Salomos Ordsprog 12
1 Den som elskar age, elskar kunnskap, men den som hatar refsing, han er fåvis.
Kto miłuje ćwiczenie, miłuje umiejętność; a kto ma w nienawiści karność, głupim jest.
2 Den gode vinn seg hugnad hjå Herren, men den meinsløge fordømer han.
Dobry odniesie łaskę od Pana; ale męża który złe myśli, Bóg potępi.
3 Ingen mann vert stød av gudløysa, men roti åt rettferdige kann ingen rikka.
Nie zmocni się człowiek z niezbożności; ale korzeń sprawiedliwych nie będzie poruszony.
4 Ei fagna kona er ein krans for mannen sin, eit skjemda ting er fæl som ròt i beini hans.
Żona stateczna koroną jest męża swego; ale która go do hańby przywodzi, jest jako zgniłość w kościach jego.
5 Tankar hjå rettferdige tenkjer er det som rett er, dei råder som ugudlege legg upp, er svik.
Myśli sprawiedliwych są prawe: ale rady niepobożnych zdradliwe.
6 Ordi hjå ugudlege gjeng ut på luring etter blod, men ærlege vert berga ved sin munn.
Słowa niepobożnych czyhają na krew; ale usta sprawiedliwych wybawiają ich.
7 Ugudlege vert kasta i koll, og so er det ute med deim, men rettferdige folks hus stend fast.
Niepobożni podwróceni bywają, tak, że ich niestaje; ale dom sprawiedliwych zostaje.
8 Ein mann fær ros alt etter som vitet hans er, men den ranglyndte kjem i vanvyrdnad.
Z rozumu swego mąż chwalony bywa; ale kto jest przewrotnego serca, wzgardzony będzie.
9 Betre småmann med ein tenar enn låst vera storkar og ikkje ha mat.
Lepszy jest człowiek podły, który ma sługę, niżeli chlubny, któremu nie staje chleba.
10 Den rettferdige veit korleis buskapen har det, men hardt er hjarta hjå ugudlege folk.
Sprawiedliwy ma na pieczy żywot bydlątka swego; ale serce niepobożnych okrutne jest.
11 Den som dyrkar si jord, fær mette av brød, den som fer etter fåfengde ting, er fåvis.
Kto sprawuje ziemię swoję, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuje próżnujących, głupi jest.
12 Ein gudlaus hev hug til vonde folks garn, men roti åt rettferdige gjev frukt.
Niepobożny pragnie obrony przeciw nieszczęściu; ale korzeń sprawiedliwych daje ją.
13 Lippe-synd er snara vond, men den rettferdige slepp ut or trengsla.
W przestępstwie warg upląta się złośnik; ale sprawiedliwy z ucisku wychodzi.
14 Av sin munns frukt fær ein mann sin gode mette, og eit menneskje fær att det han hev gjort med sine hender.
Z owocu ust każdy będzie nasycony dobrem, a nagrodę spraw rąk jego Bóg mu odda.
15 Uvitingen held sin eigen veg for den rette, men den vise høyrer på råd.
Droga głupiego zda się prosta przed oczyma jego; ale kto słucha rady, mądrym jest.
16 Når uvitingen er vreid, vert det kjent same dagen, men den kloke løyner skjemsla.
Gniew głupiego zaraz poznany bywa; ale ostrożny pokrywa hańbę swoję.
17 Den som andar ærlegskap, segjer det som rett er, men det falske vitnet talar svik.
Kto mówi prawdę, opowiada sprawiedliwość; ale świadek kłamliwy mówi zdradę.
18 Mang ein fer med svall som sverdstyng; men tunga åt dei vise, ho er lækjedom.
Znajdzie takowego, co mówi słowa jako miecz przerażające; ale język mądrych jest lekarstwem.
19 Sanningslippa held seg æveleg, men falske tunga berre i ein augneblink.
Wargi prawdomówne utwierdzone będą na wieki; ale króciuchno trwa język kłamliwy.
20 Svik er i deira hjarta som smider vondt i hop, men dei som rå’r til fred, hev gleda.
Zdrada jest w sercu tych, którzy złe myślą; ale którzy radzą do pokoju, mają wesele.
21 Inkje vondt den rettferdige råkar, men gudlause fær ulukka i fullaste mål.
Nie spotka sprawiedliwego żadne nieszczęście; ale niezbożnicy pełni będą złego.
22 Ei stygja for Herren er ljugarlippor, men han likar deim som fer fram med truskap.
Obrzydliwością są Panu wargi kłamliwe; ale czyniący prawdę podobają mu się.
23 Ein klok mann løynar kunnskap, men dåre-hjarta ropar ut vitløysa.
Człowiek ostrożny tai umiejętność; ale serce głupich wywołuje głupstwo.
24 Strævsam hand kjem upp til herrevelde, men leta fører til trældom.
Ręka pracowitych będzie panowała; ale zdradliwa będzie dań dawała.
25 Sorg i mannens hjarta bøygjer det ned, men eit godt ord gjev det gleda.
Frasunek w sercu człowieczem poniża je; ale powieść dobra uwesela je.
26 Den rettferdige rettleider næsten sin, men vegen åt gudlause fører deim vilt.
Zacniejszy jest nad bliźniego swego sprawiedliwy; ale droga niezbożnych zawodzi ich.
27 Letingen steikjer ikkje si veidn, men annsemd er rikdom so dyr for menneskja.
Nie upiecze chytry obłowu swojego; ale człowiek pilny majętności kosztownych nabędzie.
28 På rettferds stig er liv, og gonga på vegen gjeng ikkje til dauden.
Na ścieszce sprawiedliwości żywot, a na drodze ścieszki jej niemasz śmierci.
