Salomos Ordsprog 11
1 Falsk vegt er fæl for Herren, men full vegt likar han godt.
Malvera pesilo estas abomenaĵo por la Eternulo; Sed plena pezo plaĉas al Li.
2 Kjem stormod, so kjem og skam, men smålåtne, dei hev visdom.
Se venis malhumileco, venos ankaŭ honto; Sed ĉe la humiluloj estas saĝo.
3 Dei ærlege hev si uskyld til førar, men fals slær sin herre på hals.
La senkulpeco de la piuloj gvidos ilin; Sed la falsemo pereigos la maliculojn.
4 Gods hjelper ikkje på vreidens dag, men rettferd frelser frå dauden.
Ne helpos riĉo en la tago de kolero; Sed bonfaremo savas de morto.
5 Ærleg manns rettferd jamnar hans veg, men den gudlause stuper ved gudløysa si.
La justeco de piulo ebenigas lian vojon; Sed malpiulo falos per sia malpieco.
6 Ærlege folk ved si rettferd vert frelste, men dei falske vert fanga i eigen gir.
La justeco de piuloj savos ilin; Sed la pasio de maliculoj ilin kaptos.
7 Når ugudleg mann døyr, er det ute med voni; og vondskaps venting til inkjes vert.
Kiam mortas homo pia, ne pereas lia espero; Sed la atendo de la pekuloj pereas.
8 Rettferdig vert fria or trengsla, og ugudleg kjem i hans stad.
Piulo estas savata kontraŭ mizero, Kaj malpiulo venas sur lian lokon.
9 Den skamlause tyner sin granne med munnen, men rettferdige friar seg ut med sin kunnskap.
Per la buŝo de hipokritulo difektiĝas lia proksimulo; Sed per kompreno piuloj saviĝas.
10 Gjeng det godt med rettferdige, fegnast byen, vert gudlause tynte, syng folk av gleda.
Kiam al la piuloj estas bone, la urbo ĝojas; Kaj kiam pereas malpiuloj, ĝi estas gaja.
11 Med velsigning frå ærlege folk kjem byen seg upp, men gudlause munn bryt han ned.
Per la beno de piuloj urbo altiĝas; Kaj per la buŝo de malpiuloj ĝi ruiniĝas.
12 Vitlaus er den som vanvyrdar sin granne, men vitug mann tegjer stilt.
Kiu mokas sian proksimulon, tiu estas malsaĝulo; Sed homo prudenta silentas.
13 Den som fer med drøs, ber løynråd ut, men den hjarte-trugne løyner saki.
Kiu iras kun kalumnioj, tiu elperfidas sekreton; Sed kiu havas fidelan spiriton, tiu konservas aferon.
14 Der inkje styre er, lyt folket falla, men der dei rådvise er mange, der er frelsa.
Ĉe manko de prikonsiliĝo popolo pereas; Sed ĉe multe da konsilantoj estas bonstato.
15 Borgar du for framand, er du ille faren, men han er trygg som hatar handtak.
Malbonon faras al si tiu, kiu garantias por fremdulo; Sed kiu malamas donadon de mano, tiu estas ekster danĝero.
16 Ei yndefull kvinna vinn æra, og valdsmenner vinn seg rikdom.
Aminda virino akiras honoron, Kaj potenculoj akiras riĉon.
17 Ein godhjarta mann gjer vel mot si sjæl, men ein hardhjarta mann fer vondt med sitt eige kjøt.
Bonkora homo donos bonon al sia animo, Kaj kruelulo detruas sian karnon.
18 Den ugudlege vinn seg ei sviksam løn, men den som rettferd sår, fær varig løn.
Malvirtulo akiras profiton malveran, Kaj la semanto de virto veran rekompencon.
19 Stend du fast i rettferd, vinn du liv, men fer du etter vondt, då fær du daude.
Bonfarado kondukas al vivo; Kaj kiu celas malbonon, tiu iras al sia morto.
20 Dei range i hugen hev Herren ein stygg til, men han likar deim som ulastande ferdast.
Abomenaĵo por la Eternulo estas la malickoruloj; Sed plaĉas al Li tiuj, kiuj iras vojon pian.
21 Det kann du gjeva handi på, den vonde vert’kje urefst, men ætti åt rettferdige slepp undan.
Oni povas esti certa, ke malvirtulo ne restos senpuna; Sed la idaro de virtuloj estos savita.
22 Som ein gullring i eit grisetryne er ei fager kvinna utan vit.
Kiel ora ringo sur la nazo de porko, Tiel estas virino bela, sed malbonkonduta.
23 Det rettferdige ynskjer, vert berre godt, det som gudlause vonar, vert til vreide.
La deziro de virtuloj estas nur bono; Sed malvirtuloj povas esperi nur koleron.
24 Ein strår ut og fær endå meir, ein annan vert arm av usømeleg sparing.
Unu disdonas, kaj riĉiĝas ĉiam pli; Alia tro avaras, kaj tamen nur malriĉiĝas.
25 Den som velsignar, skal trivast, og kveikjer du andre, vert sjølv du kveikt.
Animo benanta ĝuos bonstaton; Kaj kiu trinkigas, tiu mem havos sufiĉe por trinki.
26 Ein kornflår, honom bannar folket, men signing kjem yver den som sel korn.
Kiu retenas grenon, tiun malbenas la popolo; Sed beno venas sur la kapon de tiu, kiu disdonas.
27 Den som strævar etter godt, han søkjer hugnad, men den som leitar etter vondt, han fær det yver seg.
Kiu celas bonon, tiu atingos plaĉon; Sed kiu serĉas malbonon, tiun ĝi trafos.
28 Den som lit på sin rikdom, han skal stupa, men rettferdige grønkar som lauv.
Kiu fidas sian riĉecon, tiu falos; Sed virtuloj floros kiel juna folio.
29 Den som øydar sitt hus, skal erva vind, og narren vert træl åt den kloke.
Kiu detruas sian domon, tiu heredos venton; Kaj malsaĝulo estas sklavo de saĝulo.
30 Rettferdig manns frukt er eit livsens tre, og sjæler vinn den vise.
La frukto de virtulo estas arbo de vivo; Kaj akiranto de animoj estas saĝulo.
31 Du ser rettferdig mann fær vederlag på jordi, kor mykje meir då den ugudlege og syndaren!
Se virtulo ricevas redonon sur la tero, Tiom pli malvirtulo kaj pekulo!
