Salomos Ordsprog 20

1 Vinen er ein spottar, rusdrykken ein ståkar, ingen som tumlar av honom, er vis.

Mpamerevere ty divay, mpañotakotake ty toake, vaho tsy mahihitse i nampivìhe’ey.

2 Den rædsla kongen vekkjer, er som løveburing, den som fær hans vreide på seg, set livet sitt på spel.

Ty fampangebaheban-kaviñera’ i mpanjakaiy, le manahake ty firohafan-diona; mamoe aiñe ty mitrabik’ aze hiboseha’e.

3 Mannsens æra er å halda seg frå trætta, men kvar uviting glefser til.

Havañona’ ondaty te miholiatse añ-ali-drokoñe, fe manjehatse avao o dagolao.

4 Letingen pløgjer ikkje um hausten, i skurdonni leitar han fåfengt etter grøda.

Tsy mitrabak’ asotry ty tembo; ie famara-manta, mangatake tsy mahazo.

5 Råd i mannsens hjarta er som vatn i djupet, men ein skynsam mann kann draga det upp.

Rano laleke ty fisafirian’ arofo’ ondaty, fe mampiboak’ aze ty mahihitse.

6 Mest kvar mann råkar ein som elskar honom, men kven finn ein som er å lita på?

Maro ty mihaboke ho mpiferenaiñe, fa ia ty mahatendreke ondaty migahiñe.

7 Den som ferdast ulastande og er rettferdig, sæle er borni hans etter honom.

Mañavelo an-kahiti’e ty vantañe; haha o ana’e manonjohy azeo!

8 Ein konge som sit på domarstol, skil ut alt vondt med augo sine.

Tsongàe’ ty mpanjaka miambesatse an-jaka ao am-pihaino’e ze atao haratiañe iaby.

9 Kven kann segja: «Eg hev halda hjarta reint og er fri frå syndi mi?»

Ia ty mahafisaontsy ty hoe: Fa nampikanitsoheko ty troko; vaho malio tahin-draho?

10 Tvo slag vegt og tvo slag mål er båe tvo ein styggedom for Herren.

Songa tiva am’ Iehovà ty vato-pandanja vìlañe naho ty kapoake vàlañe.

11 Alt guten syner i si gjerd um ferdi hans vert rein og rett.

O sata’eo ro andrendrehañe i zatovo, hera mikasokàsoke naho to i fitoloña’ey.

12 Øyra som høyrer og auga som ser - Herren hev skapt deim båe tvo.

Ty ravembia mahajanjiñe, naho ty fihaino mahaoniñe, songa namboare’ Iehovà.

13 Elska ikkje svevn, for då vert du fatig, haldt augo uppe, so fær du brød til mette.

Ko manao hatea rotse, tsy mone ho rarake; Avotiriho o fihaino’oo le ho eneñe mahakama.

14 «Klent, klent!» segjer kjøparen, men når han gjeng burt, so rosar han seg.

Raty, raty, hoe ty mpivily; ie mienga le isengea’e.

15 Vel finst det gull og mange perlor, men dyraste gogni er lippor med kunnskap.

Eo ty volamena naho ty vatosoa tsifotofoto; fe safira ty fivimby nahatendreke hilala.

16 Tak klædi hans! for han hev borga for ein annan, og panta honom for framande!

Rambeso ty saro’ ty nitsoak’ ambahiny, tambozoro ho antoke t’ie tsy fohiñe.

17 Søtt er for mannen det brød han hev fenge med fals, men sidan vert munnen hans full av småstein.

Mamy ty mofo niazo t’ie namañahy, fa ho atseke faseñe aniany ty vava’e.

18 Råder vert stødige med rådleggjing, få då klok styring når du fører krig!

Tolo-kevetse ro mahajadoñe safiry, Mañolots’ añ’aly ty fanoroan-kihitse.

19 Den som fer med drøs, ber løynråd ut, og gapen skal du ikkje hava noko med.

Mampiborake tangogo ty mpikanifoke mitsatsà; aa le ko mirekets’ami’ty mpangaradadake.

20 Den som bannar far og mor, hans lampa skal slokna i kolmyrkret.

Ze mamatse rae naho rene, hikipeke an-kaieñe ao ty failo’e.

21 Ein arv som ein i fyrstundes er for fus på, vert på slutten utan velsigning.

Ty lova tinaentaeñe am-baloha’e, tsy ho tahieñe am-para’e.

22 Seg ikkje: «Eg vil løna med vondt!» Venta på Herren, han vil hjelpa deg.

Ko manao ty hoe: Ho valeko i ratiy; mahaliñisa Iehovà, Ie ty handrombak’ azo.

23 Tvo slag vegt er ein styggedom for Herren, og den falske skålvegt er ikkje god.

Tiva am’ Iehovà ty vato-lanja tsy mira; vaho tsy vokatse o fandanjàñe vìlañeo.

24 Frå Herren kjem mannsens stig, og kor kann eit menneskje skyna sin veg?

Alaha’ Iehovà o lia’ ondatio; aia arè ty haharendreha’ ondaty i lala’ey?

25 Fårlegt er det for eit menneskje å vigsla eitkvart tankelaust, og fyrst granska lovnaden etterpå.

Fandrike ty ikofofoaha’ t’indaty, ty hoe: Masiñe! ie añe i fantay vaho añontanea’e.

26 Ein vis konge skil ut dei gudlause og let hjulet ganga yver deim.

Manònga o lo-tserekeo ty mpanjaka mahihitse; le ampivarimbariñe’e ama’e ty larò.

27 Menneskjens ånd er Herrens lampa, og ho ransakar alle rom i hjarta.

Failo’ Iehovà ty arofo’ ondaty, Fonga karaofe’e o añova’eo.

28 Kjærleik og truskap er vakt um kongen, og han styd sin kongsstol på kjærleik.

Mahafijadoñe ty fiferenaiñañe naho ty hatò i mpanjakay; tohaña’e am-patarihañe i fiambesa’ey.

29 Ei æra for ungdomar er deira kraft, og ein prydnad for dei gamle er grått hår.

Enge’ o ajalahio o haozara’ iareoo; maroi-foty ty volonahe’ o androanavio.

30 Svidande sår reinser burt det vonde, ja, slag reinsar hjartans inste rom.

Mamaopao-karatiañe ty fofoke mamonotroboke, naho mañalio o añova’eo ty lafa.