Salomos Ordsprog 1
1 Ordtøke av Salomo, son til David, konge yver Israel.
O razan-tsaontsi’ i Selomò ana’ i Davide, mpanjaka’ Israeleo:
2 Av deim kann ein læra visdom og age og skyna vituge ord.
Haharendrehañe ty hihitse naho ty anatse; hahafohinañe o saontsy minday hilàlao,
3 Og få age so ein vert klok, rettferd og rett og rettvisa.
hañanarañe filieram-batañe, havañonañe, zaka-to, naho tsy firihiañe,
4 Dei kann gjeva dei urøynde klokskap, ungdomen kunnskap og ettertanke -
haringatañe amy trentrañey, hampahihitse naho hampahilala o tora’eo;
5 so den vise kann høyra og auka sin lærdom og den vituge verta rådklok.
hijanjiña’e ty mahihitse hanompea’e hilala, le ho verèñe an-kihitse ty maharendreke,
6 Dei gjev skyn på ordtak og myrke ord, ord frå dei vise og gåtorne deira.
hahavaky o hatòm-bolañeo, naho o fandrazañañeo, ty enta’ o mahihitseo vaho o razan-tsaontsi’eo.
7 Otte for Herren er upphav til kunnskap, uvitingar vanvyrder visdom og age.
Ty fañeveñañ’am’ Iehovà ro fifotoran-kilala, fe malain-kihitse naho anatse ty gege.
8 Høyr etter, son min, når far din deg agar, og kasta’kje frå deg det mor di deg lærer!
O anake, tsendreño, ty fameren-drae’o, naho ko ado’o ty fañòhan-drene’o;
9 For det er ein yndeleg krans for ditt hovud, og kjedor kring halsen din.
Ie firavahañe soa an-doha’o eo vaho hareañe am-bozo’o eo.
10 Son min, når syndarar lokkar deg, samtykk ikkje!
O anake, ihe edrè’ o tsivokatseo, ko miantoke.
11 Um dei segjer: «Kom med oss! Me vil lura etter blod, setja fella for den skuldlause utan grunn;
Ie manao ty hoe: Antao hindre ama’ay; antao hivoñon-dio, hiambotrak’ am’ondaty mahitio tsy aman-tali’ey;
hagodran-tika veloñe iareo manahake i kiboriy, ty vata’e iaby, hambañe amo mivariñe an-kòak’ aoo; (Sheol h7585)
13 Me vinna oss alle slag skattar, og fyller husi våre med rov;
Hahaisake ze atao vara soa, hañatsafan-draha kinopake amo akiban-tikañeo;
14 du skal få lutskifte saman med oss, alle skal me ha same pungen.» -
Mipiteha ama’ay arè, sindre hitraok’ an-koroñe raike.—
15 Son min, gakk ikkje då på vegen med deim, haldt foten din burte frå deira stig!
O anake, tsy iharoan-dia iereo, kalaño ty tombo’o tsy ho ami’ty lala’ iareo;
16 For føterne deira spring til vondt og er snøgge til å renna ut blod.
fa milay mb’an-katsivokaram-b’eo o tombo’ iareo malisa hampiori-dioo.
17 Men fåfengt breier dei netet for augo på alle fuglar.
Toe tsy vente’e ty amohàm-pandrike ambane’ ty masom-boroñe eo!
18 Dei lurer på sitt eige blod og set eit garn for sitt eige liv.
fe o liom-bata’eo ty iampira’ iareo, ty fiai’iareo avao ty amandroña’iareo.
19 So gjeng det kvar som riv til seg med ran, det drep sin eigen herre.
Izay ty sata’ o mpitavam-bara am-patiti’eo, asinta’e ty fiai’ i mitañ’ aze’ey.
20 Vismøyi ropar på gata og lyfter si røyst på torgi.
Mikok’ an-dalambey eo t’i Hihitse; poñafe’e an-tameañe ey i fiarañanaña’ey.
21 På gatehyrna preikar ho midt i ståket, i porthallar og kring i byen ho talar:
Mikaik’ ami’ty fangovovoha’ondatio, mametse saontsy an-dalam-pizilihañ’an-drova eo:
22 «Kor lenge vil de fåkunnige elska fåkunna, og kor lenge vil spottarar ha hug til spott, og dårar hata kunnskap?
Pak’ombia ry seretseo ty mbe ho tea’o ty firoerano’o? naho mbe hifale ami’ty famokafoka’e o mpanivetiveo, vaho mbe halain-kilala o gegeo?
23 Snu dykk hit når eg refser! So skal åndi mi fløyma for dykk, og eg skal kunngjera dykk mine ord.
Mibaliha ty amy fañendahakoy, Hadoako ama’ areo ty añ’ovako ao; hampahafohineko anahareo o entakoo.
24 Eg ropa og de vilde ikkje høyra, og ingen agta på at eg rette ut handi,
Amy te nikoike iraho, f’ie nifoneñe; nahitiko ty tañako, fe leo raike tsy nañaoñe,
25 De brydde dykk ei um all mi råd, og ansa ikkje mitt refsings ord,
fonga nifarie’ areo o fañerekoo, vaho niambohoa’ areo o endakoo,
26 So skal eg då læ når de ulukka fær, eg skal spotta når det som de ræddast kjem,
Aa le izaho ka ty hiankahake ami’ty hankà’areo, vaho ho kizaheko t’ie mianifañe,
27 når det de ræddast kjem som eit uver, og uferdi dykkar fer hit som ein storm, når trengsla og naud kjem på dykk.
ie vovoa’ ty havorombeloñe hoe te tiobey, naho iambovoa’ ty hankàñe manahake te talio, ie iambotraha’ ty haloviloviañe naho ty halonjerañe,
28 Då vil eg ikkje svara når de ropar på meg, dei skal naudleita etter meg, men ikkje finna meg.
Hikaik’ ahy amy zao iereo fe hamoeako hitsoek’ ahy fa tsy hahaoniñe.
29 Av di dei hata kunnskap og forsmådde otte for Herren,
Amy t’ie nalain-kilala, tsy nijoboñe ty fañeveñañe am’ Iehovà,
30 ikkje lydde på mi råd, vanyrde all mi påminning,
nitambolitritrie’ iereo ty fañerèko, vaho tsinambolitio’ iereo o fitrevokoo,
31 skal dei eta frukt av si åtferd og verta mette av sine råder.
Aa le hagedra’ iareo ty voka’ o sata’ iareoo, naho ho etsa-kilily,
32 For einvisa drep dei einfaldne, og tryggleiken dårarne tyner.
Ie mañoho-doza amo trentrañeo t’ie miamboho, naho mandrotsake o dagolao t’ie midada.
33 Men den bur trygt, som høyrer på meg, verna um ulukke-rædsla.»
Fe ho soa fimoneñe ty mitsendreñe ahiko vaho hiaiñ’añ’oleñañe, tsy ho hemban-kankàñe.
