Salomos Ordsprog 14
1 Kvinnevisdom byggjer huset sitt, men dårskap riv det ned med henderne.
智慧ある婦はその家をたて 愚なる婦はおのれの手をもて之を毀つ
2 Den som ottast Herren, fer ærleg fram, men krokvegar gjeng den som vanvyrder honom.
直くあゆむ者はヱホバを畏れ 曲りてあゆむ者はこれを侮る
3 I narrens munn er ovmods ris, men dei vise hev lipporne sine til vern.
愚なる者の口にはその傲のために鞭笞あり 智者の口唇はおのれを守る
4 Utan uksar er krubba tom, men når stuten er sterk, vert innkoma stor.
牛なければ飼蒭倉むなし牛の力によりて生産る物おほし
5 Ikkje lyg eit ærlegt vitne, men det falske vitne andar lygn.
忠信の證人はいつはらず 虚偽のあかしびとは謊言を吐く
6 Spottaren søkjer visdom, men fåfengt, men lett finn den skynsame kunnskap.
嘲笑者は智慧を求むれどもえず 哲者は知識を得ること容易し
7 Gakk burt frå ein dåre, ei fekk du der merka lippor med kunnskap.
汝おろかなる者の前を離れされ つひに知識の彼にあるを見ざるべし
8 Klok manns visdom er: han skynar vegen sin, men dåre-narreskapen er: dei svik seg sjølv.
賢者の智慧はおのれの道を暁るにあり 愚なる者の痴は欺くにあり
9 Dårar fær spott av sitt eige skuldoffer, men millom ærlege folk er godhug.
おろろかなる者は罪をかろんず されど義者の中には恩恵あり
10 Hjarta kjenner si eigi sorg, og gleda legg ingen framand seg uppi.
心の苦みは心みづから知る其よろこびには他人あづからず
11 Gudlause folk fær sitt hus lagt i øyde, men ærlege folk ser tjeldet sitt bløma.
惡者の家は亡され 正直き者の幕屋はさかゆ
12 Mang ein veg tykkjer folk er rett, men enden på honom er vegar til dauden.
人のみづから見て正しとする途にしてその終はつひに死にいたる途となるものあり
13 Jamvel midt i låtten kjenner hjarta vondt, og enden på gleda er sorg.
笑ふ時にも心に悲あり 歎樂の終に憂あり
14 Av åtferdi si skal den fråfalne mettast, og ein god mann held seg burte frå han.
心の悖れる者はおのれの途に飽かん 善人もまた自己に飽かん
15 Den einfalde trur kvart ordet, men den kloke agtar på sine stig.
拙者はすべての言を信ず 賢者はその行を愼む
16 Den vise ottast og held seg frå vondt, men dåren er brålyndt og trygg.
智慧ある者は怖れて惡をはなれ 愚なる者はたかぶりて怖れず
17 Bråsinna mann gjer narreverk, og meinsløg mann vert hata.
怒り易き者は愚なることを行ひ 惡き謀計を設くる者は惡まる
18 Einfalde erver dårskap, men dei kloke fær kunnskap til krans.
批者は愚なる事を得て所有となし 賢者は知識をもて冠弁となす
19 Vonde skal bøygja seg for dei gode, og gudlause ved portarne til den rettferdige.
惡者は善者の前に俯伏し 罪ある者は義者の門に俯伏す
20 Ein fatig vert hata av venen sin jamvel, men ein rik vert elska av mange.
貧者はその鄰にさへも惡まる されど富者を愛ずる者はおほし
21 Vanvyrder du næsten din, syndar du, men sæl den som ynkast yver armingar.
その鄰を藐むる者は罪あり 困苦者を憐むものは幸福あり
22 Skal ikkje dei fara vilt som finn på vondt, og miskunn og truskap timast deim som finn på godt?
惡を謀る者は自己をあやまるにあらずや 善を謀る者には憐憫と眞實とあり
23 Alt stræv fører vinning med seg, men tome ord gjev berre tap.
すべての勤労には利益あり されど口唇のことばは貧乏をきたらするのみなり
24 Rikdomen er for dei vise ei krans, men narreskapen hjå dårar er narreskap.
智慧ある者の財寳はその冠弁となる 愚なる者のおろかはただ痴なり
25 Eit sanningsvitne bergar liv, men den som andar lygn, er full av svik.
眞實の證人は人のいのちを救ふ 謊言を吐く者は偽人なり
26 Den som ottast Herren, hev ei borg so fast, og for hans born det finnast skal ei livd.
ヱホバを畏るることは堅き依頼なり その児輩は逃避場をうべし
27 Otte for Herren er livsens kjelda, so ein slepp undan daudesnaror.
ヱホバを畏るることは生命の泉なり 人を死の罟より脱れしむ
28 Mykje folk er konungs prydnad, men folkemink er hovdings fall.
王の榮は民の多きにあり 牧泊の衰敗は民を失ふにあり
29 Langmodig mann hev mykje vit, men bråhuga mann syner narreskap.
怒を遅くする者は大なる知識あり 氣の短き者は愚なることを顕す
30 Spaklyndt hjarta er likamens liv, men ilska er ròt i beini.
心の安穏なるは身のいのちなり 娼嫉は誉の腐なり
31 Trykkjer du armingen, spottar du skaparen hans, men du ærar skaparen når du er mild mot fatigmann.
貧者を虐ぐる者はその造主を侮るなり 彼をうやまふ者は貧者をあはれむ
32 I ulukka si lyt den gudlause stupa, men den rettferdige hev trygd når han skal døy.
惡者はその惡のうちにて亡され義者はその死ぬる時にも望あり
33 I hjarta på den vituge held visdomen seg still, men hjå dårar ter han seg fram.
智慧は哲者の心にとどまり 愚なる者の衷にある事はあらはる
34 Rettferd upphøgjer eit folk, men syndi er skam for folki.
義は國を高くし罪は民を辱しむ
35 Kongen likar godt den kloke tenar, men harmast på den som skjemmer seg ut.
さとき僕は王の恩を蒙ぶり 辱をきたらす者はその震怒にあふ
