< Salomos Ordsprog 25 >

1 Dette er og ordtøke av Salomo, og mennerne åt Hizkia, kongen i Juda, hev samla deim.
Tahae Solomon kah rhoek he Judah manghai Hezekiah kah hlang rhoek loh a puen uh bal.
2 Guds æra er å dylja ei sak, og kongars æra å granska ei sak.
Pathen kah thangpomnah loh olka te a thuh tih, manghai kah thangpomnah long tah olka te a khe.
3 Himmel-høgd og jord-dypt og konge-hjarto kann ingen granska ut.
Buhuengpomnah he vaan ah, a laedil bal khaw diklai ah. Te dongah manghai rhoek kah lungbuei he khenah om pawh.
4 Burt med slagget or sylvet! So fær gullsmeden ei skål av det.
Ngun te a aek met pah. Te daengah ni hnopai aka saii ham khaw a poeh pa eh.
5 Burt med gudlaus mann frå kongen! So vert hans kongsstol fast ved rettferd.
Halang khaw manghai mikhmuh lamkah loh haek uh. Te daengah ni a ngolkhoel loh duengnah dongah a ngol eh.
6 Briska deg ikkje for kongen, og stell deg ikkje på storfolks plass.
Manghai mikhmuh ah namah pom uh boeh, a hmuen tuenglue ah khaw pai boeh.
7 For betre er at dei segjer med deg: «Stig her upp!» Enn at du vert nedflutt for augo på fyrsten. Kva so augo dine hev set.
Na mik loh a hmuh vanbangla, hlangcong mikhmuh ah na kunyun lakah, “Nang pahoi yoeng dae,” a ti te then ngai.
8 Ver ikkje for snar til å reisa sak; for kva vil du gjera til slutt, når motparten gjer deg til skammar?
Toe koeloe ham khaw khuen boeh. Meltam khaw, na hui neh na hmai a thae vaengah a bawtnah ah na saii ve.
9 Før di sak med grannen din, men ber ikkje ut ein annan manns løyndom,
Namah lamkah oelhtaihnah te na hui neh tuituk uh rhoi. Tedae baecenol he tah a tloe la puek sak boeh.
10 For elles vil den som høyrer det, skjella deg ut, og du vil alltid få låkt ord på deg.
Uepom loh nang n'ya vetih nang taengah theetnah loh paa tlaih pawt ve.
11 Som eple av gull i skåler av sylv er eit ord som ein talar i rette tid.
A buelhmaih la a thui olka tah cak ben dongkah sui thaihthawn la om.
12 Som ein gullring i øyra og sylgja av gull er ein vismann som refser for høyrande øyra.
Hlang cueih a tluung vaengah aka hnatun kah a hna dongah sui hnaii, sui himbai la a om pah.
13 Som svalande snø ein skurdonne-dag er ein tru bodberar for deim som sender han, han kveikjer sjæli åt herren sin.
Cangah tue vaengkah vuelsong a dingsuek bangla, uepom laipai long tah amah aka tueih kung taeng neh a boei te khaw a hinglu a caih sak.
14 Som skyer og vind utan regn er ein mann som kyter av gåvor han ikkje gjev.
Khomai neh khohli khaw om dae khonal a om pawt bangla, aka yan uh hlang kah kutdoe khaw a honghi ni.
15 Tolmod fær domaren yvertald, og den linne tunga bryt bein.
Thinsen rhangneh rhalboei a hloih thai tih, mongkawt ol loh songrhuh a khaem thai.
16 Finn du honning, so et det du treng, so du ikkje vert ovmett og spyr han ut.
Khoitui na hmuh te a rhoeh ah na caak mako, n'lawt vetih na lok ve.
17 Set sjeldan din fot i huset åt grannen, so han ikkje vert leid deg og hatar deg.
Na kho te na hui im ah a rhoeh la hawn sak aih, nang n'hnuenah vetih namah te m'hmuhuet ve.
18 Hamar og sverd og kvasse pil er den som vitnar falskt mot sin næste.
A hui taengah a hong laipai la aka phoe hlang tah caemboh, cunghang neh thaltang aka haat bangla om.
19 Som roti tonn og ustød fot, so er lit til utru mann på trengselsdagen.
Citcai tue vaengah hnukpoh pangtungnah ngawn tah, no hom, kho aka haeh banghui pawn ni.
20 Som kastar du klædi ein frostdag, som eddik på natron, so er den som syng visor for sorgfullt hjarta.
Boethae lungbuei te laa neh aka hlai khaw, khosik tue vaengah himbai aka pit, a thuui dongah lunghuem bangla om.
21 Er din fiend’ svolten, gjev honom mat, er han tyrst, so gjev honom drikka.
Na lunguet khaw a pongnaeng atah buh cah lamtah, a halh bal atah tui tul.
22 For då hopar du gloande kol på hovudet hans, og Herren skal løna deg att for det.
Te vaengah ni nang kah hmai-alh te a lu dongla poep uh coeng tih, BOEIPA loh nang yueng la a thuung ni.
23 Nordanvind føder regn, og ei kviskrande tunga sure andlit.
Tlangpuei yilh loh khonal hang khuen. A huephael kah olka loh a mikhmuh ah kosi a sah.
24 Betre å bu i ei krå på taket enn ha sams hus med trættekjær kvinna.
Imkhui ah huta kah olpungkacan neh hohmuhnah hloih dongkah lakah tah, imphu kah yael ah khosak he then ngai.
25 Som friske vatnet for den trøytte, so er god tidend frå eit land langt burte.
Khohla bangsang kho lamkah olthang then khaw buhmueh rhathih vaengkah hinglu ham tui ding bangla om.
26 Som gruggi kjelda og ein utskjemd brunn, so er rettferdig mann som vinglar medan gudlaus ser det.
Tuisih loh rhong tih thunsih loh a nu banghui la, aka dueng loh halang mikhmuh ah a yalh pah.
27 Eta for mykje honning er ikkje godt, men å granska det vandaste er ei æra.
Khoitui muep caak ham neh, thangpomnah loh a thangpomnah neh khenah he then pawh.
28 Som ein by med murarne brotne og burte er mannen som ikkje kann styra sin hug.
Vongtung aka tal khopuei neh, a mueihla kah tungaepnah aka tal hlang tah sut rhawp.

< Salomos Ordsprog 25 >