Salomos Ordsprog 17

1 Betre er ein turr brødmole med ro attåt enn huset fullt av høgtidskost med trætta til.

Pli bona estas seka peco da pano, sed kun trankvileco, Ol domo plena de viando, kun malpaco.

2 Den kloke tenar skal råda yver ein uvisleg son, og millom brøder fær han skifta arv.

Saĝa sklavo regos super filo hontinda, Kaj dividos heredon kune kun fratoj.

3 Diglen røyner sylvet og omnen gullet, men den som røyner hjarto, det er Herren.

Fandujo estas por arĝento, kaj forno por oro; Sed la korojn esploras la Eternulo.

4 Den vonde lyder på vondskapslippa, ljugaren lyder på tyningstunga.

Malbonfaranto obeas malbonajn buŝojn; Malveremulo atentas malpian langon.

5 Spear du den fatige, so spottar du hans skapar, den som gled seg yver ulukka, skal få si refsing.

Kiu mokas malriĉulon, tiu ofendas lian Kreinton; Kiu ĝojas pri ies malfeliĉo, tiu ne restos sen puno.

6 Ein krans for dei gamle er barneborn, og ei æra for borni er federne deira.

Nepoj estas krono por maljunuloj; Kaj gloro por infanoj estas iliaj gepatroj.

7 Det høver ikkje for ein dåre å tala store ord, enn mindre for ein fagnamann å ljuga.

Al malsaĝulo ne konvenas alta parolado, Kaj ankoraŭ malpli al nobelo mensogado.

8 Gåva er ein glimestein for den som fær ho; kvar ho vender seg, der fær ho framgang.

Donaco estas juvelo en la okuloj de sia mastro; Kien ajn li sin turnos, li sukcesos.

9 Søkjer du kjærleik, skyler du misgjerd, men riv du upp att ei sak, skil ven frå ven.

Kiu kovras kulpon, tiu serĉas amikecon; Sed kiu reparolas pri la afero, tiu disigas amikojn.

10 Vondord gjer meir på den vituge enn hundrad hogg på dåren.

Pli efikas riproĉo ĉe saĝulo, Ol cent batoj ĉe malsaĝulo.

11 Berre upprør søkjer den vonde, men ein hard bodberar vert send imot han.

Malbonulo serĉas nur ribelon; Sed terura sendato estos sendita kontraŭ lin.

12 Møt heller ei binna som hev mist sine ungar enn ein dåre med narreskapen hans!

Pli bone estas renkonti ursinon, al kiu estas rabitaj ĝiaj infanoj, Ol malsaĝulon kun lia malsaĝeco.

13 Den som løner godt med vondt, frå hans hus skal ikkje det vonde vika.

Kiu redonas malbonon por bono, El ties domo ne malaperos malbono.

14 Å taka til med strid er som å sleppa vatn ut, haldt difor upp med trætta fyrr nokon gliser med tennerne!

La komenco de malpaco estas kiel liberigo de akvo; Antaŭ ol ĝi tro vastiĝis, forlasu la malpacon.

15 Den som frikjenner ein ugudleg og den som domfeller ein rettferdig, dei er båe tvo ein styggedom for Herren.

Kiu pravigas malvirtulon, kaj kiu malpravigas virtulon, Ambaŭ estas abomenaĵo por la Eternulo.

16 Kva skal pengar i handi på dåren? Å kjøpa visdom hev han’kje vit til.

Por kio servas mono en la mano de malsaĝulo? Ĉu por aĉeti saĝon, kiam li prudenton ne havas?

17 Venen elskar alltid, og bror vert fødd til hjelp i naud.

En ĉiu tempo amiko amas, Kaj li fariĝas frato en mizero.

18 Ein vitlaus mann er den som handtekst, som gjeng i borg hjå grannen sin.

Homo malsaĝa donas manon en manon, Kaj garantias por sia proksimulo.

19 Den som elskar trætta, elskar misgjerning, den som byggjer døri si høg, søkjer fall.

Kiu amas malpacon, tiu amas pekon; Kiu tro alte levas sian pordon, tiu serĉas pereon.

20 Den som hev eit rangt hjarta, vinn ikkje lukka, og den som forvender tunga si, fell i ulukka.

Malica koro ne trovos bonon; Kaj kiu havas neĝustan langon, tiu enfalos en malfeliĉon.

21 Den som avlar eit narr, fær sorg, og ikkje gled seg far til ein dåre.

Kiu naskas malsaĝulon, tiu havas ĉagrenon; Kaj patro de malprudentulo ne havos ĝojon.

22 Gladværugt hjarta gjev lækjedom god, men nedslege mod fær beini te visna.

Ĝoja koro estas saniga; Kaj malĝoja spirito sekigas la ostojn.

23 Gudlaus mann tek gåva i løynd til å bøygja rettargangen.

Kaŝitajn donacojn akceptas malvirtulo, Por deklini la vojon de la justeco.

24 Den vituge hev visdom for augo, men dåren hev augo ved heimsens ende.

Antaŭ la vizaĝo de prudentulo estas saĝo; Sed la okuloj de malsaĝulo estas en la fino de la tero.

25 Uvitug son er til gremme for far sin, og beisk sorg for henne som fødde’n.

Filo malsaĝa estas ĉagreno por sia patro, Kaj malĝojo por sia patrino.

26 Det er’kje godt at og rettferdige fær refsing, og ei at fagna folk fær slag for det som rett er.

Ne estas bone suferigi virtulon, Nek bati noblulon, kiu agas juste.

27 Den skynsame sparer på ordi, og den vituge mann er kald i hugen.

Kiu ŝparas siajn vortojn, tiu estas prudenta; Kaj trankvilanimulo estas homo saĝa.

28 Um dåren tagde, gjekk han og for vismann, og for ein vitug mann når han heldt munn.

Eĉ malsaĝulo, se li silentas, estas rigardata kiel saĝulo; Kaj kiel prudentulo, se li tenas fermita sian buŝon.