Salomos Ordsprog 18

1 Einstødingen søkjer det han sjølv er huga på, mot alle kloke råder glefser han.

Den egensindige følger bare sin egen lyst; mot alle kloke råd viser han tenner.

2 Dåren bryr seg ikkje um å vera vitug, men vil berre visa kva som bur i honom.

Dåren bryr sig ikke om å være forstandig, men vil bare vise hvad han tenker i sitt hjerte.

3 Kjem ein ugudleg, so kjem og vanvyrdnad, og med skam fylgjer spott.

Når den ugudelige kommer, kommer også forakt, og med skammen følger spott.

4 Ordi i ein manns munn er djupe vatn, fløymande bekkjer, visdoms kjelda.

Ordene i en manns munn er dype vann, visdoms kilde er en fremvellende bekk.

5 D’er’kje godt når ein gjev den gudlause medhald og rengjer rettferdig manns rett.

Det er ille å gi den skyldige medhold, å bøie retten for den rettferdige.

6 Dåre-lippor kjem uppi trætta, og munnen hans ropar etter slag.

Dårens leber volder trette, og hans munn roper efter pryl.

7 Dåre-munn er til ulukka for han sjølv, og lipporne er ei snara for hans sjæl.

Dårens munn er til ulykke for ham selv, og hans leber er en snare for hans liv.

8 Baktalar-ord er som lostemat, dei glid so godt ned i livet.

En øretuters ord er som velsmakende retter, og de trenger ned i hjertets indre.

9 Den som er lat i arbeidet sitt, han er og bror til øydaren.

Den som er lat i sin gjerning, er også en bror til ødeleggeren.

10 Herrens namn er eit tårn so sterkt, der flyg den rettferdige inn og vert berga.

Herrens navn er et fast tårn; til det løper den rettferdige og blir berget.

11 Rikmanns eiga er hans faste by, som høge muren i hans eigne tankar.

Den rikes gods er hans festning og som en høi mur i hans egen tanke.

12 Fyre fall er mannsens hjarta stolt, men fyre æra gjeng audmykt.

Forut for fall ophøier en manns hjerte sig, men ydmykhet går forut for ære.

13 Um nokon svarar fyrr han høyrer, vert det til narreskap og til skam for honom.

Når en svarer før han hører, da blir det til dårskap og skam for ham.

14 Manns mod ber uppe i sjukdom, men brote mod, kven kann bera det?

En manns mot kan holde ham oppe i hans sykdom; men et nedslått mot - hvem kan bære det?

15 Vitug manns hjarta kjøper kunnskap, og øyra åt vismenner søkjer kunnskap.

Den forstandiges hjerte kjøper kunnskap, og de vises øre søker kunnskap.

16 Gåva opnar mannen veg og fører han fram til storfolk.

Et menneskes gave gir ham rum og fører ham frem for store herrer.

17 Den som fyrst legg fram si sak, fær rett, men so kjem motparten og granskar honom.

Den som taler først i en rettsstrid, synes å ha rett; men så kommer motparten og gransker hans ord.

18 Lutkasting endar trettor og skil millom megtige menner.

Loddet gjør ende på tretter og skiller mellem de mektige.

19 Hev ein bror lide urett, er han verre å vinna enn ein festningsby, og trættor er som stengsa for eit slott.

En bror som en har gjort urett mot, er vanskeligere å vinne enn en festning, og trette med ham er som en bom for en borg.

20 Mannen fær magen sin mett av frukti or munnen sin, av grøda frå lipporne vert han mett.

Ved frukten av en manns munn mettes hans buk; med sine lebers grøde blir han mettet.

21 Tunga hev daude og liv i sitt vald, dei som elskar henne, skal eta hennar frukt.

Død og liv er i tungens vold, og hver den som gjerne bruker den, skal ete dens frukt.

22 Den som hev funne ei kona, hev funne lukka og hev fenge ei nådegåva av Herren.

Den som har funnet en hustru, har funnet lykke og fått en nådegave av Herren.

23 Den fatige bed og barmar seg, men den rike svarar med harde ord.

I ydmyke bønner taler den fattige, men den rike svarer med hårde ord.

24 Ein mann med mange vener gjeng det ille, men ven kann vera trugnare enn nokon bror.

En mann med mange venner går det ille; men der er venner som henger fastere ved en enn en bror.