Salomos Ordsprog 10

1 Ordtøke av Salomo. Ein vis son er til gleda for far sin, men ein dårleg son er mor si til sorg.

O razan-dreha’ i Selomòo. Mahaehak’ an-drae ty anake karafito, fe mañore an-drene’e ty anadahy gege.

2 Ragn-fegne skattar gagnar inkje, men rettferd frelser frå dauden.

Tsy manjofake ty vara niazo an-kalo-tsere’e, fa mañaha an-kavilasy ty havantañañe.

3 Herren let ikkje rettferdig mann hungra, men giren hjå gudlause viser han burt.

Tsy apo’ Iehovà ho saliko ty vañoñe, fe aveve’e ty hadrao’ o lo-tserekeo.

4 Lat-hand skaper armod, men strevsam hand gjer rik.

Minday hararahañe ty satan-taña migebañe, fe mampañaleale ty fità’ i mavitrikey.

5 Ein klok son sankar um sumaren, ein skjemdar-son søv um hausten.

Anake mahihitse ty manontoñe ami’ty asara, fe minday hasalarañe ty anake miroro am-pitatahañe.

6 Velsigningar kjem yver hovudet på den rettferdige, men munnen åt dei gudlause gøymer vald.

Fitahiañe ro añambone’ o vantañeo, fe mañeta-piaroteñe ty vava’ o lo-tserekeo.

7 Minnet um den rettferdige ert til velsigning, men namnet åt dei gudlause morknar.

Mahahaha ty fitiahiañe o vantañeo, fe hihomake ty añara’ o lo-tserekeo.

8 Den vise tek imot påbod, men gapen gjeng til grunns,

Mañaon-dily ty arofo’ o mahihitseo, fe hianto ty gege mitolom-bolañe.

9 den som ferdast i uskyld, ferdast trygt, men den som gjeng krokvegar, skal verta kjend.

Midraidraitse am-panintsiñañe ty mpañavelo an-kavañonañe, fe ho fohiñe ty mitsontike an-dala mikelokeloke.

10 Den som blinkar med auga, valdar vondt, men gapkjeften gjeng til grunns.

Mampioremeñe ty mañieke, vaho ho gorèñe ty gege mivolambolañe.

11 Rettferdig manns munn er ei livsens kjelda, men munnen åt gudlause gøymar vald.

Tsiritsiriohen-kaveloñe ty falie’ o vañoñeo, fe mañeta-piaroteñe ty vava’ o lo-tserekeo,

12 Hat yppar trætta, men kjærleik breider yver alle brot.

Mitrobo fifandierañe ty falaiñañe, fe mandembeke ze atao fiolàñe ty fikokoañe.

13 På vitug manns lippor er visdom å finna, men riset høver åt ryggen på dåren.

Tendrek’ am-pivimbi’ o mahilalao ty hihitse, fe mañeva ty lambosi’ i po-hilalay ty kobaiñe.

14 Dei vise gøymer kunnskapen sin, men or narremunn kann ein venta fåre.

Mañaja hilala o mahihitseo, fe antitotse ty fiantoañe ty vava’ o dagolao.

15 Rikmanns eiga er hans faste by; fatigfolks ulukka er deira armod.

Kijoly maozatse ty varam-pañaleale; fampiantoañe o rarakeo ty hapoia’iareo.

16 Det den rettferdige tener, gjeng til liv, det den gudlause vinn, gjeng til synd.

Havelo ty tambe’ o vantañeo, vaho fandilovañe ty karama’ o lo-tserekeo.

17 Den som på tukt tek vare, gjeng til livet, men den fer vilt som ikkje agtar age.

Mañori-dàlan-kaveloñe ty mañaoñ’ anatse, fe mandridrike ty tsy mipaok’endake.

18 Den som løyner hat, hev ljugarlippor, og den som breider ut baktale, er ein dåre.

Aman-tsoñy mandañitse ty mañetake falaiñañe, vaho gege ty mampiboele dramotse.

19 Der d’er mange ord, vil synd ikkje vanta, men den som set lås for lipporn’, er klok.

Tsy po-tahiñe ty maro rehake, mahihitse ka ty maha-tam-pivimby.

20 Rettferdig manns tunga er utvalt sylv, men gudløysings vit er lite verdt.

Volafoty hiringiri’e ty famele’ o vantañeo; fe tsy vente’e ty tro’ o lo-tserekeo.

21 Rettferdig manns lippor læskar mange, men dårarne døyr for dei vantar vit.

Mamahañe maro ty fivimbi’ o vantañeo, fe mampivetrake ty dagola te tsy aman-kilala.

22 D’er Herrens velsigning som gjer rik, og eige stræv legg inkje til.

Ty fitahia’ Iehovà ro mampañaleale, vaho tsy tovoña’e anahelo.

23 Dåren finn moro i skjemdarverk, men den vituge mannen i visdom.

Fihisà’ ty seretse ty mikilily, fe hihitse ty ho amy t’indaty mahilala.

24 Det den ugudlege gruar for, kjem yver han, og det rettferdige ynskjer, vert deim gjeve.

Hifetsak’ amy lo-tserekey ty ihembaña’e, fe hatolotse amy vantañey ty fisalalà’e.

25 Der stormen hev fare, er den gudlause burte, men den rettvise stend på æveleg grunn.

Ie misaok’ añe ty talio, tsy eo ka i lo-tserekey, fe mijadoñe nainai’e o vañoñeo.

26 Som edik er for tennerne og røyk for augo, so er letingen for den som sender han.

Hoe kile amo fihitsikeo, naho hatoeñe amo fihainoo, ty tembo amo mpañirak’ azeo.

27 Otte for Herren lengjer livet, men gudløysings år vert stytte.

Fañalavañe andro ty fañeveñañe am’ Iehovà, fe ho tomoreñe ty tao’o lo-tserekeo.

28 Rettferdige kann venta gleda, men voni åt gudlause vert til inkjes.

Hafaleañe ty fisalala’o vantañeo, fe ho modo ty fitamà’ o lo-tserekeo.

29 Herrens veg er vern for den skuldfri, men øydeleggjing for illgjerningsmenner.

Rova maozats’ amo mahitio ty làla’ Iehovà, f’ie firotsahañe amo mpanao ratio.

30 Rettferdig mann skal aldri rikkast, men gudlause skal ei få bu i landet.

Le lia’e tsy hasiotse o vantañeo, fe tsy himoneña’ o tsereheñeo i taney.

31 Rettferdig manns munn ber visdoms frukt, men avskori vert den falske tunga.

Mamoa hihitse ty falie’ o vañoñeo, fe haitoañe ty lela mitera.

32 Rettferdig manns lippor søkjer hugnad, men munnen på gudlause berre fals.

Apota’ ty fivimbi’ o mahitio ze mete akareñe, fe mengoke ty vava’ o lo-tserekeo.