Salomos Ordsprog 26
1 Som snø um sumaren og regn i skurden, so høver ikkje æra for ein dåre.
| כַּשֶּׁלֶג ׀ בַּקַּיִץ וְכַמָּטָר בַּקָּצִיר כֵּן לֹא־נָאוֶה לִכְסִיל כָּבֽוֹד׃ |
2 Som sporven flaksar burt og svala flyg, so råkar ikkje grunnlaus forbanning.
| כַּצִּפּוֹר לָנוּד כַּדְּרוֹר לָעוּף כֵּן קִֽלְלַת חִנָּם לא לוֹ תָבֹֽא׃ |
3 Svipa til hesten, taum til asnet, og ris til ryggen på dårar.
| שׁוֹט לַסּוּס מֶתֶג לַחֲמוֹר וְשֵׁבֶט לְגֵו כְּסִילִֽים׃ |
4 Svar ikkje dåren etter hans dårskap, so du ei skal verta lik han, du og!
| אַל־תַּעַן כְּסִיל כְּאִוַּלְתּוֹ פֶּֽן־תִּשְׁוֶה־לּוֹ גַם־אָֽתָּה׃ |
5 Svara dåren etter hans dårskap, so han ei skal tykkja han sjølv er vis!
| עֲנֵה כְסִיל כְּאִוַּלְתּוֹ פֶּן־יִהְיֶה חָכָם בְּעֵינָֽיו׃ |
6 Føterne høgg han av seg, og vald fær han drikka, han som sender bod med ein dåre.
| מְקַצֶּה רַגְלַיִם חָמָס שֹׁתֶה שֹׁלֵחַ דְּבָרִים בְּיַד־כְּסִֽיל׃ |
7 Visne heng vanfør manns føter, so og ordtak i munnen på dårar
| דַּלְיוּ שֹׁקַיִם מִפִּסֵּחַ וּמָשָׁל בְּפִי כְסִילִֽים׃ |
8 som å binda ein stein i slyngja, soleis er det å gjeva ein dåre æra.
| כִּצְרוֹר אֶבֶן בְּמַרְגֵּמָה כֵּן־נוֹתֵן לִכְסִיל כָּבֽוֹד׃ |
9 Som klungergrein i handi på drukken mann, so er ordtak i munnen på dårar.
| חוֹחַ עָלָה בְיַד־שִׁכּוֹר וּמָשָׁל בְּפִי כְסִילִֽים׃ |
10 Som ein skyttar som sårar alle, so er den som leiger dåren og kvar som fer framum.
| רַב מְחֽוֹלֵֽל־כֹּל וְשֹׂכֵר כְּסִיל וְשֹׂכֵר עֹבְרִֽים׃ |
11 Som hund som snur seg til si eigi spya, so er ein dåre som kjem att til narreskapen sin.
| כְּכֶלֶב שָׁב עַל־קֵאוֹ כְּסִיל שׁוֹנֶה בְאִוַּלְתּֽוֹ׃ |
12 Ser du ein mann som tykkjer sjølv at han er vis, då er det større von for dåren enn for honom.
| רָאִיתָ אִישׁ חָכָם בְּעֵינָיו תִּקְוָה לִכְסִיל מִמֶּֽנּוּ׃ |
13 Letingen segjer: «D’er villdyr på vegen, ei løva i gatorne.»
| אָמַר עָצֵל שַׁחַל בַּדָּרֶךְ אֲרִי בֵּין הָרְחֹבֽוֹת׃ |
14 Døri snur seg på gjengi, og letingen snur seg i sengi.
| הַדֶּלֶת תִּסּוֹב עַל־צִירָהּ וְעָצֵל עַל־מִטָּתֽוֹ׃ |
15 Stikk den late si hand i fatet, han evast med å ta ho upp til munnen att.
| טָמַן עָצֵל יָדוֹ בַּצַּלָּחַת נִלְאָה לַֽהֲשִׁיבָהּ אֶל־פִּֽיו׃ |
16 Letingen tykkjest visare vera enn sju som gjev vituge svar.
| חָכָם עָצֵל בְּעֵינָיו מִשִּׁבְעָה מְשִׁיבֵי טָֽעַם׃ |
17 Han triv i øyro på framumfarande hund, han som ryk upp i sinne for trætta som ikkje kjem han ved.
| מַחֲזִיק בְּאָזְנֵי־כָלֶב עֹבֵר מִתְעַבֵּר עַל־רִיב לֹּֽא־לֽוֹ׃ |
18 Som ein galen som skyt med brennende pilar - drepande skot -
| כְּֽמִתְלַהְלֵהַּ הַיֹּרֶה זִקִּים חִצִּים וָמָֽוֶת׃ |
19 so er ein mann som svik sin næste og segjer: «Eg gjorde det berre på gaman.»
| כֵּֽן־אִישׁ רִמָּה אֶת־רֵעֵהוּ וְאָמַר הֲֽלֹא־מְשַׂחֵק אָֽנִי׃ |
20 Når veden tryt, so sloknar elden, er baktalar burte, stoggar striden.
| בְּאֶפֶס עֵצִים תִּכְבֶּה־אֵשׁ וּבְאֵין נִרְגָּן יִשְׁתֹּק מָדֽוֹן׃ |
21 Som kol vert til gløder og ved til eld, so kveikjer kranglaren kiv.
| פֶּחָם לְגֶחָלִים וְעֵצִים לְאֵשׁ וְאִישׁ מדונים מִדְיָנִים לְחַרְחַר־רִֽיב׃ |
22 Baktalar-ord er som lostemat, dei glid so godt ned i livet.
| דִּבְרֵי נִרְגָּן כְּמִֽתְלַהֲמִים וְהֵם יָרְדוּ חַדְרֵי־בָֽטֶן׃ |
23 Som sylv-glasering på skålbrot er brennande lippor når hjarta er vondt.
| כֶּסֶף סִיגִים מְצֻפֶּה עַל־חָרֶשׂ שְׂפָתַיִם דֹּלְקִים וְלֶב־רָֽע׃ |
24 Med lipporne skaper ein uven seg til, men inni seg gøymer han svik.
| בשפתו בִּשְׂפָתָיו יִנָּכֵר שׂוֹנֵא וּבְקִרְבּוֹ יָשִׁית מִרְמָֽה׃ |
25 Gjer han seg blidmælt, tru honom ei, for sju slag styggedom bur i hans hjarta.
| כִּֽי־יְחַנֵּן קוֹלוֹ אַל־תַּֽאֲמֶן־בּוֹ כִּי שֶׁבַע תּוֹעֵבוֹת בְּלִבּֽוֹ׃ |
26 Hatet dyl seg i svik, men lyt syna sin vondskap i folkemugen.
| תִּכַּסֶּה שִׂנְאָה בְּמַשָּׁאוֹן תִּגָּלֶה רָעָתוֹ בְקָהָֽל׃ |
27 Den som grev ei grav, skal stupa nedi, den som velter ein stein, skal få han yver seg att.
| כֹּֽרֶה־שַּׁחַת בָּהּ יִפֹּל וְגֹלֵל אֶבֶן אֵלָיו תָּשֽׁוּב׃ |
28 Den falske tunga hatar deim som ho hev krasa, og den sleipe munnen fører til fall.
| לְֽשׁוֹן־שֶׁקֶר יִשְׂנָא דַכָּיו וּפֶה חָלָק יַעֲשֶׂה מִדְחֶֽה׃ |
