Salomos Ordsprog 24
1 Misunn ikkje vonde menneskje, og hav ikkje hug til å vera med deim.
Neiekarsies uz nelabiem cilvēkiem un nekāro būt ar viņiem;
2 For hjarta deira tenkjer på vald, og um ulukka talar lipporne deira.
Jo viņu sirds domā uz postu, un viņu lūpas runā mokas.
3 Med visdom byggjer ein hus, og med vit grunngfester ein det,
Ar gudrību uzceļ namu un ar saprašanu to stiprina,
4 og med kunnskap fær ein romi fulle av alle slag dyre og gilde ting.
Un ar samaņu pilda kambarus ar visādu dārgu un jauku bagātību.
5 Ein vis mann er sterk, og ein kunnig er veldug i kraft.
Gudrs vīrs ir spēcīgs, un vīrs, kam atzīšana, ir varens spēkā;
6 Klok styring skal du bruka når du fører krig, hev du mange rådvise menn gjeng det godt.
Jo ar gudriem padomiem tu izvedīsi savu karu, un uzvarēšana ir, kur padoma devēju papilnam.
7 Visdom heng for høgt for fåmingen, i porten let han ikkje upp sin munn.
Ģeķim gudrība ir neaizsniedzama; savu muti lai tas neatdara pilsētas vārtos.
8 Den som tenkjer på å gjere vondt, honom kallar me ein fuling.
Kas tīšām ļaunu dara, tas jāsauc blēdis pār visiem blēžiem.
9 Synd er dårskaps råd, og spottaren er ei gruv for folk.
Ģeķības nodomi ir grēks, un mēdītājs cilvēkiem ir negantība.
10 Misser du modet når trengsla kjem, då er di kraft for trong.
Ja tu bēdu dienā nogursi, tad tavs spēks pagalam.
11 Berga deim som dei fører til dauden, og dei som vinglar til rettarstaden, haldt deim att!
Glāb, kas uz nāvi pazudināti, un kas pie kaušanas top vesti, vai tu no tiem atrausies?
12 Um du segjer: «Me visste det ikkje, ser du, » tru ikkje han som veg hjarto, skynar det, og han som agtar på sjæli di, veit det, og han løner mannen etter hans gjerning?
Ja tu saki: „Redzi, mēs to nezinām!“Vai tad tas, kas sirdis pārmana, to nemana, un kas tavu dvēseli pasargā, to nezin un cilvēkiem neatmaksās pēc viņu darba?
13 Et honning, son min, for den er god, og sjølvrunnen honning er søt for din gom.
Ēd, mans dēls, medu, jo tas ir labs, un tīrs medus ir salds tavā mutē;
14 Lær sameleis visdom for sjæli di! Finn du honom, so hev du ei framtid, og di von skal ikkje verta til inkjes.
Tāpat tavai dvēselei būs gudrības atzīšana, ja tu to atrodi; jo ir pastara diena, un tava gaidīšana nebūs veltīga.
15 Lur ikkje, du gudlause, på rettferdig manns bustad, legg ikkje heimen hans i øyde!
Neglūn, tu bezdievīgais, uz taisnā dzīvokli, neposti viņa vietu;
16 For sju gonger dett den rettferdige og stend upp att, men dei gudlause stuper når ulukka kjem.
Jo taisnais krīt septiņ reiz un ceļas augšām; bet bezdievīgie nogrimst nelaimē.
17 Når din fiend’ fell, so gled deg ikkje, og når han stupar, fegnast ei ditt hjarta!
Nepriecājies, kad tavs ienaidnieks krīt, un lai tava sirds nelīksmojās, kad viņš klūp,
18 Elles vil Herren sjå det og mislika det og venda frå honom vreiden sin.
Ka Tas Kungs to neredz, un tas viņa acīm neriebj, un viņš savu dusmību no tā nenovērš.
19 Harmast ei yver illgjerdsmenner, misunn ikkje dei gudlause!
Neapskaities par ļauniem un neiekarsies par bezdievīgiem!
20 For den vonde hev ingi framtid; lampa åt gudlause sloknar.
Jo ļaunam nenāk cerētais gals; bezdievīgo spīdeklis izdzisīs.
21 Ottast Herren, son min, og kongen! Gakk ikkje i lag med upprørsmenner!
Mans dēls, bīsties To Kungu un ķēniņu, un nejaucies ar dumpiniekiem.
22 For brått kjem ulukka yver deim, og kven veit når åri deira fær ein usæl ende?
Jo piepeši nāks viņiem nediena, - un abēju sodu, kas to zin!
23 Desse ordi er og av vismenner. Det er ikkje godt når ein gjer mannemun i domen.
Arī šie ir gudro vārdi: Tiesā cilvēka vaigu uzlūkot nav labi.
24 Den som segjer til den skuldige: «Du er uskuldig.» Honom vil folkeslag banna og folk forbanna;
Kas uz vainīgo saka: „Tev taisnība!“to cilvēki lād un ļaudis ienīst.
25 men deim som refsar han, gjeng det vel, og velsigning av godt kjem yver deim.
Bet tie (viņiem) mīļi, kas (tādu) pārmāca, un pār tiem nāks visu labākā svētība.
26 Ein kyss på lipporne er det når einkvan gjev det rette svaret.
Kas pareizi atbildējis, ir kā saldu muti devis.
27 Fullfør yrket ditt ute, og gjer det ferdigt for deg på marki! Sidan kann du byggja deg hus
Padari savu darbu laukā un apkopies tīrumā, un tad vēl uztaisi savu namu.
28 ver ikkje vitne mot næsten din utan grunn, for du vil vel’kje svika med lipporne dine?
Nedod velti liecību pret savu tuvāko! Vai tu mānīsi ar savām lūpām?
29 Seg ikkje: «Som han hev gjort med meg, so vil eg gjera med han. Eg vil løna mannen etter hans gjerning.»
Nesaki: „Kā viņš man darījis, tā es viņam darīšu; es tam atmaksāšu pēc viņa darba!“
30 Eg gjekk framum ein lat manns mark, og vinhagen til eit vitlaust menneskje,
Es gāju gar sliņķa tīrumu un gar ģeķa vīna kalnu.
31 og sjå, han var vaksen full av tistlar, grunnen var yvergrodd med netlor, og steingarden kringom var riven ned.
Un redzi, tur auga tik nātres vien, un dadži pārņēma visu, un viņa akmeņu mūris bija sagruvis.
32 Og eg skygnde på det og agta på det, eg såg det, og denne lærdomen tok eg:
Un es to ieraudzīju, to liku vērā: es to redzēju, ņēmos mācību:
33 «Endå litt soving, endå litt blunding, endå litt kvild med henderne i kross!
Guli maķenīt, snaud maķenīt, saliec maķenīt rokas miegā;
34 So kjem armodi di som ein farande fant, og naudi som skjoldvæpna mann.»
Tad tava nabadzība tev pienāks nākdama, un tavs trūkums kā apbruņots vīrs.
