Salomos Ordsprog 23
1 Når du sit til bords hjå ein hovding, so agta vel på kven du hev fyre deg,
Ie miambesatse hitrao-pikama ami’ty mpifehe, biribirio ty añatrefa’o eo,
2 og set ein kniv på strupen din, um mathugen din er stor.
vaho tohoro meso ty tretra’o naho mpanao avetse irehe.
3 Fys ikkje etter hans lostemat, for det er dårande føda.
Ko lelalelae’o o raha mafiri’eo, fa mahakama mahatsikapy.
4 Mød deg ei med å verta rik, lat fara den klokskapen din!
Ko mamokotse vatañe ho mpañaleale, ijihero am-pisafiri’o.
5 Lat ei augo fljuga til det som kverv, for det gjer seg vengjer, det er visst, som ein ørn som flyg til himmels.
Ampihelañe’o fihaino hao ty tsy eo? fa toe mitsene elatse manahake ty vantio ty vara mitiliñe mb’an-dindiñe eñe.
6 Et ikkje brød hjå den som misunner deg, og fys ikkje etter hans lostemat!
Ko kamae’o ty hàne’ o matitio, ko irie’o o aze mafirio;
7 For som han reknar ut i sjæli si, soleis er han. «Et og drikk!» han segjer til deg, men hjarta hans er ikkje med deg.
Fa hambañe ami’ty fañereñere’e añ’ova’e ao ty ie: hoe re ama’o; Mikamà naho minoma! fe tsy ama’o ty tro’e.
8 For biten din som du hev ete, lyt du spy upp att, og du hev spilt dine fagre ord.
Hilañe’o i pilipito’e nitsopehe’oy, vaho hianto i fañandriaña’oy.
9 For øyro på dåren skal du ikkje tala, for han vanvyrder visdommen i dine ord.
Ko misaontsy am-pitsanoña’ ty seretse, fa ho sirikae’e ty hihi’ o enta’oo.
10 Flyt ikkje gamall merkestein, og kom ei inn på åkrane åt faderlause.
Ko avi’o ty nifaritsohañe haehae, vaho ko miaribañe ty tanem-bode-rae,
11 For deira målsmann er sterk, han skal føra saki deira imot deg.
amy te maozatse ty mpijeba’ iareo; hitohaña’e ty ama’o.
12 Vend hjarta ditt til age og øyro dine til kunnskaps ord!
Ampiantofo filie-batañe ty arofo’o, vaho volan-kilàla o ravembia’oo.
13 Lat ikkje guten vera utan age! Slær du han med riset, skal han ikkje døy.
Ko ahànkañe ami’ty ana’o ty lilo; fa tsy mahavetrake ty lafan-kobaiñe.
Ie pisoe’o an-kobaiñe, ho haha’o an tsikeokeok’ ao ty tro’e. (Sheol h7585)
15 Son min, vert hjarta ditt vist, so gled seg og mitt hjarta,
O anako, naho mahihitse ty tro’o, ho ehake ty troko,
16 og nyro mine fegnast når lipporn’ dine talar det som rett er.
vaho hirebeke ty añ’ovako ao naho mahafivolañe ty hiti’e o soñi’oo.
17 Lat ikkje hjarta ditt misunna syndarar, men stræva stødt etter gudlegdom.
Ko apo’o ho tsikirihen-tro’o ty mpandilatse, fe imaneo lomoñandro ty fañeveñañe am’ Iehovà.
18 For då er du viss på ei framtid, og di von skal ei verta til inkjes.
Toe ey ty ho avy, vaho tsy haitoañe ty fisalalà’o.
19 Høyr du, son min, og vert vis, og lat hjarta ditt ganga beint fram på vegen.
O anako, mitsanoña naho mahihira, vaho avantaño mb’amy lalañey ty tro’o.
20 Ver ikkje med millom vindrikkarar, millom deim som foret seg på kjøt.
Ko mitraok’ amo mpitolom-pitrini-divaio, ndra amo mpamotseke henao;
21 For drikkar og storetar fatig vert, og svevn gjev fillor for klæde.
fa songa hivarin-ko rarake ty mahake naho i jike; vaho hisikin-tsirodea ty poie.
22 Høyr på far din som avla deg, og vanvyrd ei mor di når ho vert gamall!
Tsendreño ty rae nisamak’ azo, vaho ko injè’o ty rene’o t’ie bey.
23 Kjøp sanning og sel henne ikkje, visdom og age og vit.
Vilio ty hatò le ko aletake; ikalò hihitse naho anatse vaho hilala.
24 Storleg fegnast far til den rettferdige, og den som fær ein vis son, skal få gleda av han.
Handia taroba ty rae’ i mahitiy; vaho hifalea’e i ana-dahy karafito nampiareñe’ey.
25 Lat far din og mor di gleda seg, og ho som fødde deg, fegnast.
Ampiehafo ty rae’o naho i rene’o; hampinembanembañ’ i nisamak’ azoy.
26 Son min, gjev meg hjarta ditt, og lat dine augo lika vegarne mine.
O anake, atoloro ahiko ty tro’o, le ampifaleo amo satakoo o maso’oo.
27 For skjøkja er som djupe gravi og den framande kona som tronge brunnen,
Kadaha laleke ty tsimirirañe, vaho vovoñe maifitse ty karapilo.
28 ja, ho ligg på lur som ein ransmann, og ho aukar talet på utrue folk.
Mivoñoñe ao re hoe malaso, vaho ampitomboe’e am’ondatio ty hatsivokarañe.
29 Kven hev sorg? Kven hev sut? Kven hev dragsmål? Kven hev klagemål? Kven hev sjølvvalde sår? Kven hev dimsynte augo?
Ia ty mioremèñe, ia ty mihontoke? Ia ty ampoheke? Ia ty mitoreo? Ia ty vinonotroboke tsy amam-poto’e; Ia ty ama-maso mandofiry?
30 Dei som drygjer lenge hjå vinen, dei som kjem og smakar på mjøden.
O mihenekeneke an-divaio, o mitolom-pitsopeke divay linaroo.
31 Sjå ikkje på vinen kor han raudnar, kor vænt han smiler i staupet! lett renn han ned.
Ko hentea’o ty hamena’ ty divay, ty fimilomilo’e am-pitovy ao, ty falamam-pioriha’e.
32 Men sidan han sting som ein slange og høgg som ein orm.
Ie am-para’e mitifatse hoe lapetake vaho mihehetse hoe fandrefeala.
33 Då skal augo dine sjå rare syner, og hjarta ditt talar tull og tøv.
Hahaoniñe sahàtse o maso’oo, vaho hivolan-kamengohañe ty ron-doha’o.
34 Du vert som låg du i havsens djup, eller låg i toppen av mastri.
Le hanahake ty mitsalalampatse aivo’ i riakey irehe, naho ty mandre ambone’ ty bodan-dain-dakañe eo.
35 «Dei slo meg, men det gjorde’kje vondt, dei banka meg, men eg kjende det ikkje. Når skal eg vakna? Eg vil få tak i endå meir.»
Namofok’ ahy iereo, fe tsy manaintaiñe; linafa’e fe tsy nireiko! Ombia te ho tsekake hipaiako indraike?
