Salomos Ordsprog 14
1 Kvinnevisdom byggjer huset sitt, men dårskap riv det ned med henderne.
Ɔbea nyansafo si ne dan, nanso ɔbea kwasea de nʼankasa ne nsa dwiriw ne de gu fam.
2 Den som ottast Herren, fer ærleg fram, men krokvegar gjeng den som vanvyrder honom.
Nea ne nantew teɛ no suro Awurade, na nea nʼakwan kyea no bu no animtiaa.
3 I narrens munn er ovmods ris, men dei vise hev lipporne sine til vern.
Ɔkwasea kasa ma wɔbɔ nʼakyi abaa, nanso anyansafo ano bɔ wɔn ho ban.
4 Utan uksar er krubba tom, men når stuten er sterk, vert innkoma stor.
Faako a anantwi nni no, adididaka no mu da mpan, na nantwi ahoɔden mu na nnɔbae pii fi ba.
5 Ikkje lyg eit ærlegt vitne, men det falske vitne andar lygn.
Ɔdanseni nokwafo rennaadaa, ɔdansekurumni hwie atoro gu hɔ.
6 Spottaren søkjer visdom, men fåfengt, men lett finn den skynsame kunnskap.
Ɔfɛwdifo hwehwɛ nyansa nanso onya, nanso wɔn a wɔwɔ nhumu nya nimdeɛ ntɛm.
7 Gakk burt frå ein dåre, ei fekk du der merka lippor med kunnskap.
Twe wo ho fi ɔkwasea ho, efisɛ, worennya nimdeɛ mfi nʼano.
8 Klok manns visdom er: han skynar vegen sin, men dåre-narreskapen er: dei svik seg sjølv.
Anitewfo nyansa ne sɛ wɔbɛdwene wɔn akwan ho, na nkwaseafo agyimisɛm yɛ nnaadaa.
9 Dårar fær spott av sitt eige skuldoffer, men millom ærlege folk er godhug.
Nkwaseafo de bɔne ho adwensakra di fɛw, na wɔn a wɔteɛ mu na anisɔ wɔ.
10 Hjarta kjenner si eigi sorg, og gleda legg ingen framand seg uppi.
Koma biara nim ɔyaw wɔ ne mu, na obi foforo rentumi ne no nkyɛ nʼanigye.
11 Gudlause folk fær sitt hus lagt i øyde, men ærlege folk ser tjeldet sitt bløma.
Wɔbɛsɛe amumɔyɛfo fi, nanso teefo ntamadan bɛyɛ frɔmfrɔm.
12 Mang ein veg tykkjer folk er rett, men enden på honom er vegar til dauden.
Ɔkwan bi wɔ hɔ a ɛteɛ wɔ onipa ani so, nanso awiei no, ɛkɔ owu mu.
13 Jamvel midt i låtten kjenner hjarta vondt, og enden på gleda er sorg.
Ɔserew mu mpo, koma tumi di yaw, na anigye tumi wie awerɛhow.
14 Av åtferdi si skal den fråfalne mettast, og ein god mann held seg burte frå han.
Akyirisanfo benya akatua sɛnea wɔn akwan te, na onipa pa nso benya ne de.
15 Den einfalde trur kvart ordet, men den kloke agtar på sine stig.
Atetekwaa gye biribiara di, nanso onitefo dwene nʼanammɔntu ho.
16 Den vise ottast og held seg frå vondt, men dåren er brålyndt og trygg.
Onyansafo suro Awurade na oguan bɔne, nanso ɔkwasea yɛ asowui ne basabasa.
17 Bråsinna mann gjer narreverk, og meinsløg mann vert hata.
Onipa a ne bo nkyɛ fuw no yɛ nkwaseade, na wɔtɔn nea ɔpam apam bɔne no.
18 Einfalde erver dårskap, men dei kloke fær kunnskap til krans.
Ntetekwaafo agyapade ne gyimi, na wɔde nimdeɛ bɔ anitewfo abotiri.
19 Vonde skal bøygja seg for dei gode, og gudlause ved portarne til den rettferdige.
Nnipa bɔnefo bɛkotow nnipa pa anim, na amumɔyɛfo akotow atreneefo apon ano.
20 Ein fatig vert hata av venen sin jamvel, men ein rik vert elska av mange.
Ahiafo de, wɔn yɔnkonom mpo mpɛ wɔn anim ahwɛ, nanso adefo wɔ nnamfonom bebree.
21 Vanvyrder du næsten din, syndar du, men sæl den som ynkast yver armingar.
Nea obu ne yɔnko animtiaa yɛ bɔne, na nhyira nka nea ne yam ye ma ohiani.
22 Skal ikkje dei fara vilt som finn på vondt, og miskunn og truskap timast deim som finn på godt?
So wɔn a wɔbɔ pɔw bɔne nyera kwan ana? Nanso wɔn a wɔhyehyɛ nea eye no nya adɔe ne nokware.
23 Alt stræv fører vinning med seg, men tome ord gjev berre tap.
Adwumadenyɛ nyinaa de mfaso ba, na kasahunu de, ɛkɔ ohia mu.
24 Rikdomen er for dei vise ei krans, men narreskapen hjå dårar er narreskap.
Anyansafo ahonya ne wɔn abotiri, na nkwaseafo agyimisɛm sow gyimi aba.
25 Eit sanningsvitne bergar liv, men den som andar lygn, er full av svik.
Ɔdanseni nokwafo gye nkwa, nanso ɔdansekurumni yɛ ɔdaadaafo.
26 Den som ottast Herren, hev ei borg so fast, og for hans born det finnast skal ei livd.
Nea osuro Awurade no wɔ bammɔ a mu yɛ den, na ɛbɛyɛ guankɔbea ama ne mma.
27 Otte for Herren er livsens kjelda, so ein slepp undan daudesnaror.
Awurade suro yɛ nkwa asuti, eyi onipa fi owu afiri mu.
28 Mykje folk er konungs prydnad, men folkemink er hovdings fall.
Ɔman mu nnipa dodow yɛ ɔhene anuonyam, nanso sɛ asomfo nni hɔ a mmapɔmma no sɛe.
29 Langmodig mann hev mykje vit, men bråhuga mann syner narreskap.
Onipa a ɔwɔ abodwokyɛre wɔ ntease a mu dɔ, na nea ne bo fu ntɛm no da agyimisɛm adi.
30 Spaklyndt hjarta er likamens liv, men ilska er ròt i beini.
Koma mu asomdwoe ma nipadua nkwa, na anibere ma nnompe porɔw.
31 Trykkjer du armingen, spottar du skaparen hans, men du ærar skaparen når du er mild mot fatigmann.
Nea ɔhyɛ ahiafo so no bu wɔn Yɛfo animtiaa, nanso nea ohu ohiani mmɔbɔ no hyɛ Onyankopɔn anuonyam.
32 I ulukka si lyt den gudlause stupa, men den rettferdige hev trygd når han skal døy.
Sɛ amanehunu ba a amumɔyɛfo hwe ase, nanso owu mu mpo atreneefo wɔ guankɔbea.
33 I hjarta på den vituge held visdomen seg still, men hjå dårar ter han seg fram.
Nyansa te ntease koma mu, na nkwaseafo mu mpo, oyi ne ho adi.
34 Rettferd upphøgjer eit folk, men syndi er skam for folki.
Trenee pagyaw ɔman, na bɔne yɛ animguase ma nnipa nyinaa.
35 Kongen likar godt den kloke tenar, men harmast på den som skjemmer seg ut.
Ɔhene ani sɔ ɔsomfo nyansani, na ɔsomfo nimguasefo hyɛ no abufuw.
