Salomos Ordsprog 18
1 Einstødingen søkjer det han sjølv er huga på, mot alle kloke råder glefser han.
Ɔhonankani yɛ pɛsɛmenkomenya; na ɔmfa atɛntenenee nyɛ hwee.
2 Dåren bryr seg ikkje um å vera vitug, men vil berre visa kva som bur i honom.
Ɔkwasea nni nhunumu ho anigyeɛ na mmom deɛ ɔpɛ ara ne sɛ ɔde nʼadwene bɛto dwa.
3 Kjem ein ugudleg, so kjem og vanvyrdnad, og med skam fylgjer spott.
Sɛ amumuyɛsɛm ba a animtiabuo di so, na aniwuo nso di animguaseɛ akyi.
4 Ordi i ein manns munn er djupe vatn, fløymande bekkjer, visdoms kjelda.
Onipa anom nsɛm yɛ nsuo a emu dɔ, na nyansa asutire yɛ asuwa a ɛrepu ahuro.
5 D’er’kje godt når ein gjev den gudlause medhald og rengjer rettferdig manns rett.
Ɛnyɛ sɛ wɔdi ma omumuyɛfoɔ anaasɛ wɔbu deɛ ɔdi bem atɛnkyea.
6 Dåre-lippor kjem uppi trætta, og munnen hans ropar etter slag.
Ɔkwasea ano de akasakasa ba na nʼano frɛfrɛ ɔhweɛ.
7 Dåre-munn er til ulukka for han sjølv, og lipporne er ei snara for hans sjæl.
Ɔkwasea ano yɛ ɔno ara sɛeɛ na nʼanofafa yɛ ne kra afidie.
8 Baktalar-ord er som lostemat, dei glid so godt ned i livet.
Osekuni anom asɛm te sɛ mfremfremadeɛ; ɛwurawura kɔ onipa akwaa mu nyinaa.
9 Den som er lat i arbeidet sitt, han er og bror til øydaren.
Deɛ ɔtoto nʼadwuma ase no nuabarima ne deɛ ɔyɛ ɔsɛefoɔ.
10 Herrens namn er eit tårn so sterkt, der flyg den rettferdige inn og vert berga.
Awurade din yɛ abantenten a ɛyɛ den; ahotefoɔ dwane kɔtoa na wɔnya banbɔ.
11 Rikmanns eiga er hans faste by, som høge muren i hans eigne tankar.
Adefoɔ ahonyadeɛ ne wɔn kuropɔn a wɔabɔ ho ban wɔfa no sɛ ɔfasuo tenten a wɔntumi mforo.
12 Fyre fall er mannsens hjarta stolt, men fyre æra gjeng audmykt.
Ansa na onipa bɛhwe ase no ɔnya ahomasoɔ akoma, na ahobrɛaseɛ di animuonyam anim.
13 Um nokon svarar fyrr han høyrer, vert det til narreskap og til skam for honom.
Deɛ ɔntie asɛm ansa na wama mmuaeɛ no, ɛno ne ne gyimie ne nʼanimguaseɛ.
14 Manns mod ber uppe i sjukdom, men brote mod, kven kann bera det?
Onipa sunsum na ɛhyɛ no den wɔ yadeɛ mu na honhom a apɛkyɛ deɛ, hwan na ɔpɛ?
15 Vitug manns hjarta kjøper kunnskap, og øyra åt vismenner søkjer kunnskap.
Nhunumu akoma nya nimdeɛ; na anyansafoɔ aso nso hwehwɛ.
16 Gåva opnar mannen veg og fører han fram til storfolk.
Akyɛdeɛ bue ɛkwan ma deɛ ɔde ma na ɛde no ba atitire anim.
17 Den som fyrst legg fram si sak, fær rett, men so kjem motparten og granskar honom.
Ɛyɛ deɛ ɔbɔ ne nkuro kane no sɛ nʼasɛm yɛ dɛ, kɔsi sɛ ɔfoforɔ bɛba abɛbisa no nsɛm no mu.
18 Lutkasting endar trettor og skil millom megtige menner.
Ntontobɔ twa akyinnyegyeɛ so, na ɛpata atamfoɔ.
19 Hev ein bror lide urett, er han verre å vinna enn ein festningsby, og trættor er som stengsa for eit slott.
Onua a wɔafom noɔ no asɛm yɛ dene sene kuropɔn a ɛwɔ banbɔ, akyinnyegyeɛ te sɛ abankɛsewa apono a wɔabram akyire.
20 Mannen fær magen sin mett av frukti or munnen sin, av grøda frå lipporne vert han mett.
Onipa anom asɛm so aba ma ɔyafunu mee, nnɔbaeɛ a nʼanofafa twa no mee no.
21 Tunga hev daude og liv i sitt vald, dei som elskar henne, skal eta hennar frukt.
Tɛkrɛma kura nkwa ne owuo tumi, na wɔn a wɔdɔ no no bɛdi nʼaba.
22 Den som hev funne ei kona, hev funne lukka og hev fenge ei nådegåva av Herren.
Deɛ wanya yere no anya adepa na ɔnya adom firi Awurade hɔ.
23 Den fatige bed og barmar seg, men den rike svarar med harde ord.
Ohiani srɛ ahummɔborɔ, nanso ɔdefoɔ de kasaden bua no.
24 Ein mann med mange vener gjeng det ille, men ven kann vera trugnare enn nokon bror.
Ɔbarima a ne nnamfonom dɔɔso bɛtumi ahwe ase, nanso adamfo bi wɔ hɔ a ɔbɛfam ne ho asene onua.
