Salomos Ordsprog 1
1 Ordtøke av Salomo, son til David, konge yver Israel.
Ko nga whakatauki a Horomona tama a Rawiri, kingi o Iharaira;
2 Av deim kann ein læra visdom og age og skyna vituge ord.
E mohiotia ai te whakaaro nui, te ako; e kitea ai nga kupu o te matauranga;
3 Og få age so ein vert klok, rettferd og rett og rettvisa.
E riro mai ai te ako a te ngakau mahara, te tika, te whakawa, te mea ano e rite ana;
4 Dei kann gjeva dei urøynde klokskap, ungdomen kunnskap og ettertanke -
Hei hoatu i te ngakau tupato ki nga kuware, i te matauranga, i te ngarahu pai ki te taitamariki;
5 so den vise kann høyra og auka sin lærdom og den vituge verta rådklok.
Kia whakarongo ai te tangata whakaaro nui, kia nui ake ai tona mohio; kia whiwhi ai te tangata tupato ki nga whakaaro mohio:
6 Dei gjev skyn på ordtak og myrke ord, ord frå dei vise og gåtorne deira.
E mohio ai ia ki te whakatauki, ki te kupu whakarite, ki nga kupu a nga whakaaro nui, ki a ratou korero whakapeka.
7 Otte for Herren er upphav til kunnskap, uvitingar vanvyrder visdom og age.
Ko te wehi ki a Ihowa te timatanga o te matauranga; e whakahawea ana te whakaarokore ki te whakaaro nui, ki te ako.
8 Høyr etter, son min, når far din deg agar, og kasta’kje frå deg det mor di deg lærer!
Whakarongo, e taku tama, ki te ako a tou papa, kaua hoki e whakarerea te ture a tou whaea;
9 For det er ein yndeleg krans for ditt hovud, og kjedor kring halsen din.
Ka waiho hoki ena hei pare ataahua mo tou matenga, hei mekameka whakapaipai mo tou kaki.
10 Son min, når syndarar lokkar deg, samtykk ikkje!
E taku tama, ki te whakawaia koe e te hunga hara, kaua e whakaae.
11 Um dei segjer: «Kom med oss! Me vil lura etter blod, setja fella for den skuldlause utan grunn;
Ki te mea ratou, Tatou ka haere, ka whakapapa atu, ka whakaheke toto; kia whanga puku tatou, he mea takekore, mo te tangata harakore:
Horomia oratia ratou e tatou, peratia me ta te rua tupapaku; ka riro tinana ratou, ka pera me te hunga e heke atu ana ki te poka: (Sheol h7585)
13 Me vinna oss alle slag skattar, og fyller husi våre med rov;
Ka kitea e tatou nga taonga utu nui katoa, ka whakakiia o tatou whare ki ta tatou e pahua ai:
14 du skal få lutskifte saman med oss, alle skal me ha same pungen.» -
Maka mai tou wahi ki roto ki to matou; kia kotahi te putea ma tatou katoa.
15 Son min, gakk ikkje då på vegen med deim, haldt foten din burte frå deira stig!
E taku tama, kaua e haere tahi i te ara me ratou; kaiponuhia tou waewae i to ratou huarahi;
16 For føterne deira spring til vondt og er snøgge til å renna ut blod.
E rere ana hoki o ratou waewae ki te kino, e hohoro ana ratou ki te whakaheke toto.
17 Men fåfengt breier dei netet for augo på alle fuglar.
He maumau hoki te hora o te kupenga ki te tirohanga a tetahi manu.
18 Dei lurer på sitt eige blod og set eit garn for sitt eige liv.
Ko ratou, he whakaheke i o ratou toto ano i whakapapa ai ratou; he whakamate i a ratou ano i piri ai ratou.
19 So gjeng det kvar som riv til seg med ran, det drep sin eigen herre.
Ka pena nga huarahi o te hunga apo taonga; ko te ora ano o ona rangatira e tangohia.
20 Vismøyi ropar på gata og lyfter si røyst på torgi.
E hamama ana te whakaaro nui i te huarahi; e puaki ana tona reo i nga waharoa;
21 På gatehyrna preikar ho midt i ståket, i porthallar og kring i byen ho talar:
E karanga ana ia i te tino wahi whakaminenga; i te wahi tuwhera o nga kuwaha, i roto i te pa, e puaki ana ana kupu;
22 «Kor lenge vil de fåkunnige elska fåkunna, og kor lenge vil spottarar ha hug til spott, og dårar hata kunnskap?
E te hunga kuware, kia pehea ake te roa o to koutou aroha ki te kuwaretanga? O te hiahia ranei o te hunga whakahi ki to ratou whakahi? O te whakakino ranei a te hunga wairangi ki te matauranga?
23 Snu dykk hit når eg refser! So skal åndi mi fløyma for dykk, og eg skal kunngjera dykk mine ord.
Tahuri mai ki taku ako: na ka ringihia e ahau toku wairua ki a koutou, ka whakaaturia aku kupu ki a koutou.
24 Eg ropa og de vilde ikkje høyra, og ingen agta på at eg rette ut handi,
I karanga atu hoki ahau, heoi kihai koutou i pai mai; i totoro atu toku ringa, a kihai tetahi i whai whakaaro mai;
25 De brydde dykk ei um all mi råd, og ansa ikkje mitt refsings ord,
Heoi whakakahoretia iho e koutou toku whakaaro katoa, kihai hoki i aro ki taku ako:
26 So skal eg då læ når de ulukka fær, eg skal spotta når det som de ræddast kjem,
Mo reira ka kata ahau i te ra o to koutou aitua; ka tawai ina pa te pawera ki a koutou.
27 når det de ræddast kjem som eit uver, og uferdi dykkar fer hit som ein storm, når trengsla og naud kjem på dykk.
Ina tae mai to koutou pawera ano he tupuhi, a ka pa mai to koutou aitua ano he paroro; ina tae mai te pouri me te ngakau mamae ki a koutou.
28 Då vil eg ikkje svara når de ropar på meg, dei skal naudleita etter meg, men ikkje finna meg.
Ko reira ratou karanga ai ki ahau, a e kore ahau e whakahoki kupu atu; ka rapu nui ratou i ahau, otiia e kore ahau e kitea e ratou:
29 Av di dei hata kunnskap og forsmådde otte for Herren,
Mo ratou i kino ki te matauranga; kihai hoki i whiriwhiria e ratou te wehi ki a Ihowa;
30 ikkje lydde på mi råd, vanyrde all mi påminning,
Kihai i aro mai ki oku whakaaro; whakahawea ana ratou ki taku kupu riri katoa.
31 skal dei eta frukt av si åtferd og verta mette av sine råder.
Na reira ka kai ratou i nga hua o to ratou nei ara, ka whakakiia ano hoki ki nga mea i titoa e ratou.
32 For einvisa drep dei einfaldne, og tryggleiken dårarne tyner.
Ko te tahuritanga atu hoki o nga kuware hei patu i a ratou; ko te ngakau warea ano hoki o nga wairangi hei huna i a ratou.
33 Men den bur trygt, som høyrer på meg, verna um ulukke-rædsla.»
Ko te tangata ia e rongo ana ki ahau, ka au tona noho, ka tea hoki i te wehi ki te kino.
