Salomos Ordsprog 13
1 Den vise son let seg aga av far sin, men spottaren høyrer ikkje på skjenn.
Hikmətli oğul ata tərbiyəsinə qulaq asar, Rişxəndçi iradı qulaq ardına vurar.
2 Sjølv fær ein godt av den frukt som munnen ber, men hugen åt svikarar stend etter vald.
İnsanın dilində yaxşı söz olsa, onun xeyrini yeyər, Xain zorakılıq istər.
3 Den som agtar munnen sin, varar si sjæl, men gapen fær seg ei ulukka.
Dilini saxlayan canını qoruyar, Boşboğaz başını bəlaya salar.
4 Hugen i letingen lyster og fær ikkje noko, hugen i strævsame folk fær rikleg mette.
Tənbəl arzuladığına çatmaz, Çalışqan bolluğa qovuşar.
5 Den rettferdige hatar ljugarord, men den gudlause fer stygt og skamleg åt.
Saleh adam yalana nifrət edər, Şər insanın sözləri xəcalət və rüsvayçılıq gətirər.
6 Rettferd varar den som fer ulastande, men gudløysa feller den som gjer synd.
Kamillik yolunda olanı salehlik qoruyar, Günahkarı şər yıxar.
7 Mang ein ter seg rik og eig då inkje, ein annan ter seg fatig og eig mykje.
Adam var ki, heç nəyi yoxdur, özünü varlı göstərir, Adam var ki, malı çoxdur, özünü yoxsul göstərir.
8 Mannsens rikdom er ein løysepeng for livet hans, men fatigmannen fær inkje trugsmål høyra.
Sərvət insanın canını təhlükədən qurtarar, Yoxsul isə hədə-qorxu eşitməz.
9 Ljoset åt dei rettferdige brenn lystigt, men lampa åt ugudlege vil slokna.
Saleh insanların işığı könlü sevindirər, Şər insanların çırağı sönər.
10 Med ovmod veld ein berre trætta, men hjå deim som tek mot råd, er visdom.
Təkəbbürdən ancaq münaqişə yaranar, Yaxşı nəsihətə qulaq asanın hikməti var.
11 Lettfengen rikdom minkar, men sankar du smått um senn, fær du meir og meir.
Kələklə gələn sərvət azalar, Zəhmətlə qazanılan sərvət isə artar.
12 Langdrøg von gjer hjarta sjukt, men uppfyllt ynskje er eit livsens tre.
Gecikən ümid ürəyi xəstələndirir, Arzuya çatmaq həyat ağacıdır.
13 Den som vanvyrder ordet, tyner seg sjølv, men den som ottast bodordet, fær løn.
Öyüdə xor baxan öz canını həlak edər, Əmrə ehtiram edənlərə mükafat verilər.
14 Vismanns læra er livsens kjelda, so ein slepp undan frå daudesnaror.
Hikmətli adamın təlimi həyat qaynağıdır, İnsanı ölüm tələsinə düşməkdən geri qaytarır.
15 Godt vit gjev manntekkje, men hard er vegen som svikarar gjeng.
Dərin ağlı olan lütf qazanır, Xainin yolu dolaşıqdır.
16 Kvar som er klok, fer fram med vit, men ein dåre briskar seg med dårskap.
Uzaqgörən hər gördüyü işi bilir, Axmaq öz səfehliyini hamıya göstərir.
17 Ein gudlaus sendemann fell i ulukka, men trufast bodberar er lækjedom.
Pis qasid bəlaya düşər, Etibarlı elçi şəfa verər.
18 Armod og skam fær den som viser age ifrå seg, men den som agtar på refsing, vinn æra.
Tərbiyəni rədd edən yoxsullaşıb şərəfdən düşər, Məzəmməti qəbul edən şərəfə yetişər.
19 Uppfyllt ynskje er søtt for sjæli, men å vika frå vondt er ei gruv for dårar.
Arzuya çatmaq qəlbə, cana şirin gələr, Axmaq pislikdən dönməyə ikrah edər.
20 Gakk saman med dei vise, so vert du vis, men ilag med dårar gjeng det deg ille.
Hikmətli ilə oturub-duran hikmət qazanar, Axmaqlarla ayaqlaşan bədbəxt olar.
21 Ulukka forfylgjer syndarar, men rettferdige fær godt til løn.
Günahkarı şər qovar, Salehin yaxşı bir əvəzi var.
22 Den gode let etter seg arv til barneborn, men det syndaren eig, er gøymt åt den rettferdige.
Yaxşı insan nəvələrinə də irs qoyar, Günahkarın yığdığı sərvət salehə qalar.
23 Fatigfolks nybrot gjev rikeleg føda, men mang ein vert tynt ved urettferd.
Yoxsulların əkini bol bəhrə versə də, Ədalət olmayan yerdə bada gedər.
24 Den som sparer riset sitt, hatar son sin, men den som elskar han, tuktar honom tidleg.
Oğlundan kötəyi əsirgəyən sanki ona nifrət edər, Oğlunu sevən ona düzgün tərbiyə verər.
25 Rettferdige hev mat til å metta seg på, men gudlause gjeng med magen tom.
Saleh yeyib doyar, Şər adamsa ac qalar.
