Salomos Ordsprog 13
1 Den vise son let seg aga av far sin, men spottaren høyrer ikkje på skjenn.
Mądry syn [przyjmuje] pouczenie ojca, a szyderca nie słucha strofowania.
2 Sjølv fær ein godt av den frukt som munnen ber, men hugen åt svikarar stend etter vald.
Człowiek będzie spożywać dobro z owocu swoich ust, a dusza przewrotnych [będzie spożywać] przemoc.
3 Den som agtar munnen sin, varar si sjæl, men gapen fær seg ei ulukka.
Kto strzeże swych ust, strzeże swojej duszy; kto [szeroko] otwiera swe wargi, będzie zniszczony.
4 Hugen i letingen lyster og fær ikkje noko, hugen i strævsame folk fær rikleg mette.
Dusza leniwego pragnie, a nic nie ma, a dusza pracowitych zostanie obficie nasycona.
5 Den rettferdige hatar ljugarord, men den gudlause fer stygt og skamleg åt.
Sprawiedliwy nienawidzi kłamliwego słowa, a niegodziwy staje się obrzydliwy i zhańbiony.
6 Rettferd varar den som fer ulastande, men gudløysa feller den som gjer synd.
Sprawiedliwość strzeże tego, który postępuje uczciwie, a niegodziwość powala grzesznika.
7 Mang ein ter seg rik og eig då inkje, ein annan ter seg fatig og eig mykje.
Znajduje się taki, który czyni siebie bogatym, a nie ma nic; inny czyni siebie ubogim, choć ma wiele bogactw.
8 Mannsens rikdom er ein løysepeng for livet hans, men fatigmannen fær inkje trugsmål høyra.
Okupem za życie człowieka jest jego bogactwo, a ubogi nie słucha strofowania.
9 Ljoset åt dei rettferdige brenn lystigt, men lampa åt ugudlege vil slokna.
Radośnie błyszczy światło sprawiedliwych, a pochodnia niegodziwych zgaśnie.
10 Med ovmod veld ein berre trætta, men hjå deim som tek mot råd, er visdom.
Spór powstaje tylko dzięki pysze, a mądrość jest przy tych, co przyjmują radę.
11 Lettfengen rikdom minkar, men sankar du smått um senn, fær du meir og meir.
Łatwo zdobyte bogactwo zmniejsza się, a kto je gromadzi [swą] ręką, pomnaża je.
12 Langdrøg von gjer hjarta sjukt, men uppfyllt ynskje er eit livsens tre.
Przedłużająca się nadzieja sprawia ból sercu, a spełnione pragnienie [jest] drzewem życia.
13 Den som vanvyrder ordet, tyner seg sjølv, men den som ottast bodordet, fær løn.
Kto gardzi słowem [Bożym], ten zginie, a kto się boi przykazania, dostanie nagrodę.
14 Vismanns læra er livsens kjelda, so ein slepp undan frå daudesnaror.
Prawo mądrego jest źródłem życia, by uniknąć sideł śmierci.
15 Godt vit gjev manntekkje, men hard er vegen som svikarar gjeng.
Prawdziwy rozum daje łaskę, a droga przewrotnych jest ciężka.
16 Kvar som er klok, fer fram med vit, men ein dåre briskar seg med dårskap.
Każdy roztropny postępuje rozważnie, a głupi ujawnia głupotę.
17 Ein gudlaus sendemann fell i ulukka, men trufast bodberar er lækjedom.
Niegodziwy posłaniec popada w zło, a wierny wysłannik jest lekarstwem.
18 Armod og skam fær den som viser age ifrå seg, men den som agtar på refsing, vinn æra.
Ubóstwo i hańba [spadną na] tego, który odrzuca karność, a kto szanuje upomnienia, dozna czci.
19 Uppfyllt ynskje er søtt for sjæli, men å vika frå vondt er ei gruv for dårar.
Spełnione pragnienie jest słodkie dla duszy, a odwrócenie się od zła budzi odrazę w głupcach.
20 Gakk saman med dei vise, so vert du vis, men ilag med dårar gjeng det deg ille.
Kto przestaje z mądrymi, będzie mądry, a towarzysz głupców będzie zniszczony.
21 Ulukka forfylgjer syndarar, men rettferdige fær godt til løn.
Nieszczęście ściga grzeszników, a sprawiedliwych [Bóg] nagrodzi dobrem.
22 Den gode let etter seg arv til barneborn, men det syndaren eig, er gøymt åt den rettferdige.
Dobry [człowiek] zostawia dziedzictwo dzieciom [swoich] dzieci, a majątek grzesznika jest zachowany dla sprawiedliwego.
23 Fatigfolks nybrot gjev rikeleg føda, men mang ein vert tynt ved urettferd.
Obfita żywność jest na roli ubogich, lecz i ta może niszczeć przez nieroztropność.
24 Den som sparer riset sitt, hatar son sin, men den som elskar han, tuktar honom tidleg.
Kto oszczędza swą rózgę, nienawidzi swego syna, a kto go kocha, karze w porę.
25 Rettferdige hev mat til å metta seg på, men gudlause gjeng med magen tom.
Sprawiedliwy je i syci swoją duszę, a żołądek niegodziwych cierpi niedostatek.
