Salomos Ordsprog 19

1 Betre er ein fatigmann som ferdast lytelaust enn ein mann med range lippor som attpå er ein dåre.

A lawk ka longkawi e tamipathu hlak, mathoe laihoi yuemkamcu hringnae ahawihnawn.

2 Den som er tankelaus i hugen, gjeng det gale, og den som stig for fort med føterne, han stig i miss.

Panuenae tawn laipalah hringnae hai hawi hoeh, a khok a hue ka rang e hai a payon thai.

3 Mannsens eigi vitløysa fører til fall, men han harmast i sitt hjarta på Herren.

A pathunae ni lamthung a payon sak teh, a lungthung hoi BAWIPA ouk a taran.

4 Velstand samla mange vener, men fatigmann vert skild frå venen sin.

Hnopai ni huiko moi a sak, hatei tamimathoe teh a hui ni a ceitakhai.

5 Det falske vitnet skal’kje verta urefst, og den som andar lygn, skal ikkje sleppa undan.

Ka panuekkhaikung kaphawk teh rek laipalah tâcawt mahoeh, laithoe ka dei e hai hlout mahoeh.

6 Mange smeikjer den gjæve, og kvar mann er ven med den rauste.

Tami kapap ni bawi e lungyouk hanelah a kâcai awh, poehno ka poe e tami hai tami pueng ni a kamyawngkhai.

7 Fatigmanns brør hatar honom alle, enn meir dreg hans vener seg burt frå honom. Han fer etter ord som er inkjevetta.

Tamimathoe teh a hmaunawngha pueng ni hai a hmuhma, a huinaw natawng teh ahlanae koe doeh hoe ao awh, lawkkanem lahoi a pâlei ei nakunghai hoe a yawng takhai awh.

8 Den som elskar si sjæl, han vinn seg vit, den som vaktar sitt skyn, skal finna lukka.

Lungangnae ka hmawt e ni hringnae a lungpataw teh, thaipanueknae ka pâkuem e ni hnokahawi a hmu han.

9 Det falske vitnet skal’kje verta urefst, og den som andar lygn, skal tynast.

Ka panuekkhaikung kaphawk teh rek laipalah tâcawt mahoeh, laithoe ka dei e hai a rawk han.

10 Det høver ei for dåren å hava gode dagar, enn mindre for ein træl å råda yver hovdingar.

Hringnawmnae heh tamipathunaw hanelah kamcu hoeh, san ni khobawi a uk e heh hoe kamcu hoeh.

11 Mannsens klokskap gjev honom tol, og det er hans æra å tilgjeva brot.

Poukpanueknae ka tawn e ni a lungsaw sak teh, kâtapoenae ka pahnim pouh e teh ama ka bawilen sakkung doeh.

12 Konungs harm er som når løva burar, men godhugen hans er som dogg i graset.

Siangpahrang lungkhuek e teh sendek ka huk e patetlah ao, hatei a ngaikhainae teh hram dawk ka bawt e tadamtui patetlah ao.

13 Ein dårleg son er reint ei ulukka for far sin, og kjerringtrætta er som si-drop frå taket.

Capa ka pathu e teh a na pa hanelah thoenae kaphawtkung lah ao teh, lai ka roe e yu teh tui ka yu e patetlah ao.

14 Hus og gods er fedre-arv, men frå Herren kjem ei vitug kona.

Im hoi tawntanae teh napanaw koehoi coe e râw doeh, hatei yu kahawi teh BAWIPA koehoi e doeh.

15 Leta svæver tungt i svevn, og letingen skal svelta.

Thathoenae ni ihmu a tho sak, ka pangak e teh a vonhlam han.

16 Den som tek vare på bodet, tek vare på sitt liv, den som ei ansar si åtferd, skal missa livet.

Kâpoelawk ka tarawi e teh a hringnae a ring, hatei ka pahnawt e teh a due han.

17 Den som gjer miskunn mot armingen, låner til Herren, og av honom fær han vederlag for si velgjerning.

Tamimathoe ka pahren e teh BAWIPA koe a cawi sak toe, a poe tangcoung e hno hah bout poe lah ao han.

18 Aga son din, for endå er det von, men lat deg ikkje driva til å drepa honom.

Ngaihawinae ao navah na capa hah yue haw, a kahma nahanelah pouk hanh.

19 Den som er svært sinna, lyt bøta for det, for um du hjelper han, du gjer vondt verre.

A lung puenghoi ka khuek sak e ni reknae a kâhmo han, bangkongtetpawiteh, na rungngang nakunghai boutbout rungngang a ngai han doeh.

20 Høyr på råd og lat deg aga, so du til slutt kann verta vis.

Kâpankhainae hah thai haw, cangkhainae hah dâw haw, bangkongtetpawiteh, hmalah na lung a ang han.

21 Mange tankar er i mannsens hjarta, men Herrens råd fær framgang.

Tami e lungthin ni hno moikapap a kâcai, hatei BAWIPA e khokhangnae dueng doeh kangning han.

22 Mannsens miskunn er hans gode vilje, og fatig man er betre enn ein som lyg.

Tami ni a ngai poung e teh pahrennae hah doeh, laithoe dei e hlak mathoe e ahawihnawn.

23 Otte for Herren fører til liv, mett fær ein kvila og vert ikkje heimsøkt med vondt.

BAWIPA takinae ni hringnae koe lah a ceikhai, hote hringnae ka tawn e teh a lung a kuep vaiteh, hnokathout ni thosin mahoeh.

24 Stikk den late si hand i fatet, so idest han ei ta ho upp att til munnen.

Tami ka pangak ni a kut a kâyap teh rawca a kâtu hane boehai ngai hoeh.

25 Slær du spottaren, so vert uvitingen klok, og agar du den vituge, so fær han vit på kunnskap.

Ka dudam e tami hah hem haw, kamawngrame tami teh a kâhlaw yawkaw han doeh, a lungkaang e tami hah yue haw patopatang han

26 Den som er vond med far sin og jagar mor si burt, han er ein son til skam og skjemd.

Na pa roedeng ka poe ni teh manu ka hrek e teh, yeiraiponae hoi min mathoenae ka phawt e capa doeh.

27 Høyr ikkje soleis på refsing, son min, at du villar deg burt frå kunnskaps ord!

Ka capa cangkhainae thai e heh na kâhat payon pawiteh, lungangnae lamthung na phen han doeh.

28 Eit nidings-vitne spottar det som rett er, og munnen på gudlause gløyper urett.

Cungkeihoehe kapanuekkhaikung ni lawkcengnae kalan a dudam teh, tamikathout e pahni ni payonpakainae a payawp.

29 Refsingsdomar er ferdige for spottaren og slag for ryggen på dårar.

Lawkcengnae heh kadudamnaw hanelah hruek e lah ao teh, hemnae bongpai teh tamipathunaw e hnukthun hane doeh.