Salomos Ordsprog 21
1 Konungs hjarta er i Herrens hand som bekkjer, han vender det kvar helst han vil.
Hoe kadahan-drano am-pità’ Iehovà ty arofo’ i mpanjakay; tehafe’e an-tsatri’e.
2 Kvar mann tykkjer at hans eigi ferd er rett, men det er Herren som prøver hjarto.
Mahity am-pihaino’ ondaty o sata’eo; fe Mpandanja arofo t’Iehovà.
3 At folk gjer rett og skil, er meir verdt for Herren enn offer.
No’ Iehovà ambone’ ty soroñe ty havañonañe naho ty hatò.
4 Ovmods augo og sjølvgodt hjarta - lampa åt gudlause folk er synd.
Fihaino mievoñevoñe naho arofo miebotse: ro failo’ o lo-tserekeo—hakeo izay.
5 Umtanke hjå den annsame er berre til vinning, men hastverk berre til tap.
Minday havokarañe ty fisafiri’ o mavitrikeo; fe mitarike mb’am-pilàñe ty fanaentàeñañe.
6 Skattevinning med ljugartunga er ein kvervande pust av deim som søkjer dauden.
Ty ahazoam-bara am-pamelem-pandañitse le evoñe mihelañe mb’am-pikoromahañe.
7 Den vald dei gudlause gjer, skal riva deim sjølve burt, for det som er, vil dei ikkje gjera.
Ho kozozoteñe añe o lo-tserekeo ty amo fijoia’eo, fa ifoneña’ iareo ty tsy hanao ty hiti’e.
8 Skuldig mann gjeng krokut veg, men den reine - han gjer si gjerning beint fram.
Mikelokeloke ty lala’ ondaty mengoke; fe mahity ty fitoloña’ ty malio añ’arofo.
9 Betre å bu i ei krå på taket enn å ha sams hus med trettekjær kvinna.
Hàmake te mitoboke an-kotson-tapenak’ ao, ta te miharo akiba aman-drakemba tea-trabike.
10 Ugudleg manns sjæl hev hug til det vonde, hans næste finn ikkje miskunn hjå honom.
Mipay haratiañe ty tro’ i tsivokatsey, fa tsy mahaonin-tretrè am-pihaino’e ty rañe’e.
11 Refser du spottaren, vert uvitingen vis, og lærer du vismannen, tek han mot kunnskap.
Ie lafañe ty mpañìnje, mihamahihitse t’ie trentrañe, ie anareñe ty mahihitse, mitombo ty hilala’e.
12 Ein rettferdig agtar på gudlause-hus, han støyter dei gudlause ned i ulukka.
Misamba ty akiba’ i lo-tserekey ty vantañe; avari’e mb’am-piantoañe i tsivokatsey.
13 Dytter du øyra til for armings rop, skal sjølv du ropa og ikkje få svar.
I manjenjen-dravembia ami’ty fitoreo’ o rarakeo, ty mbe hikaike fe tsy ho toiñeñe.
14 Gåva i løyndom stiller vreide, og gjeving i barmen stiller største harmen.
Fañanintsin-kaviñerañe ty ravoravo añ’etake, naho filoa-tiñake ty vokàñe añ’araña ao.
15 Det er ei gleda for rettferdig mann å gjera rett, men ei rædsla for illgjerningsmenner.
Ie anoeñe ty hatò, ehake o vañoñeo, fe mangebahebake o mpikitroke haratiañeo.
16 Den som viller seg burt frå klokskaps veg, han skal hamna i skuggeheimen.
Hitofa am-pivorian-dolo ao t’indaty mandrike amy lalan-kilalay.
17 Ein fatigmann vert den som elskar moro, ei vert han rik som elskar vin og olje.
H’ondaty poi’e ty mpitea haravoañe; tsy ho mpañaleale ty mpikoko divay naho menake.
18 Den gudlause vert løysepeng for den rettferdige, og utru kjem i staden for den ærlege.
Vilin’ai’ ty vantañe ty tsivokatse, le tsoa’ ty vañoñe ty mpamañahy.
19 Betre å bu i eit øydeland enn hjå arg og trættekjær kvinna.
Hàmake t’ie mimoneñe an-dratraratra añe, ta t’ie miharo aman-drakemba mandietse naho mora boseke.
20 Vismann hev dyre skattar og olje i huset, men uvitingen øyder det upp.
Mihaja añ’anjomba’ o mahihitseo ty vara sarotse naho ty menake; fe abotse’ ty dagola o azeo.
21 Den som strævar etter rettferd og miskunn, han skal finna liv og rettferd og æra.
Manjo haveloñe naho havañonañe vaho hasiñe ty mitoha havantañañe naho fiferenaiñañe.
22 Ein by med kjempor tek vismannen inn, og han bryt ned den borgi som byen lit på.
Mitroatse an-drovam-panalolahy ty mahihitse, vaho arotsa’e ty hafatrarañe niatoa’e.
23 Den som varar sin munn og si tunga, han varar si sjæl frå trengslor.
Mitan-ty fiai’e tsy ho am-poheke ty mahambeñe falie naho fameleke.
24 Ein ovmodig og ubljug kallar me spottar, ein som fer fram med ofselegt ovmod.
Manivetive ty añara’e avao ty mpirohake naho mpievoñevoñe; ie mitoloñe am-pitrotroaboha’e.
25 Lysti åt letingen drep honom sjølv, for henderne hans vil inkje gjera.
Mañe-doza amy tembo ty fañiria’e, amy te tsy mete mitoloñe o taña’eo.
26 Heile dagen snikjer den snikne, men ein rettferdig gjev og sparer inkje.
Hadrao lomoñandro ty lahiaga, fe matarike ty vantañe, tsy mangazoñe.
27 Offer frå gudlause er ei gruv, og endå meir når dei samstundes emnar på ilt.
Tiva ty fisoroña’ o tsivokatseo; àntsake te engae’e miharo kinia.
28 Eit ljugar-vitne skal ganga til grunns, men ein mann som lyder etter, skal få tala alltid.
Hikenkañe ty mpitalily vìlañe, fe mitolom-pitaroñe ty mañaoñe.
29 Gudlaus mann ter seg skamlaus, men den ærlege gjeng sine vegar stødigt.
Manao tarehe mahavany ty rati-tsereke, fe itsakorea’ ty vantañe ty hombà’e.
30 Det finst ingen visdom og inkje vit og ingi råd imot Herren.
Tsy eo ty hihitse, ndra ty faharendrehañe, ndra ty safiry mahafiatreatre am’Iehovà.
31 Hesten vert budd til herferdsdagen, men sigeren kjem ifrå Herren.
Hentseñeñe ho ami’ty androm-pihotakotahañe ty soavala, fe a Iehovà ty fandrebahañe.
