< Salomos Ordsprog 25 >

1 Dette er og ordtøke av Salomo, og mennerne åt Hizkia, kongen i Juda, hev samla deim.
І оце Соломо́нові при́повісті, що зібрали люди Єзекі́ї, Юдиного царя.
2 Guds æra er å dylja ei sak, og kongars æra å granska ei sak.
Слава Божа — щоб справу схова́ти, а слава царів — щоб розві́дати справу.
3 Himmel-høgd og jord-dypt og konge-hjarto kann ingen granska ut.
Небо висо́кістю, і земля глибино́ю, і серце царі́в — недосліди́мі.
4 Burt med slagget or sylvet! So fær gullsmeden ei skål av det.
Як відкинути жу́жель від срі́бла, то золотаре́ві виходить посу́дина, —
5 Burt med gudlaus mann frå kongen! So vert hans kongsstol fast ved rettferd.
коли віддалити безбожного з-перед обличчя царе́вого, то справедливістю міцно поста́виться трон його.
6 Briska deg ikkje for kongen, og stell deg ikkje på storfolks plass.
Перед царем не пиша́йся, а на місці великих не стій,
7 For betre er at dei segjer med deg: «Stig her upp!» Enn at du vert nedflutt for augo på fyrsten. Kva so augo dine hev set.
бо ліпше, як скажуть тобі: „Ходи вище сюди!“аніж тебе зни́зити перед шляхе́тним, що бачили очі твої.
8 Ver ikkje for snar til å reisa sak; for kva vil du gjera til slutt, når motparten gjer deg til skammar?
Не спіши́ся ставати до по́зову, бо що́ будеш робити в кінці його, як тебе засоро́мить твій ближній?
9 Før di sak med grannen din, men ber ikkje ut ein annan manns løyndom,
Судися за сварку свою з своїм ближнім, але не виявляй таємни́ці іншого,
10 For elles vil den som høyrer det, skjella deg ut, og du vil alltid få låkt ord på deg.
щоб тебе не обра́зив, хто слухати буде, і щоб не вернулась на тебе обмо́ва твоя́.
11 Som eple av gull i skåler av sylv er eit ord som ein talar i rette tid.
Золоті яблука на срібнім таре́лі — це слово, прока́зане ча́су свого́.
12 Som ein gullring i øyra og sylgja av gull er ein vismann som refser for høyrande øyra.
Золотая сере́жка й оздоба зо щи́рого золота — це мудрий карта́ч для уважного уха.
13 Som svalande snø ein skurdonne-dag er ein tru bodberar for deim som sender han, han kveikjer sjæli åt herren sin.
Немов снігова́ прохоло́да в день жнив — посол вірний для тих, хто його посилає, і він душу пана свого оживля́є.
14 Som skyer og vind utan regn er ein mann som kyter av gåvor han ikkje gjev.
Хмари та вітер, а немає дощу це люди́на, що чва́ниться да́ром, та його не дає.
15 Tolmod fær domaren yvertald, og den linne tunga bryt bein.
Воло́дар зм'я́кшується терпели́вістю, а м'яке́нький язик ломить кістку.
16 Finn du honning, so et det du treng, so du ikkje vert ovmett og spyr han ut.
Якщо мед ти знайшов, то спожий, скільки до́сить тобі, щоб ним не переси́титися та не звернути.
17 Set sjeldan din fot i huset åt grannen, so han ikkje vert leid deg og hatar deg.
Здержуй но́гу свою від дому твого товариша, щоб тобою він не переси́тивсь, і не зненави́дів тебе.
18 Hamar og sverd og kvasse pil er den som vitnar falskt mot sin næste.
Молот, і меч, і гостра стріла́ — люди́на, що говорить на ближнього свого, як свідок брехливий.
19 Som roti tonn og ustød fot, so er lit til utru mann på trengselsdagen.
Гнилий зуб та кульга́ва нога — це наді́я на зрадли́вого радника в день твого у́тиску.
20 Som kastar du klædi ein frostdag, som eddik på natron, so er den som syng visor for sorgfullt hjarta.
Що здіймати одежу холодного дня, що лити о́цет на со́ду, — це — співати пісні серцю засмученому.
21 Er din fiend’ svolten, gjev honom mat, er han tyrst, so gjev honom drikka.
Якщо голодує твій ворог — нагодуй його хлібом, а як спра́гнений він — водою напі́й ти його,
22 For då hopar du gloande kol på hovudet hans, og Herren skal løna deg att for det.
бо цим пригорта́єш ти жар на його го́лову, і Господь надолу́жить тобі!
23 Nordanvind føder regn, og ei kviskrande tunga sure andlit.
Вітер північний народжує дощ, а таємний язик — сердите обличчя.
24 Betre å bu i ei krå på taket enn ha sams hus med trættekjær kvinna.
Ліпше жити в куті́ на даху́, ніж з сварливою жінкою в спільному домі.
25 Som friske vatnet for den trøytte, so er god tidend frå eit land langt burte.
Добра звістка з далекого кра́ю — це холодна водиця на спра́гнену душу.
26 Som gruggi kjelda og ein utskjemd brunn, so er rettferdig mann som vinglar medan gudlaus ser det.
Джерело́ скаламу́чене чи зіпсутий поті́к — це праведний, що схиляється перед безбожним.
27 Eta for mykje honning er ikkje godt, men å granska det vandaste er ei æra.
Їсти меду багато — не добре, так досліджувати власну славу — не слава.
28 Som ein by med murarne brotne og burte er mannen som ikkje kann styra sin hug.
Люди́на, що стри́му немає для духу свого, — це зруйно́ване місто без му́ру.

< Salomos Ordsprog 25 >