Salomos Ordsprog 14
1 Kvinnevisdom byggjer huset sitt, men dårskap riv det ned med henderne.
Ko ta te wahine whakaaro nui he hanga i tona whare; ko ta te wahine wairangi, ko ona ringa hei wahi iho.
2 Den som ottast Herren, fer ærleg fram, men krokvegar gjeng den som vanvyrder honom.
Ko te tangata e haere ana i runga i tona tika, e wehi ana i a Ihowa; ko te tangata he parori ki ona ara e whakahawea ana ki i ia.
3 I narrens munn er ovmods ris, men dei vise hev lipporne sine til vern.
Kei te mangai o te wairangi he patu whakapehapeha; ma nga ngutu ia o te hunga whakaaro nui ratou ka ora ai.
4 Utan uksar er krubba tom, men når stuten er sterk, vert innkoma stor.
Ki te kahore he kau, ka ma te takotoranga kai; ma te kaha ia o te kau ka nui ai nga hua.
5 Ikkje lyg eit ærlegt vitne, men det falske vitne andar lygn.
E kore te kaiwhakaatu pono e teka; ka puaki ia te teka i te kaiwhakaatu teka.
6 Spottaren søkjer visdom, men fåfengt, men lett finn den skynsame kunnskap.
E rapu ana te tangata whakahi i te whakaaro nui, heoi kahore e kitea e ia; ki te tangata matau ia he mama noa te matauranga.
7 Gakk burt frå ein dåre, ei fekk du der merka lippor med kunnskap.
Haere atu ki te aroaro o te kuware, ina kahore e kitea e koe he ngutu matau ona.
8 Klok manns visdom er: han skynar vegen sin, men dåre-narreskapen er: dei svik seg sjølv.
Ko te whakaaro nui o te tangata tupato, he matau ki tona ara; ko te wairangi o nga kuware, he tinihanga.
9 Dårar fær spott av sitt eige skuldoffer, men millom ærlege folk er godhug.
Ko ta nga wairangi he kata ki te he: na kei te hunga tika te whakaaro pai.
10 Hjarta kjenner si eigi sorg, og gleda legg ingen framand seg uppi.
E mohio ana te ngakau ki tona ake mamae, e kore ano hoki tona koa e pikitia e te tangata ke.
11 Gudlause folk fær sitt hus lagt i øyde, men ærlege folk ser tjeldet sitt bløma.
Ka whakangaromia te whare o te hunga kino: ka tupu ia te teneti o te hunga tika.
12 Mang ein veg tykkjer folk er rett, men enden på honom er vegar til dauden.
He huarahi ano tera e tika ana ki ta te tangata titiro, ko tona mutunga ia ko nga huarahi ki te mate.
13 Jamvel midt i låtten kjenner hjarta vondt, og enden på gleda er sorg.
Ahakoa e kata ana, e mamae ana te ngakau; a, ko te mutunga o te koa, he pouri.
14 Av åtferdi si skal den fråfalne mettast, og ein god mann held seg burte frå han.
Ko te tangata i te ngakau tahuri ke, ka makona i ona ara ake: a ko te tangata pai ka makona i tana ake ano.
15 Den einfalde trur kvart ordet, men den kloke agtar på sine stig.
Ko ta te kuware he whakapono ki nga kupu katoa; tena ko te tangata tupato, ka ata titiro ki tana hikoi.
16 Den vise ottast og held seg frå vondt, men dåren er brålyndt og trygg.
E wehi ana te tangata whakaaro nui, ka neke atu i te kino; ko te kuware ia ka whakahi, ka tohe.
17 Bråsinna mann gjer narreverk, og meinsløg mann vert hata.
Ko te tangata riri wawe ka mahi i te wairangi; ka kinongia ano hoki te tangata i nga rauhanga kino.
18 Einfalde erver dårskap, men dei kloke fær kunnskap til krans.
He wairangi te whakarerenga iho mo nga kuware; ko te tangata tupato ia ka karaunatia ki te matauranga.
19 Vonde skal bøygja seg for dei gode, og gudlause ved portarne til den rettferdige.
E piko ana te hunga kino ki te aroaro o te hunga pai; a ko te hunga he ki nga kuwaha o te tangata tika.
20 Ein fatig vert hata av venen sin jamvel, men ein rik vert elska av mange.
E kinongia ana te rawakore e tona hoa ake nei ano; he tokomaha ia nga tangata e aroha ana ki te tangata taonga.
21 Vanvyrder du næsten din, syndar du, men sæl den som ynkast yver armingar.
Ko te tangata e whakahawea ana ki tona hoa, e hara ana; ko te tangata ia e atawhai ana ki nga rawakore, ka hari.
22 Skal ikkje dei fara vilt som finn på vondt, og miskunn og truskap timast deim som finn på godt?
He teka ianei e kotiti ke ana nga kaiwhakatakoto i te kino? He atawhai ia, he pono, kei nga kaihanga i te pai.
23 Alt stræv fører vinning med seg, men tome ord gjev berre tap.
He hua to nga mauiuitanga katoa; tena ko te korero o nga ngutu e ahu ana ki te rawakore.
24 Rikdomen er for dei vise ei krans, men narreskapen hjå dårar er narreskap.
Hei karauna mo nga whakaaro nui o ratou taonga; ko te wairangi ia o nga kuware, he wairangi kau.
25 Eit sanningsvitne bergar liv, men den som andar lygn, er full av svik.
Ka ora nga wairua i te kaiwhakaatu pono: ko te tangata korero teka ia e mea ana kia tinihanga.
26 Den som ottast Herren, hev ei borg so fast, og for hans born det finnast skal ei livd.
U tonu, kaha tonu te whakaaro ina wehi ki a Ihowa; ka whai rerenga atu ano hoki ana tamariki.
27 Otte for Herren er livsens kjelda, so ein slepp undan daudesnaror.
He puna ora te wehi ki a Ihowa, e mahue ai nga reti o te mate.
28 Mykje folk er konungs prydnad, men folkemink er hovdings fall.
Ma te nui o te iwi ka whai honore ai te kingi; ma te kore o te iwi ka taka ai te rangatira.
29 Langmodig mann hev mykje vit, men bråhuga mann syner narreskap.
He matauranga nui to te tangata manawanui; ko te tangata riri wawe ia, e whakaneke ake ana ia i te wairangi.
30 Spaklyndt hjarta er likamens liv, men ilska er ròt i beini.
He ora ki nga kikokiko te ngakau ora; ko te hae ia, he pirau ki nga wheua.
31 Trykkjer du armingen, spottar du skaparen hans, men du ærar skaparen når du er mild mot fatigmann.
Ko te tangata e tukino ana i te ware, he tawai tana ki tona Kaihanga; ko te tangata ia e atawhai ana i te rawakore, e whakahonore ana i a ia.
32 I ulukka si lyt den gudlause stupa, men den rettferdige hev trygd når han skal døy.
E uakina iho ana te tangata kino i runga i tona he; ko te tangata tika ia ka whai tumanakohanga i tona matenga.
33 I hjarta på den vituge held visdomen seg still, men hjå dårar ter han seg fram.
Ka noho te whakaaro nui ki te ngakau o te tangata matau; engari ko te mea kei te wahi ki roto o nga kuware e whakaaturia ana.
34 Rettferd upphøgjer eit folk, men syndi er skam for folki.
Ma te tika ka kake ai te iwi; ma te hara ia ka ingoa kino ai nga iwi.
35 Kongen likar godt den kloke tenar, men harmast på den som skjemmer seg ut.
Ka manako te kingi ki te pononga mahara; a ka riri ki te tangata i takea ai te whakama.
