Salomos Ordsprog 18

1 Einstødingen søkjer det han sjølv er huga på, mot alle kloke råder glefser han.

Kas ar citiem kopā neturas, tas savu gribu tik meklē, un ir kavēklis visās lietās.

2 Dåren bryr seg ikkje um å vera vitug, men vil berre visa kva som bur i honom.

Ģeķim netīk gudra valoda, bet tik vien atklāt savu paša sirdi.

3 Kjem ein ugudleg, so kjem og vanvyrdnad, og med skam fylgjer spott.

Bezdievīgam staigā līdz negods un ar apsmieklu kauns.

4 Ordi i ein manns munn er djupe vatn, fløymande bekkjer, visdoms kjelda.

Vārdi cilvēka mutē ir dziļš ūdens, un gudrības avots ir tekoša ūdens upīte.

5 D’er’kje godt når ein gjev den gudlause medhald og rengjer rettferdig manns rett.

Nav labi bezdievīga vaigu cienīt un nospiest taisno tiesā.

6 Dåre-lippor kjem uppi trætta, og munnen hans ropar etter slag.

Ģeķa lūpas ieved ķildā, un viņa mute brēc pēc sitieniem.

7 Dåre-munn er til ulukka for han sjølv, og lipporne er ei snara for hans sjæl.

Ģeķa mute sev pašai par postu, un viņa lūpas paša dvēselei par slazda valgu.

8 Baktalar-ord er som lostemat, dei glid so godt ned i livet.

Lišķa vārdi ir kā saldi kumosi un iet visai pie sirds.

9 Den som er lat i arbeidet sitt, han er og bror til øydaren.

Kas laisks pie darba, tas palaidņa brālis.

10 Herrens namn er eit tårn so sterkt, der flyg den rettferdige inn og vert berga.

Tā Kunga vārds ir stipra pils; tur taisnais glābjas un top izglābts.

11 Rikmanns eiga er hans faste by, som høge muren i hans eigne tankar.

Bagātam manta ir viņa stiprā pils un viņam šķiet augsts mūris.

12 Fyre fall er mannsens hjarta stolt, men fyre æra gjeng audmykt.

Priekš bojāiešanas cilvēka sirds top lepna, bet pazemība ved godā.

13 Um nokon svarar fyrr han høyrer, vert det til narreskap og til skam for honom.

Kas atbild, pirms dzirdējis, tas tam par ģeķību un kaunu.

14 Manns mod ber uppe i sjukdom, men brote mod, kven kann bera det?

Vīra gars panes savas bēdas, bet kad gars izmisis, kas to var panest?

15 Vitug manns hjarta kjøper kunnskap, og øyra åt vismenner søkjer kunnskap.

Prātīga sirds iemanto atzīšanu, un gudra auss meklē atzīšanu.

16 Gåva opnar mannen veg og fører han fram til storfolk.

Dāvanas cilvēkam līdzina ceļu un viņu ved kungu priekšā.

17 Den som fyrst legg fram si sak, fær rett, men so kjem motparten og granskar honom.

Kas pirmais sūdz, tam taisnība; kad nu nāk viņa pretinieks, tad to tirda.

18 Lutkasting endar trettor og skil millom megtige menner.

Mesli nobeidz ķildas un izšķir varenos.

19 Hev ein bror lide urett, er han verre å vinna enn ein festningsby, og trættor er som stengsa for eit slott.

Apkaitināts brālis ir cietāks nekā stipra pils, un ķilda nekā pils vārtu aizšaujamais.

20 Mannen fær magen sin mett av frukti or munnen sin, av grøda frå lipporne vert han mett.

No mutes augļiem ikkatrs savu vēderu pildīs, un viņa lūpu padoms to ēdinās.

21 Tunga hev daude og liv i sitt vald, dei som elskar henne, skal eta hennar frukt.

Nāve un dzīvība stāv mēles galā; kā kurš runā, tā tam būs.

22 Den som hev funne ei kona, hev funne lukka og hev fenge ei nådegåva av Herren.

Kas sievu atradis, tas atradis labumu un mantojis žēlastību no Tā Kunga.

23 Den fatige bed og barmar seg, men den rike svarar med harde ord.

Nabags runā lūgdamies, bet bagāts atbild bargi.

24 Ein mann med mange vener gjeng det ille, men ven kann vera trugnare enn nokon bror.

Citam daudz draugu uz postu; bet ir draugi, kas labāki nekā brālis.