Salomos Ordsprog 1
1 Ordtøke av Salomo, son til David, konge yver Israel.
Israel manghai David capa Solomon kah he,
2 Av deim kann ein læra visdom og age og skyna vituge ord.
cueihnah ming sak ham neh ol yakmingnah te yakming sak ham thuituennah la om.
3 Og få age so ein vert klok, rettferd og rett og rettvisa.
Thuituennah la loh ham neh duengnah, tiktamnah neh vanatnah te aka cangbam sak la om.
4 Dei kann gjeva dei urøynde klokskap, ungdomen kunnskap og ettertanke -
Camoe hlangyoe taengah mingnah neh thuepnah, khinglangnah aka pae la om.
5 so den vise kann høyra og auka sin lærdom og den vituge verta rådklok.
Aka cueih loh hnatun saeh lamtah rhingtuknah la thap thil saeh, aka yakming loh a niing la hol saeh.
6 Dei gjev skyn på ordtak og myrke ord, ord frå dei vise og gåtorne deira.
Aka cueih rhoek kah, nuettahnah olka neh amih kah olkael aka yakming sak la om.
7 Otte for Herren er upphav til kunnskap, uvitingar vanvyrder visdom og age.
BOEIPA hinyahnah tah cueihnah, mingnah a tongnah la om tih aka ang loh thuituennah a hnoelrhoeng.
8 Høyr etter, son min, når far din deg agar, og kasta’kje frå deg det mor di deg lærer!
Ka ca aw na pa kah thuituennah he hnatun lamtah na nu kah olkhueng khaw tloeng sut boeh.
9 For det er ein yndeleg krans for ditt hovud, og kjedor kring halsen din.
Te te na lu ham mikdaithen kah lukhueng neh na rhawn ham oi la om.
10 Son min, når syndarar lokkar deg, samtykk ikkje!
Ka ca nang te hlangtholh rhoek loh n'hloih cakhaw rhoih boeh.
11 Um dei segjer: «Kom med oss! Me vil lura etter blod, setja fella for den skuldlause utan grunn;
“Kaimih taengah pongpa lamtah hlang thii te rhongngol thil sih, ommongsitoe te a tloengtlaih la dawn sih.
Amih te saelkhui bangla a hing la dolh sih lamtah tangrhom ah a pum la a cungpung bangla om saeh. (Sheol h7585)
13 Me vinna oss alle slag skattar, og fyller husi våre med rov;
A boei a rhaeng boeih neh a phu aka tlo te n'dang uh vetih mamih im he kutbuem neh m'baetawt sak mako.
14 du skal få lutskifte saman med oss, alle skal me ha same pungen.» -
Na hmulung te kaimih lakli ah naan lamtah mamih boeih ham sungsa pakhat la om saeh,” a ti uh atah,
15 Son min, gakk ikkje då på vegen med deim, haldt foten din burte frå deira stig!
Ka ca aw, amih kah longpuei ah cet boel lamtah na kho te amih kah a hawn lamloh hoi lah.
16 For føterne deira spring til vondt og er snøgge til å renna ut blod.
Amih kah a kho tah boethae hamla cungpoeh uh tih thii long sak ham loe uh.
17 Men fåfengt breier dei netet for augo på alle fuglar.
Vaa phae boeih kah a hmaiah a tloengtlaih la lawk a tung uh.
18 Dei lurer på sitt eige blod og set eit garn for sitt eige liv.
Amih loh amamih kah a thii te a rhongngol thil uh tih a hinglu te a mae uh.
19 So gjeng det kvar som riv til seg med ran, det drep sin eigen herre.
Mueluemnah dongah aka mueluem boeih kah a khosing te tah a boei kah a hinglu ni a rhawt pah.
20 Vismøyi ropar på gata og lyfter si røyst på torgi.
Cueihnah tah vongvoel ah tamhoe tih toltung ah a ol a huel.
21 På gatehyrna preikar ho midt i ståket, i porthallar og kring i byen ho talar:
Thohka ah aka kawk rhoek kah a lu ah a pang pah tih khopuei vongka ah ol a thui.
22 «Kor lenge vil de fåkunnige elska fåkunna, og kor lenge vil spottarar ha hug til spott, og dårar hata kunnskap?
Hlangyoe nang loh mevaeng hil nim hlangyoe na lungnah ve, hmuiyoi rhoek tah amamih kah saipaat dongah naep uh tih, aka ang rhoek loh mingnah te a hmuhuet uh.
23 Snu dykk hit når eg refser! So skal åndi mi fløyma for dykk, og eg skal kunngjera dykk mine ord.
Ka toelthamnah he mael thil lah, ka mueihla he nang hamla kan thaa saeh lamtah ka ol he khaw nang kam ming sak eh.
24 Eg ropa og de vilde ikkje høyra, og ingen agta på at eg rette ut handi,
Kang khue vaengah na aal uh tih ka kut kan cavaih vaengah nim te hnatung uh pawh.
25 De brydde dykk ei um all mi råd, og ansa ikkje mitt refsings ord,
Kai kah cilsuep boeih te na dul uh tih, kai kah toelthamnah khaw na ngaih uh pawh.
26 So skal eg då læ når de ulukka fær, eg skal spotta når det som de ræddast kjem,
Kai khaw nangmih kah rhainah te ka nueih thil vetih nangmih ah birhihnah a thoeng vaengah kan tamdaeng ni.
27 når det de ræddast kjem som eit uver, og uferdi dykkar fer hit som ein storm, når trengsla og naud kjem på dykk.
Nangmih kah birhihnah tah khohli rhamrhael bangla ha pawk vetih na rhainah loh cangpalam bangla halo vaengah, citcai neh khobing loh nangmih te m'paan vaengah,
28 Då vil eg ikkje svara når de ropar på meg, dei skal naudleita etter meg, men ikkje finna meg.
Kai ng'khue uh cakhaw ka doo mahpawh, kai n'toem uh cakhaw m'hmu uh bal mahpawh.
29 Av di dei hata kunnskap og forsmådde otte for Herren,
Te yueng te mingnah a hmuhuet uh tih BOEIPA kah hinyahnah te tuek uh pawh.
30 ikkje lydde på mi råd, vanyrde all mi påminning,
Kai cilsuep dongah naep uh pawt tih, kai kah toelthamnah khaw boeih a tlaitlaek uh.
31 skal dei eta frukt av si åtferd og verta mette av sine råder.
A khosing kah a thaih te a caak uh vetih a cilkhih loh a lawn uh bitni.
32 For einvisa drep dei einfaldne, og tryggleiken dårarne tyner.
Hlangyoe hnuknong loh amih te a ngawn vetih aka ang kah ommongnah loh amih te a milh sak ni.
33 Men den bur trygt, som høyrer på meg, verna um ulukke-rædsla.»
Tedae kai taengah aka hnatun long tah ngaikhuek la kho a sak vetih yoethae kah birhihnah khuiah khaw rhalthal van ni.
