Salomos Ordsprog 2
1 Son min! tek du imot mine ord og gøymer bodi mine hjå deg,
Ka capa, kang thuih ih lok to na tahngaih moe, kang paek ih loknawk palung thungah na pakuem nahaeloe,
2 so du vender øyra til visdomen, bøygjer hjarta til vitet,
palunghahaih bangah na naa to patuengh loe, panoekhaih bangah na palung to paek ah;
3 ja, når du kallar på skynet og ropar høgt på vitet,
ue, panoekhaih hnuk hanah na hangh, panoek thai hanah tha hoiah na hangh moe,
4 leitar du etter det som vore det sylv, og grev som vore det løynde skattar,
sumkanglung pakrong baktiah na pakrong pacoengah, hawk ih hmuen baktiah na pakrong nahaeloe,
5 då skal du skyna otte for Herren, og Guds-kunnskap skal du finna.
Angraeng zithaih to na panoek ueloe, Sithaw palunghahaih to na hnu tih.
6 For Herren er den som gjev visdom, frå hans munn kjem kunnskap og vit.
Angraeng mah palunghahaih to paek, palunghahaih hoi panoekhaih loe anih pakha hoiah ni tacawt.
7 Han gøymer frelsa for dei ærlege, han er ein skjold for dei som fer ulastande,
Katoeng kaminawk hanah palughahaih to paek moe, toenghaih hoiah lamcaeh kaminawk hanah anih loe abuephaih ah oh.
8 med di for han vaktar stigarne åt retten og varar vegen vel for sine trugne.
Katoeng kaminawk caehhaih loklam to anih mah toep moe, oepthok angmah ih kaminawk to pakaa.
9 Då skal du skyna rettferd og rett og rettvisa, ja, kvar god veg.
To tiah ni toenghaih, katoengah lokcaekhaih, kangvan ah lok takroekhaih to na panoek ueloe, kahoih loklamnawk to na panoek tih.
10 For visdom koma skal i hjarta ditt, og kunnskap vera hugleg for di sjæl,
Palunghahaih mah na palungthin to paongh naah, panoekhaih loe na pakhra anghoesakkung ah om tih.
11 yver deg skal ettertanke halda vakt, vit skal vara deg
Panoekthaihaih mah na pakaa ueloe, na panoekhaih mah na toep tih;
12 og fria deg ifrå den vonde åtferd, frå folk som talar fals,
palunghahaih mah loe toenghaih loklam amkhraeng taak kami, vinghaih thungah caeh kami, kahoih ai kami caehhaih loklam hoi katoengah lokthui ai kami ih ban thung hoiah pahlong tih;
13 dei som gjeng frå dei rette stigar og vil vandra på myrke vegar,
14 dei som gled seg med å gjera vondt, og fegnast yver rangt og vondt,
hmuensae sakhaih bangah kanawm panoek moe, kasae kaminawk mah sak ih katoeng ai hmuen ah kanawm acaeng kami,
15 dei som gjeng på kroke-stigar og fer på range vegar. -
toenghaih loklam ah caeh ai, loklam kangkoih ah caeh kaminawk ban thung hoiah pahlong ueloe,
16 Han skal fria deg frå annanmanns kona, frå framand kvinna med sleipe ord,
zaehaih sak koeh nongpata, kami zoek thaih nongpata khae hoiah doeh pahlong tih;
17 som hev svike sin ungdoms ven og si Guds-pakt hev gløymt.
to baktih nongpata loe tangla nathuem ah thuitaekhaih lok to pahnawt moe, a Sithaw hmaa ah sak ih lokmaihaih pahnet ving kami ah oh.
18 For ho sig ned til dauden med sitt hus, og ned til daudingarne hennar vegar ber.
To nongpata ih im loe duekhaih bangah laemh tathuk moe, kadueh kami pakhranawk caehhaih loklam bangah a caeh.
19 Ingen som gjeng inn til henne, kjem attende, og dei når ikkje livsens stigar.
Anih khaeah caeh kaminawk boih loe, mi doeh amlaem o ai boeh, hinghaih loklam doeh hnu o ai.
20 Han vil du skal ganga den vegen dei gode gjeng, og halda deg på dei stigane der rettferdige ferdast;
Nang loe kahoih kaminawk ih loklam to pazui ah loe, katoeng kaminawk ih loklam ah caeh poe ah.
21 for dei ærlege skal bu i landet, og dei ulastelege der skal verta att,
Katoeng kami loe prae thungah khosah ueloe, coek koi om ai kami loe to prae thungah om poe tih,
22 men dei ugudlege skal rydjast ut or landet, og svikarane skal verta rivne burt frå det.
toe kasae kaminawk loe prae thungah om o thai mak ai, zaehaih sah kaminawk loe prae thung hoiah haek o ving tih.
