Salomos Ordsprog 14
1 Kvinnevisdom byggjer huset sitt, men dårskap riv det ned med henderne.
知恵はその家を建て、愚かさは自分の手でそれをこわす。
2 Den som ottast Herren, fer ærleg fram, men krokvegar gjeng den som vanvyrder honom.
まっすぐに歩む者は主を恐れる、曲って歩む者は主を侮る。
3 I narrens munn er ovmods ris, men dei vise hev lipporne sine til vern.
愚かな者の言葉は自分の背にむちを当てる、知恵ある者のくちびるはその身を守る。
4 Utan uksar er krubba tom, men når stuten er sterk, vert innkoma stor.
牛がなければ穀物はない、牛の力によって農作物は多くなる。
5 Ikkje lyg eit ærlegt vitne, men det falske vitne andar lygn.
真実な証人はうそをいわない、偽りの証人はうそをつく。
6 Spottaren søkjer visdom, men fåfengt, men lett finn den skynsame kunnskap.
あざける者は知恵を求めても得られない、さとき者は知識を得ることがたやすい。
7 Gakk burt frå ein dåre, ei fekk du der merka lippor med kunnskap.
愚かな者の前を離れ去れ、そこには知識の言葉がないからである。
8 Klok manns visdom er: han skynar vegen sin, men dåre-narreskapen er: dei svik seg sjølv.
さとき者の知恵は自分の道をわきまえることにあり、愚かな者の愚かは、欺くことにある。
9 Dårar fær spott av sitt eige skuldoffer, men millom ærlege folk er godhug.
神は悪しき者をあざけられる、正しい者は、その恵みを受ける。
10 Hjarta kjenner si eigi sorg, og gleda legg ingen framand seg uppi.
心の苦しみは心みずからが知る、その喜びには他人はあずからない。
11 Gudlause folk fær sitt hus lagt i øyde, men ærlege folk ser tjeldet sitt bløma.
悪しき者の家は滅ぼされ、正しい者の幕屋は栄える。
12 Mang ein veg tykkjer folk er rett, men enden på honom er vegar til dauden.
人が見て自ら正しいとする道でも、その終りはついに死に至る道となるものがある。
13 Jamvel midt i låtten kjenner hjarta vondt, og enden på gleda er sorg.
笑う時にも心に悲しみがあり、喜びのはてに憂いがある。
14 Av åtferdi si skal den fråfalne mettast, og ein god mann held seg burte frå han.
心のもとれる者はそのしわざの実を刈り取り、善良な人もまたその行いの実を刈り取る。
15 Den einfalde trur kvart ordet, men den kloke agtar på sine stig.
思慮のない者はすべてのことを信じる、さとき者は自分の歩みを慎む。
16 Den vise ottast og held seg frå vondt, men dåren er brålyndt og trygg.
知恵ある者は用心ぶかく、悪を離れる、愚かな者は高ぶって用心しない。
17 Bråsinna mann gjer narreverk, og meinsløg mann vert hata.
怒りやすい者は愚かなことを行い、賢い者は忍耐強い。
18 Einfalde erver dårskap, men dei kloke fær kunnskap til krans.
思慮のない者は愚かなことを自分のものとする、さとき者は知識をもって冠とする。
19 Vonde skal bøygja seg for dei gode, og gudlause ved portarne til den rettferdige.
悪人は善人の前にひれ伏し、悪しき者は正しい者の門にひれ伏す。
20 Ein fatig vert hata av venen sin jamvel, men ein rik vert elska av mange.
貧しい者はその隣にさえも憎まれる、しかし富める者は多くの友をもつ。
21 Vanvyrder du næsten din, syndar du, men sæl den som ynkast yver armingar.
隣り人を卑しめる者は罪びとである、貧しい人をあわれむ者はさいわいである。
22 Skal ikkje dei fara vilt som finn på vondt, og miskunn og truskap timast deim som finn på godt?
悪を計る者はおのれを誤るではないか、善を計る者にはいつくしみと、まこととがある。
23 Alt stræv fører vinning med seg, men tome ord gjev berre tap.
すべての勤労には利益がある、しかし口先だけの言葉は貧乏をきたらせるだけだ。
24 Rikdomen er for dei vise ei krans, men narreskapen hjå dårar er narreskap.
知恵ある者の冠はその知恵である、愚かな者の花の冠はただ愚かさである。
25 Eit sanningsvitne bergar liv, men den som andar lygn, er full av svik.
まことの証人は人の命を救う、偽りを吐く者は裏切者である。
26 Den som ottast Herren, hev ei borg so fast, og for hans born det finnast skal ei livd.
主を恐れることによって人は安心を得、その子らはのがれ場を得る。
27 Otte for Herren er livsens kjelda, so ein slepp undan daudesnaror.
主を恐れることは命の泉である、人を死のわなからのがれさせる。
28 Mykje folk er konungs prydnad, men folkemink er hovdings fall.
王の栄えは民の多いことにあり、君の滅びは民を失うことにある。
29 Langmodig mann hev mykje vit, men bråhuga mann syner narreskap.
怒りをおそくする者は大いなる悟りがあり、気の短い者は愚かさをあらわす。
30 Spaklyndt hjarta er likamens liv, men ilska er ròt i beini.
穏やかな心は身の命である、しかし興奮は骨を腐らせる。
31 Trykkjer du armingen, spottar du skaparen hans, men du ærar skaparen når du er mild mot fatigmann.
貧しい者をしえたげる者はその造り主を侮る、乏しい者をあわれむ者は、主をうやまう。
32 I ulukka si lyt den gudlause stupa, men den rettferdige hev trygd når han skal døy.
悪しき者はその悪しき行いによって滅ぼされ、正しい者はその正しきによって、のがれ場を得る。
33 I hjarta på den vituge held visdomen seg still, men hjå dårar ter han seg fram.
知恵はさとき者の心にとどまり、愚かな者の心に知られない。
34 Rettferd upphøgjer eit folk, men syndi er skam for folki.
正義は国を高くし、罪は民をはずかしめる。
35 Kongen likar godt den kloke tenar, men harmast på den som skjemmer seg ut.
賢いしもべは王の恵みをうけ、恥をきたらす者はその怒りにあう。
