Salomos Ordsprog 16
1 Hjartans rådleggjing høyrer menneskja til, men tunga fær svaret frå Herren.
Hominis est animam præparare: et Domini gubernare linguam.
2 Kvar mann tykkjer at hans eigi ferd er rein, men det er Herren som prøver ånderne.
Omnes viæ hominis patent oculis eius: spirituum ponderator est Dominus.
3 Legg verki dine på Herren, so skal tankarne dine få framgang.
Revela Domino opera tua, et dirigentur cogitationes tuæ.
4 Herren hev gjort kvar ting til sitt endemål, ogso den ugudlege til uferdsdagen.
Universa propter semetipsum operatus est Dominus: impium quoque ad diem malum.
5 Kvar ovmodig er ei gruv for Herren, du kann vera viss, han skal’kje verta urefst.
Abominatio Domini est omnis arrogans: etiamsi manus ad manum fuerit, non est innocens. Initium viæ bonæ, facere iustitiam: accepta est autem apud Deum magis, quam immolare hostias.
6 Med kjærleik og truskap vert misgjerning sona ut, med otte for Herren flyr ein frå det vonde.
Misericordia et veritate redimitur iniquitas: et in timore Domini declinatur a malo.
7 Når Herren likar ferdi åt ein mann, so let han jamvel fiendarne halda fred med honom.
Cum placuerint Domino viæ hominis, inimicos quoque eius convertet ad pacem.
8 Betre er lite med rettferd enn innkomor store med urett.
Melius est parum cum iustitia, quam multi fructus cum iniquitate.
9 Mannsens hjarta tenkjer ut sin veg, men Herren styrer hans stig.
Cor hominis disponit viam suam: sed Domini est dirigere gressus eius.
10 Gudsord er på konungs lippor, i domen skal hans munn ei gjera mistak.
Divinatio in labiis regis, in iudicio non errabit os eius.
11 Rett vegt og rette vegtskåler høyrer Herren til, hans verk er alle lodd i pungen.
Pondus et statera iudicia Domini sunt: et opera eius omnes lapides sacculi.
12 Ugudleg åtferd er ein styggedom for kongar, for truna stend trygt ved rettferd.
Abominabiles regi qui agunt impie: quoniam iustitia firmatur solium.
13 Kongen likar rettferdige lippor, dei elskar den som segjer det som er rett.
Voluntas regum labia iusta: qui recta loquitur, diligetur:
14 Konungs vreide er daude-bod, men ein vismann stiller vreiden.
Indignatio regis, nuncii mortis: et vir sapiens placabit eam.
15 I ljos frå konungs åsyn er det liv, og hans godhug er som ei regnsky um våren.
In hilaritate vultus regis, vita: et clementia eius quasi imber serotinus.
16 Å vinna visdom - kor mykje betre er det ei enn gull! Å vinna vit er meire verdt enn sylv.
Posside sapientiam, quia auro melior est: et acquire prudentiam, quia pretiosior est argento.
17 Den vegen dei ærlege gjeng, er å fly frå vondt, den som agtar på sin veg, han varar si sjæl.
Semita iustorum declinat mala: custos animæ suæ servat viam suam.
18 Fyre undergang gjeng ovmod, og stormod fyre fall.
Contritionem præcedit superbia: et ante ruinam exaltatur spiritus.
19 Betre er med armingar å vera audmjuk enn skifta herfang med ovmodige.
Melius est humiliari cum mitibus, quam dividere spolia cum superbis.
20 Den som agtar på ordet, skal finna lukka, den som lit på Herren - sæl er han!
Eruditus in verbo reperiet bona: et qui sperat in Domino, beatus est.
21 Den vise i hjarta vert kalla vitug, og søtleik på lipporne aukar lærdom.
Qui sapiens est corde, appellabitur prudens: et qui dulcis eloquio, maiora percipiet.
22 Klokskap er livsens kjelda for deim som eig han, men fåvit er refsing for fåvise folk.
Fons vitæ eruditio possidentis: doctrina stultorum fatuitas.
23 Vismanns hjarta gjer munnen hans vitug og aukar læra på lipporne hans.
Cor sapientis erudiet os eius: et labiis eius addet gratiam.
24 Milde ord er honningdropar, søte for sjæli og lækjedom for beini.
Favus mellis, composita verba: dulcedo animæ, sanitas ossium.
25 Mang ein veg tykkjer folk er rett, men enden på honom er vegar til dauden.
Est via quæ videtur homini recta: et novissima eius ducunt ad mortem.
26 Vinne-kars hunger onnar for honom, for hans eigen munn driv på.
Anima laborantis laborat sibi, quia compulit eum os suum:
27 Ein låk mann grev ei ulukke-grav, og det logar som eld på lipporne hans.
Vir impius fodit malum, et in labiis eius ignis ardescit.
28 Ein ranglyndt mann yppar trætta, og den som ber drøs, skil ven frå ven.
Homo perversus suscitat lites: et verbosus separat principes.
29 Ein valdsmann lokkar næsten sin, og leider han inn på ein veg som ei er god.
Vir iniquus lactat amicum suum: et ducit eum per viam non bonam.
30 Den som let augo att, vil tenkja range tankar, den som knip lipporne i hop, set vondt i verk.
Qui attonitis oculis cogitat prava, mordens labia sua perficit malum.
31 Grå hår er fager krans! Han er å vinna på rettferds veg.
Corona dignitatis senectus, quæ in viis iustitiæ reperietur.
32 Ein tolug mann er betre enn ei kjempa, og den som styrer hugen sin, stend yver den som tek ein by.
Melior est patiens viro forti: et qui dominatur animo suo, expugnatore urbium.
33 Dei kastar terningen i fanget, men all hans avgjerd kjem frå Herren.
Sortes mittuntur in sinum, sed a Domino temperantur.
