Salomos Ordsprog 1
1 Ordtøke av Salomo, son til David, konge yver Israel.
Sentencoj de Salomono, filo de David, reĝo de Izrael:
2 Av deim kann ein læra visdom og age og skyna vituge ord.
Por scii saĝon kaj moralinstruon; Por kompreni parolojn de prudento;
3 Og få age so ein vert klok, rettferd og rett og rettvisa.
Por ricevi instruon pri saĝo, Vero, justo, kaj honesto;
4 Dei kann gjeva dei urøynde klokskap, ungdomen kunnskap og ettertanke -
Por doni al la malkleruloj spriton, Al la junulo scion kaj singardemon.
5 so den vise kann høyra og auka sin lærdom og den vituge verta rådklok.
Saĝulo aŭdu kaj plimultigu sian scion, Kaj prudentulo akiros gvidajn kapablojn,
6 Dei gjev skyn på ordtak og myrke ord, ord frå dei vise og gåtorne deira.
Por kompreni sentencon kaj retoraĵon, La vortojn de saĝuloj kaj iliajn enigmojn.
7 Otte for Herren er upphav til kunnskap, uvitingar vanvyrder visdom og age.
La timo antaŭ la Eternulo estas la komenco de sciado. Saĝon kaj instruon malpiuloj malestimas.
8 Høyr etter, son min, når far din deg agar, og kasta’kje frå deg det mor di deg lærer!
Aŭskultu, mia filo, la instruon de via patro, Kaj ne forĵetu la ordonon de via patrino;
9 For det er ein yndeleg krans for ditt hovud, og kjedor kring halsen din.
Ĉar ili estas bela krono por via kapo, Kaj ornamo por via kolo.
10 Son min, når syndarar lokkar deg, samtykk ikkje!
Mia filo, se pekuloj vin logos, Ne sekvu ilin.
11 Um dei segjer: «Kom med oss! Me vil lura etter blod, setja fella for den skuldlause utan grunn;
Se ili diros: Iru kun ni, Ni embuskos por mortigi, Ni senkaŭze insidos senkulpulojn;
Kiel Ŝeol ni englutos ilin vivajn, Kaj la piulojn kiel irantajn en la tombon; (Sheol h7585)
13 Me vinna oss alle slag skattar, og fyller husi våre med rov;
Ni trovos diversajn grandvaloraĵojn, Ni plenigos niajn domojn per rabaĵo;
14 du skal få lutskifte saman med oss, alle skal me ha same pungen.» -
Vi lotos meze inter ni, Unu monujo estos por ni ĉiuj:
15 Son min, gakk ikkje då på vegen med deim, haldt foten din burte frå deira stig!
Mia filo, ne iru la vojon kune kun ili; Gardu vian piedon de ilia vojstreko,
16 For føterne deira spring til vondt og er snøgge til å renna ut blod.
Ĉar iliaj piedoj kuras al malbono, Kaj rapidas, por verŝi sangon.
17 Men fåfengt breier dei netet for augo på alle fuglar.
Ĉar vane estas metata reto Antaŭ la okuloj de ĉiu birdo.
18 Dei lurer på sitt eige blod og set eit garn for sitt eige liv.
Kaj ili embuskas sian propran sangon, Ili insidas siajn proprajn animojn.
19 So gjeng det kvar som riv til seg med ran, det drep sin eigen herre.
Tiaj estas la vojoj de ĉiu, kiu avidas rabakiron; Ĝi forprenas la vivon de sia posedanto.
20 Vismøyi ropar på gata og lyfter si røyst på torgi.
La saĝo krias sur la strato; Ĝi aŭdigas sian voĉon sur la placoj;
21 På gatehyrna preikar ho midt i ståket, i porthallar og kring i byen ho talar:
Ĝi vokas en la ĉefaj kunvenejoj, ĉe la pordegaj enirejoj; En la urbo ĝi diras siajn parolojn.
22 «Kor lenge vil de fåkunnige elska fåkunna, og kor lenge vil spottarar ha hug til spott, og dårar hata kunnskap?
Ĝis kiam, ho malkleruloj, vi amos nescion? Kaj al blasfemantoj plaĉos blasfemado, Kaj senprudentuloj malamos scion?
23 Snu dykk hit når eg refser! So skal åndi mi fløyma for dykk, og eg skal kunngjera dykk mine ord.
Returnu vin al mia predikado; Jen mi eligos al vi mian spiriton, Mi sciigos al vi miajn vortojn.
24 Eg ropa og de vilde ikkje høyra, og ingen agta på at eg rette ut handi,
Ĉar mi vokis, kaj vi rifuzis; Mi etendis mian manon, kaj neniu atentis;
25 De brydde dykk ei um all mi råd, og ansa ikkje mitt refsings ord,
Kaj vi forĵetis ĉiujn miajn konsilojn, Kaj miajn predikojn vi ne deziris:
26 So skal eg då læ når de ulukka fær, eg skal spotta når det som de ræddast kjem,
Tial ankaŭ mi ridos ĉe via malfeliĉo; Mi mokos, kiam timo vin atakos.
27 når det de ræddast kjem som eit uver, og uferdi dykkar fer hit som ein storm, når trengsla og naud kjem på dykk.
Kiam la timo atakos vin kiel uragano, Kaj via malfeliĉo venos kiel ventego, Kiam venos al vi mizero kaj sufero:
28 Då vil eg ikkje svara når de ropar på meg, dei skal naudleita etter meg, men ikkje finna meg.
Tiam ili min vokos, sed mi ne respondos; Ili min serĉos, sed min ne trovos.
29 Av di dei hata kunnskap og forsmådde otte for Herren,
Tial ke ili malamis scion, Kaj timon antaŭ la Eternulo ili ne deziris havi,
30 ikkje lydde på mi råd, vanyrde all mi påminning,
Ili ne deziris miajn konsilojn, Ili malestimis ĉiujn miajn predikojn:
31 skal dei eta frukt av si åtferd og verta mette av sine råder.
Ili manĝu la fruktojn de sia agado, Kaj ili satiĝu de siaj pripensoj.
32 For einvisa drep dei einfaldne, og tryggleiken dårarne tyner.
Ĉar la kapricoj de la malsaĝuloj ilin mortigas, Kaj la senzorgeco de la senorduloj ilin pereigas.
33 Men den bur trygt, som høyrer på meg, verna um ulukke-rædsla.»
Sed kiu min aŭskultas, tiu loĝos sendanĝere, Kaj estos trankvila, kaj ne timos malbonon.
