Salomos Ordsprog 16
1 Hjartans rådleggjing høyrer menneskja til, men tunga fær svaret frå Herren.
O KA makaukau o ko ke kanaka naau, A me ka pane ana o ke elelo, no Iehova mai ia.
2 Kvar mann tykkjer at hans eigi ferd er rein, men det er Herren som prøver ånderne.
O na aoao a pau o ke kanaka ua maemae i kona maka iho; Aka, kaupaona o Iehova i na uhane.
3 Legg verki dine på Herren, so skal tankarne dine få framgang.
E hooili aku i kau mau hana maluna o Iehova, A e hookupaaia kou mau manao.
4 Herren hev gjort kvar ting til sitt endemål, ogso den ugudlege til uferdsdagen.
Hana iho la o Iehova i na mea a pau nona iho; I ka mea hewa hoi kekahi no ka la e poiuo ai.
5 Kvar ovmodig er ei gruv for Herren, du kann vera viss, han skal’kje verta urefst.
He hoopailua ia Iehova na naau kiekie a pau; Ina e kui kahi lima i kahi lima, aole nae e ole kona hoopaiia.
6 Med kjærleik og truskap vert misgjerning sona ut, med otte for Herren flyr ein frå det vonde.
Ma ka lokomaikai a me ka oiaio ua kalaia ka hewa; Ma ka makau ia Iehova ka haalele ana i ka hewa.
7 Når Herren likar ferdi åt ein mann, so let han jamvel fiendarne halda fred med honom.
I ka manao oluolu ana o Iehova i ka aoao o ke kanaka, Noho launa no kona poe enemi ia ia.
8 Betre er lite med rettferd enn innkomor store med urett.
Maikai kahi mea iki me ka pono hoi kekahi, Mamua o ka waiwai nui ke pono ole.
9 Mannsens hjarta tenkjer ut sin veg, men Herren styrer hans stig.
Noonoo iho la ko ke kanaka naau i kona aoao iho; Aka, na Iehova e alakai i kona mau kapuwai.
10 Gudsord er på konungs lippor, i domen skal hans munn ei gjera mistak.
Aia ka olelo kupono ma na lehelehe o ke alii; Ma ka hooponopono ana aole i hewa kona waha.
11 Rett vegt og rette vegtskåler høyrer Herren til, hans verk er alle lodd i pungen.
O ke kaupaona a me na mea anapaona pololei, na Iehova no ia; O kana hana no na mea anapaona a pau iloko o ka eke.
12 Ugudleg åtferd er ein styggedom for kongar, for truna stend trygt ved rettferd.
He mea hoopailua no na alii ke hana hewa; No ka mea, ma ka pono i paa'i ka nohoalii.
13 Kongen likar rettferdige lippor, dei elskar den som segjer det som er rett.
O ka makemake o na'lii. oia na lehelehe pono, A o ka mea olelo pololei, oia ka i alohaia.
14 Konungs vreide er daude-bod, men ein vismann stiller vreiden.
O ka huhu o ke alii, o na elele ia no ka make; O ke kanaka akamai, oia ke hoomaalili aku.
15 I ljos frå konungs åsyn er det liv, og hans godhug er som ei regnsky um våren.
Ma ka maka oluolu o ke alii ke ola, O kona lokomaikai hoi ua like me ke ao i ke kuaua hope.
16 Å vinna visdom - kor mykje betre er det ei enn gull! Å vinna vit er meire verdt enn sylv.
O ka loaa ana o ke akamai, ua maikai ia mamua o ke gula; O ka loaa ana o ka naauao, e pono ke kohoia mamua o ke kala.
17 Den vegen dei ærlege gjeng, er å fly frå vondt, den som agtar på sin veg, han varar si sjæl.
O ke alanui o ka poe pololei, hele ae la ia mai ka hewa aku; O ka mea malama i kona uhane, oia ke kiai i kona aoao.
18 Fyre undergang gjeng ovmod, og stormod fyre fall.
Mamua o ka hina ana, ka haaheo, A mamua o ka haule ana ka naau kiekie.
19 Betre er med armingar å vera audmjuk enn skifta herfang med ovmodige.
E aho ka naau haahaa iwaena o ka poe akahai, Mamua o ka hoopuunaue ana i ka waiwai pio me ka poe haaheo.
20 Den som agtar på ordet, skal finna lukka, den som lit på Herren - sæl er han!
O ka mea huli pono i kekahi mea e loaa ia ia ka maikai: O ka mea paulele ia Iehova e pomaikai ana oia.
21 Den vise i hjarta vert kalla vitug, og søtleik på lipporne aukar lærdom.
O ka mea naau akamai, e kapaia he naauao; Ma ka oluolu o na lehelehe e mahuahua ai ka ike.
22 Klokskap er livsens kjelda for deim som eig han, men fåvit er refsing for fåvise folk.
He punawai ola ka naauao i ka mea nona ia; O ke aoia mai o ka poe lapuwale, he lapuwale no ia.
23 Vismanns hjarta gjer munnen hans vitug og aukar læra på lipporne hans.
O ka mea naauao, ao no oia i kona waha iho; Hooponopono hoi oia i kona mau lehelehe.
24 Milde ord er honningdropar, søte for sjæli og lækjedom for beini.
He mea ono na olelo oluolu. He ono i ka uhane, a he ola i ka iwi.
25 Mang ein veg tykkjer folk er rett, men enden på honom er vegar til dauden.
Pololei kekahi aoao i ko ke kanaka manao; Aka, o kona hope, oia na aoao o ka make.
26 Vinne-kars hunger onnar for honom, for hans eigen munn driv på.
O ka mea hana, hana oia nana iho: O kona waha ka i koi mai ia ia.
27 Ein låk mann grev ei ulukke-grav, og det logar som eld på lipporne hans.
O ke kanaka aia, huai oia i ka ino; A ma kona mau lehelehe he ahi e aa ana.
28 Ein ranglyndt mann yppar trætta, og den som ber drøs, skil ven frå ven.
O ke kanaka hoopaapaa, hoeueu oia i ka hakaka; A o ka mea holoholo olelo, hookaawale no ia i na makamaka.
29 Ein valdsmann lokkar næsten sin, og leider han inn på ein veg som ei er god.
O ke kanaka huhu, hoowalewale oia i kona hoalauna, Alakai hoi ia ia ma ka aoao maikai ole.
30 Den som let augo att, vil tenkja range tankar, den som knip lipporne i hop, set vondt i verk.
Hoopili oia i kona mau maka e noonoo ino ana: Naunau oia i kona lehelehe a hoomaopopo i ka hewa.
31 Grå hår er fager krans! Han er å vinna på rettferds veg.
He lei naui ke poohina, Ke loaa ia ma ka aoao o ka pono.
32 Ein tolug mann er betre enn ei kjempa, og den som styrer hugen sin, stend yver den som tek ein by.
Maikai ke ahonui mamua o ka ikaika; A o ka mea hoomalu i kona uhane mamua o ka mea hoopio I ke kulanakanhale.
33 Dei kastar terningen i fanget, men all hans avgjerd kjem frå Herren.
Ma ka puolo i hooleiia ai ka hailona, Na Iehova nae ka hooponopono ana.
