre.
愚なる者に托して事を言おくる者はおのれの足をきり身に害をうく
7 Visne heng vanfør manns føter, so og ordtak i munnen på dårar
跛者の足は用なし 愚なる者の口の箴もかくのごとし
8 som å binda ein stein i slyngja, soleis er det å gjeva ein dåre æra.
榮誉を愚なるに具ふる者に與ふるは石を投石索に繋ぐが如し
9 Som klungergrein i handi på drukken mann, so er ordtak i munnen på dårar.
愚なる者の口にたもつ箴言は酔へるものの莉ある杖を手にて挙ぐるがごとし
10 Som ein skyttar som sårar alle, so er den som leiger dåren og kvar som fer framum.
愚なる者を傭ひ流浪者を傭ふ者は すべての人を傷くる射手の如し
11 Som hund som snur seg til si eigi spya, so er ein dåre som kjem att til narreskapen sin.
狗のかへり來りてその吐たる物を食ふがごとく 愚なる者は重ねてその痴なる事をおこなふ
12 Ser du ein mann som tykkjer sjølv at han er vis, då er det større von for dåren enn for honom.
汝おのれの目に自らを智慧ある者とする人を見るか 彼よりも却て愚なる人に望あり
13 Letingen segjer: «D’er villdyr på vegen, ei løva i gatorne.»
惰者は途に獅あり 衢に獅ありといふ
14 Døri snur seg på gjengi, og letingen snur seg i sengi.
戸の蝶鉸によりて轉るごとく惰者はその牀に輾轉す
15 Stikk den late si hand i fatet, han evast med å ta ho upp til munnen att.
惰者はその手を盤にいるるも之をその口に挙ることを厭ふ
16 Letingen tykkjest visare vera enn sju som gjev vituge svar.
惰者はおのれの目に自らを善く答ふる七人の者よりも習慧ありとなす
17 Han triv i øyro på framumfarande hund, han som ryk upp i sinne for trætta som ikkje kjem han ved.
路をよぎり自己に関りなき争擾にたづさはる者は狗の耳をとらふる者のごとし
18 Som ein galen som skyt med brennende pilar - drepande skot -
19 so er ein mann som svik sin næste og segjer: «Eg gjorde det berre på gaman.»
既にその鄰を欺くことをなして我はただ戯れしのみといふ者は 火箭または鎗または死を擲つ狂人のごとし
20 Når veden tryt, so sloknar elden, er baktalar burte, stoggar striden.
薪なければ火はきえ 人の是非をいふ者なければ争端はやむ
21 Som kol vert til gløder og ved til eld, so kveikjer kranglaren kiv.
煨火に炭をつぎ火に薪をくぶるがごとく争論を好む人は争論を起す
22 Baktalar-ord er som lostemat, dei glid so godt ned i livet.
人の是非をいふものの言はたはぶれのごとしと雍もかへつて腹の奥に入る
23 Som sylv-glasering på skålbrot er brennande lippor når hjarta er vondt.
温かき口唇をもちて惡き心あるは銀の滓をきせたる瓦片のごとし
24 Med lipporne skaper ein uven seg til, men inni seg gøymer han svik.
恨むる者は口唇をもて自ら飾れども 心の衷には虚偽をいだく
25 Gjer han seg blidmælt, tru honom ei, for sju slag styggedom bur i hans hjarta.
彼その聲を和らかにするとも之を信ずるなかれ その心に七の憎むべき者あればなり
26 Hatet dyl seg i svik, men lyt syna sin vondskap i folkemugen.
たとひ虚偽をもてその恨をかくすとも その惡は会衆の中に顕はる
27 Den som grev ei grav, skal stupa nedi, den som velter ein stein, skal få han yver seg att.
坑を掘るものは自ら之に陥らん 石を轉ばしあぐる者の上にはその石まろびかへらん
28 Den falske tunga hatar deim som ho hev krasa, og den sleipe munnen fører til fall.
虚偽の舌はおのれの害す者を憎み 諂ふ口は滅亡をきたらす
