Salomos Ordsprog 16
1 Hjartans rådleggjing høyrer menneskja til, men tunga fær svaret frå Herren.
A ondatio ty fisafirin-arofo, fe a Iehovà ty famaleam-pameleke.
2 Kvar mann tykkjer at hans eigi ferd er rein, men det er Herren som prøver ånderne.
Malio am-pihaino’ ondaty ze hene sata’e, fa mpandanja arofo t’Iehovà.
3 Legg verki dine på Herren, so skal tankarne dine få framgang.
Apoho am’ Iehovà o fitoloña’oo, le hijadoñe o safiri’oo.
4 Herren hev gjort kvar ting til sitt endemål, ogso den ugudlege til uferdsdagen.
Kila tsinene’ Iehovà ho ami’ty fanoa’e, ndra o lo-tserekeo ho an-tsan-kòheke.
5 Kvar ovmodig er ei gruv for Herren, du kann vera viss, han skal’kje verta urefst.
Fonga tiva am’ Iehovà o mpibohabohao, tsy kalafo t’ie tsy ho po-lafa.
6 Med kjærleik og truskap vert misgjerning sona ut, med otte for Herren flyr ein frå det vonde.
Mampijebañe fiolañe ty fiferenaiñañe naho ty hatò, Fisitahañe ami’ty raty ty fañeveñañe am’ Iehovà.
7 Når Herren likar ferdi åt ein mann, so let han jamvel fiendarne halda fred med honom.
Ie no’ Iehovà ty sata’ ondaty, le hampanintsiñe’e o rafelahi’eo.
8 Betre er lite med rettferd enn innkomor store med urett.
Hàmake ty kedekede an-kavañonañe, ta ty tambe bey tsy an-kahiti’e.
9 Mannsens hjarta tenkjer ut sin veg, men Herren styrer hans stig.
Misafiry ty lala’e ty tro’ ondaty, fe tehafe’ Iehovà o lia’eo.
10 Gudsord er på konungs lippor, i domen skal hans munn ei gjera mistak.
Fañentoan’ Añahare ty am-pivimbi’ i mpanjakay; tsy hiota ty falie’e te mizaka.
11 Rett vegt og rette vegtskåler høyrer Herren til, hans verk er alle lodd i pungen.
A Iehovà o vatom-pandanja naho balantsio; hene sata’e o vato an-koroñeo.
12 Ugudleg åtferd er ein styggedom for kongar, for truna stend trygt ved rettferd.
Tiva amo mpanjakao ty mpanao raty, fa norizañe an-kahiti’e i fiambesa’ey.
13 Kongen likar rettferdige lippor, dei elskar den som segjer det som er rett.
Mahafale o mpanjakao ty fivimby mahity, vaho isohe’e ty misaontsy an-kavantañañe.
14 Konungs vreide er daude-bod, men ein vismann stiller vreiden.
Mpisangitrike fikoromahañe ty haviñeram-panjaka, fe hampanintsiñe aze t’indaty mahihitse.
15 I ljos frå konungs åsyn er det liv, og hans godhug er som ei regnsky um våren.
Haveloñe ty filoeloean-daharam-panjaka, naho hoe rahoñe minday oran-dohataoñe ty fañisoha’e.
16 Å vinna visdom - kor mykje betre er det ei enn gull! Å vinna vit er meire verdt enn sylv.
Soa hatò ty ahazoan-kihitse ta ty volamena! naho ty hijobon-kilala te ami’ty volafoty.
17 Den vegen dei ærlege gjeng, er å fly frå vondt, den som agtar på sin veg, han varar si sjæl.
Ty ihankaña’e haratiañe ro lala’ o vantañeo, vaho mahavontitits’ aiñe ty mahambeñe i lia’ey.
18 Fyre undergang gjeng ovmod, og stormod fyre fall.
Miaolo ty firotsahañe ty firengevohañe, vaho iaoloa’ ty troke miebotsebotse ty fihotrahañe.
19 Betre er med armingar å vera audmjuk enn skifta herfang med ovmodige.
Hàmake te mpiamo rarake an-troke mirekeo, ta te mitraok’ amo mifanjara o kinopake am-pibohabohañeo.
20 Den som agtar på ordet, skal finna lukka, den som lit på Herren - sæl er han!
Hene hanjo hasoa ze mañaoñe i tsaray, haha ty miato am’ Iehovà.
21 Den vise i hjarta vert kalla vitug, og søtleik på lipporne aukar lærdom.
Atao mahatsikarake ty mahihitse añ’arofo; mahafañosike fañòhañe ty saontsy malea.
22 Klokskap er livsens kjelda for deim som eig han, men fåvit er refsing for fåvise folk.
Ranon-kavelo migoangoañe ty hilala amy ze manañ’aze; fe hagegeañe ty fandafàñe i dagola.
23 Vismanns hjarta gjer munnen hans vitug og aukar læra på lipporne hans.
Mañòke ty falie’ i mahihitsey ty tro’e, vaho tompea’e fañòhañe o fivimbi’eo.
24 Milde ord er honningdropar, søte for sjæli og lækjedom for beini.
Hoe papy tantele ty saontsy mampanintsy, mamy añ’arofo naho mampijangan-taolañe.
25 Mang ein veg tykkjer folk er rett, men enden på honom er vegar til dauden.
Eo ty lalañe atao’ t’indaty ho vantañe, fe fikoromahañe ty figadoña’e.
26 Vinne-kars hunger onnar for honom, for hans eigen munn driv på.
Mifanehake ho aze ty fiai’ ondaty, vaho azim-palie’e.
27 Ein låk mann grev ei ulukke-grav, og det logar som eld på lipporne hans.
Mikabo-draha t’i Beliale1, afo misolebotse ty am-pivimbi’e ao.
28 Ein ranglyndt mann yppar trætta, og den som ber drøs, skil ven frå ven.
Mampiboele hotakotake t’indaty mengoke, mampifanarake mpiatehena ty bisibisike.
29 Ein valdsmann lokkar næsten sin, og leider han inn på ein veg som ei er god.
Risihe’ t’indaty piaroteñe ty rañe’e, vaho kozozote’e mb’an-dalan-tsy soa.
30 Den som let augo att, vil tenkja range tankar, den som knip lipporne i hop, set vondt i verk.
Mikinia raha mengoke ty mpipie maso, vaho mampifetsake haratiañe ty mpimontso.
31 Grå hår er fager krans! Han er å vinna på rettferds veg.
Sabakan-engeñe ty maroi-foty; oniñe an-dalan-kavañonañe eo.
32 Ein tolug mann er betre enn ei kjempa, og den som styrer hugen sin, stend yver den som tek ein by.
Lombolombo ty fanalolahy ty malaon-kaviñerañe, vaho ambone’ ty mpitavañe rova ty mahafeleke ty tro’e.
33 Dei kastar terningen i fanget, men all hans avgjerd kjem frå Herren.
Tora-tsato-piso am-pe, Iehovà avao ro Mpanampake.
