Salomos Ordsprog 24
1 Misunn ikkje vonde menneskje, og hav ikkje hug til å vera med deim.
Tamikayonnaw hah nôe awh hanh, ahnimouh koehai kambawng hanh.
2 For hjarta deira tenkjer på vald, og um ulukka talar lipporne deira.
Bangkongtetpawiteh, rawk nahane dueng a pouk awh teh, runae kâhmo nahan dueng doeh a dei awh.
3 Med visdom byggjer ein hus, og med vit grunngfester ein det,
Lungangnae hoi im sak lah ao teh, thaipanueknae lahoi caksak lah ao.
4 og med kunnskap fær ein romi fulle av alle slag dyre og gilde ting.
Thoumthainae lahoi rakhannaw teh aphukaawm niteh ngai kaawm e hnonaw hoi a kawisak.
5 Ein vis mann er sterk, og ein kunnig er veldug i kraft.
Tamilungkaang e teh a tha ao, panuenae ka tawn e ni a tha ao sak.
6 Klok styring skal du bruka når du fører krig, hev du mange rådvise menn gjeng det godt.
Bangkongtetpawiteh, lungkaangnaw hoi kâpankhai e lahoi na taran na tâ vaiteh kâpankhaikung a papnae koe hloutnae ao.
7 Visdom heng for høgt for fåmingen, i porten let han ikkje upp sin munn.
Lungangnae heh tamipathu hanelah teh a rasang poung dawkvah, kho longkha koe dei hane panuek hoeh.
8 Den som tenkjer på å gjere vondt, honom kallar me ein fuling.
Thoenae sak hanelah kâcai e tami teh, thoenae khokhankung telah kaw lah ao han.
9 Synd er dårskaps råd, og spottaren er ei gruv for folk.
Tamipathunaw e pouknae teh yonnae doeh, ayâ ka dudam e teh ayâ hanelah panuet a tho.
10 Misser du modet når trengsla kjem, då er di kraft for trong.
Runae na kâhmo navah na lungpout pawiteh, na tha a youn han.
11 Berga deim som dei fører til dauden, og dei som vinglar til rettarstaden, haldt deim att!
Due hanelah a hrawi awh e hah rungngang awh nateh, thei hanelah a hrawi awh e hah ratang awh haw.
12 Um du segjer: «Me visste det ikkje, ser du, » tru ikkje han som veg hjarto, skynar det, og han som agtar på sjæli di, veit det, og han løner mannen etter hans gjerning?
Thai haw, hetteh ka panuek hoeh, na tet pawiteh, na lungthin yawcu dawk kakhingkung ni pouk mahoeh namaw. Na hringnae kountoukkung ni panuek mahoeh na maw. Tamipueng a tawk awh e patetlah patho mahoeh namaw.
13 Et honning, son min, for den er god, og sjølvrunnen honning er søt for din gom.
Ka capa khoitui hah cat haw, bangkongtetpawiteh ahawi, ka radip e khoipha hah cat haw.
14 Lær sameleis visdom for sjæli di! Finn du honom, so hev du ei framtid, og di von skal ikkje verta til inkjes.
Hot patetlah, panuenae hoi lungangnae hai na hringnae hanlah tho van seh. Hot hah na hmawt pawiteh ngaihawi hane ao teh na ngaihawinae teh ayawmyin lah awm mahoeh.
15 Lur ikkje, du gudlause, på rettferdig manns bustad, legg ikkje heimen hans i øyde!
Oe tamikathout, tamikalan onae im hah pawm hanh, a kâhatnae hmuen hai raphoe hanh.
16 For sju gonger dett den rettferdige og stend upp att, men dei gudlause stuper når ulukka kjem.
Bangkongtetpawiteh, tamikalan teh vaisari touh ka rawm nakunghai bout a thaw hah, hatei tamikathout teh rawknae koe a rawp han.
17 Når din fiend’ fell, so gled deg ikkje, og når han stupar, fegnast ei ditt hjarta!
Na taran a rawp navah na konawm hanh, a kamthui navah na lunghawi hanh naseh.
18 Elles vil Herren sjå det og mislika det og venda frå honom vreiden sin.
Hatnavah, BAWIPA ni hmawt vaiteh, a lunghawi hoeh langvaih, hahoi ahni koe a lungkhueknae hai a roum sak thai.
19 Harmast ei yver illgjerdsmenner, misunn ikkje dei gudlause!
Thoenae kasaknaw kecu dawk na lungpuen hanh, tamikathoutnaw hai ut hanh.
20 For den vonde hev ingi framtid; lampa åt gudlause sloknar.
Bangkongtetpawiteh, tamikathoutnaw hanelah ngaihawinae awm hoeh, tamikathoutnaw e hmaiim teh padue pouh lah ao han.
21 Ottast Herren, son min, og kongen! Gakk ikkje i lag med upprørsmenner!
Ka capa, BAWIPA hoi siangpahrang teh taket haw, kaletkalang kaawm e hah kamyawngkhai hanh.
22 For brått kjem ulukka yver deim, og kven veit når åri deira fær ein usæl ende?
Bangkongtetpawiteh, vaitahoi rawknae a pha han, ahnimouh roi e rawknae teh apinimaw a panue thai.
23 Desse ordi er og av vismenner. Det er ikkje godt når ein gjer mannemun i domen.
Het hai tamilungkaangnaw e doeh, lawkceng nah tami kapek e teh hawi hoeh.
24 Den som segjer til den skuldige: «Du er uskuldig.» Honom vil folkeslag banna og folk forbanna;
Tamikathout koe, nang teh na lan, ka tet e teh, tamipueng ni thoebo vaiteh miphun pueng ni a panuet han.
25 men deim som refsar han, gjeng det vel, og velsigning av godt kjem yver deim.
Hatei, tamikathout ka yue e teh kabawpnae a tawn han, a lathueng yawhawinae kahawi a pha han.
26 Ein kyss på lipporne er det når einkvan gjev det rette svaret.
Kalan lah ka pato e pahni teh tami pueng ni a paco han.
27 Fullfør yrket ditt ute, og gjer det ferdigt for deg på marki! Sidan kann du byggja deg hus
Alawilah na thaw hah kâcai haw, law thaw tawk hanelah kâcai haw, hathnukkhu na im hah sak.
28 ver ikkje vitne mot næsten din utan grunn, for du vil vel’kje svika med lipporne dine?
A khuekhaw awm laipalah na imri taranlahoi kapanuekkhaikung lah awm hanh, bangkongtetpawiteh na pahni hoi na dum han namaw.
29 Seg ikkje: «Som han hev gjort med meg, so vil eg gjera med han. Eg vil løna mannen etter hans gjerning.»
Ahni ni kai dawk a sak e patetlah ahni dawk ka sak han, amae moi rueng ka pathung han telah tet hanh.
30 Eg gjekk framum ein lat manns mark, og vinhagen til eit vitlaust menneskje,
Ka pangak law ka cei teh, thaipanueknae ka tawn hoeh naw e misur takha koe ka cei.
31 og sjå, han var vaksen full av tistlar, grunnen var yvergrodd med netlor, og steingarden kringom var riven ned.
Pâkhing ni king a kayo, pho king a cak, rapan koung a tip toe.
32 Og eg skygnde på det og agta på det, eg såg det, og denne lærdomen tok eg:
Ka khet teh kahawicalah ka pouk, cangkhainae ao telah ka panue.
33 «Endå litt soving, endå litt blunding, endå litt kvild med henderne i kross!
Dongdeng ka yan ei nei, dongdeng ka ip ei nei, kut tapam laihoi kâhat einei na ti lahun nah,
34 So kjem armodi di som ein farande fant, og naudi som skjoldvæpna mann.»
mathoenae ni imyin patetlah tho vaiteh, na voutnae teh ransa patetlah a tho han.
