Salomos Ordsprog 11
1 Falsk vegt er fæl for Herren, men full vegt likar han godt.
Hlangthai palat kah cooi te BOEIPA kah tueilaehkoi tih, coilung a thuem te a kolonah la om.
2 Kjem stormod, so kjem og skam, men smålåtne, dei hev visdom.
Althanah ha pawk vaengah yah khaw thoeng, tedae cueihnah tah kodo nen ni ha pawk.
3 Dei ærlege hev si uskyld til førar, men fals slær sin herre på hals.
Aka thuem rhoek kah muelhtuetnah loh amamih te a mawt tih, hnukpoh rhoek kah a saveknah loh amamih te a rhoelrhak la a rhoelrhak sak.
4 Gods hjelper ikkje på vreidens dag, men rettferd frelser frå dauden.
A thinpom khohnin ah tah a boeirhaeng nen khaw hoeikhang pawt vetih, duengnah long ni dueknah lamloh a huul eh.
5 Ærleg manns rettferd jamnar hans veg, men den gudlause stuper ved gudløysa si.
Duengnah long tah a longpuei te cuemthuek la a dueng sak tih, halang te a a halangnah loh a cungku sak.
6 Ærlege folk ved si rettferd vert frelste, men dei falske vert fanga i eigen gir.
Aka dueng rhoek tah duengnah loh a huul tih, hnukpoh rhoek tah talnah loh a tuuk.
7 Når ugudleg mann døyr, er det ute med voni; og vondskaps venting til inkjes vert.
Halang hlang kah dueknah dongah ngaiuepnah khaw moelh tih, thahuem kah ngaiuepnah khaw tahah.
8 Rettferdig vert fria or trengsla, og ugudleg kjem i hans stad.
Aka dueng tah citcai lamkah khaw pumcum tih anih yueng la halang taengla a pawk pah.
9 Den skamlause tyner sin granne med munnen, men rettferdige friar seg ut med sin kunnskap.
Lailak kah a ka loh a hui a phae tih aka dueng kah mingnah rhangneh pumcum uh.
10 Gjeng det godt med rettferdige, fegnast byen, vert gudlause tynte, syng folk av gleda.
Aka dueng kah thennah dongah ni khorha loh sundaep thil tih halang a milh vaengah tamlung a lohuh.
11 Med velsigning frå ærlege folk kjem byen seg upp, men gudlause munn bryt han ned.
Aka thuem rhoek kah yoethennah loh vangpuei a pomsang tih, halang kah a ka longtah a koengloeng.
12 Vitlaus er den som vanvyrdar sin granne, men vitug mann tegjer stilt.
Lungbuei aka talh loh a hui te a hnoel a rhoeng dae lungcuei hlang long tah hil a phah.
13 Den som fer med drøs, ber løynråd ut, men den hjarte-trugne løyner saki.
Caemtuh a caeh vaengah baecenol te a hliphen tih mueihla ah tangnah koila aka om long tah olka a tuem.
14 Der inkje styre er, lyt folket falla, men der dei rådvise er mange, der er frelsa.
A niing a tal dongah pilnam cungku tih, uentonah a yet nen ni loeihnah a om.
15 Borgar du for framand, er du ille faren, men han er trygg som hatar handtak.
Kholong loh rhi a khang atah boethae loh thae a huet ni, Tedae kutyuh aka hnoel tah a pangtung uh.
16 Ei yndefull kvinna vinn æra, og valdsmenner vinn seg rikdom.
Huta mikdaithen loh thangpomnah te a moem tih, hlanghaeng loh khuehtawn a koi ni.
17 Ein godhjarta mann gjer vel mot si sjæl, men ein hardhjarta mann fer vondt med sitt eige kjøt.
Sitlohnah aka khueh hlang loh a hinglu khaw a phai dae muenying muenyang loh a pumsa a lawn khoeng.
18 Den ugudlege vinn seg ei sviksam løn, men den som rettferd sår, fær varig løn.
Halang loh a honghi khaw thaphu la a saii tih, duengnah cangti aka tuh longtah oltak kutphu te a doe.
19 Stend du fast i rettferd, vinn du liv, men fer du etter vondt, då fær du daude.
Duengnah tah hingnah la pawk tih, boethae aka hloem khaw a dueknah ham ni.
20 Dei range i hugen hev Herren ein stygg til, men han likar deim som ulastande ferdast.
Lungbuei a voeldak tah BOEIPA kah a tueilaehkoi tih, cuemthuek longpuei tah a kolonah la om.
21 Det kann du gjeva handi på, den vonde vert’kje urefst, men ætti åt rettferdige slepp undan.
Kut sokah kut pataeng boethae a hmil moenih, tedae aka dueng kah tiingan tah loeih ni.
22 Som ein gullring i eit grisetryne er ei fager kvinna utan vit.
Sakthen nu khaw omih aka phaelh tah ok hnarhong dongkah sui hnaii banghui ni.
23 Det rettferdige ynskjer, vert berre godt, det som gudlause vonar, vert til vreide.
Aka dueng rhoek long tah a then ngaiuepnah bueng ni a ngaihlihnah tih halang rhoek long tah thinpom a khueh.
24 Ein strår ut og fær endå meir, ein annan vert arm av usømeleg sparing.
A khueh duen te a tael tih koep a koei pah, hloh malcal khaw tloelnah la om sumsoek.
25 Den som velsignar, skal trivast, og kveikjer du andre, vert sjølv du kveikt.
yoethennah hinglu loh a doedan vetih, a tulcah dongah amah te khaw a suep van ni.
26 Ein kornflår, honom bannar folket, men signing kjem yver den som sel korn.
Cangpai aka hloh te namtu loh a tap tih aka hlah te tah a lu ah yoethennah loh a vuei.
27 Den som strævar etter godt, han søkjer hugnad, men den som leitar etter vondt, han fær det yver seg.
A then aka toem loh kolonah a tlap tih, boethae aka tlap tah amah a thoeng thil.
28 Den som lit på sin rikdom, han skal stupa, men rettferdige grønkar som lauv.
A khuehtawn dongah aka pangtung tah cungku vetih aka dueng rhoek tah thinghnah bangla boe ni.
29 Den som øydar sitt hus, skal erva vind, og narren vert træl åt den kloke.
A imkhui aka lawn tah khohli a pang vetih, aka ang khaw lungbuei aka cueih taengah sal la om ni.
30 Rettferdig manns frukt er eit livsens tre, og sjæler vinn den vise.
Aka dueng kah a thaih tah hingnah thingkung la om tih, hinglu aka tuek ni aka cueih.
31 Du ser rettferdig mann fær vederlag på jordi, kor mykje meir då den ugudlege og syndaren!
Aka dueng pataeng diklai dongah a thuung atah halang neh laihmu aisat te a thuung ni ta.
