Filippenserne 2
1 Er det då nokor trøyst i Kristus, er det nokor hugsvaling i kjærleik, er det noko samfund i Anden, er det nokor medkjensla og miskunn:
Əgǝr ǝmdi Mǝsiⱨtǝ riƣbǝt bar deyilsǝ, muⱨǝbbǝtning tǝsǝllisi bar deyilsǝ, Roⱨning sirdaxliⱪi bar deyilsǝ, ⱪǝlbdǝ iq aƣritixlar ⱨǝm rǝⱨimdilliⱪ bar deyilsǝ,
2 so gjer mi gleda fullkomi, so de hev same hug, med di de hev same kjærleiken og samlyndte hev den eine hugen,
— ǝmdi ohxax bir oy-pikirdǝ bolup, bir-biringlarƣa ohxax muⱨǝbbǝttǝ baƣlinip, bir jan bir niyǝttǝ bolup, aranglarda ⱨeq ix riⱪabǝttin yaki ⱪuruⱪ xɵⱨrǝtpǝrǝsliktin bolmisun; ǝksiqǝ, oy-hiyalinglarda kiqik peilliⱪ bolup ⱨǝrbiringlar baxⱪilarni ɵzünglardin yuⱪiri dǝp bilinglar; xundaⱪ bolƣanda xad-huramliⱪimni kamil ⱪilisilǝr.
3 ikkje gjer noko av stridssykja eller lyst til tom æra, men i audmykt vyrder kvarandre høgre enn dykk sjølve.
4 Sjå ikkje kvar på sin eigen bate, men kvar på baten til dei andre og!
Ⱨǝrbiringlar pǝⱪǝt ɵz ixliringlarƣa kɵngül bɵlüp ⱪalmay, bǝlki baxⱪilarningkigimu kɵngül bɵlünglar.
5 Lat dette huglaget vera i dykk, som og var i Kristus Jesus,
Mǝsiⱨ Əysada bolƣan oy-pozitsiyǝ silǝrdimu bolsun: —
6 han som, då han var i Guds skapnad, ikkje heldt det for eit ran å vera Gud lik,
U Hudaning tip-xǝklidǝ bolsimu, Ɵzini Huda bilǝn tǝng ⱪilixni olja ⱪilip tutuwalmidi;
7 men gav sjølv avkall på det og tok ein tenars skapnad på seg, med di han kom i likning med menneskje, og då han i åtferd var funnen som eit menneskje,
Əksiqǝ, U Ɵzidin ⱨǝmmini ⱪuruⱪdidi, Ɵzigǝ ⱪulning xǝklini elip, Insanlarning siyaⱪiƣa kirip, insaniy tǝbiǝttin ortaⱪdax bolup,
8 nedra han seg sjølv, so han vart lydug alt til dauden, ja til dauden på krossen.
Ɵzini tɵwǝn ⱪilip, Ⱨǝtta ɵlümgiqǝ, yǝni kresttiki ɵlümgiqǝ itaǝtmǝn boldi;
9 Difor hev og Gud storleg upphøgt honom og gjeve honom det namn som er yver kvart eit namn,
Xunga Huda Uni intayin yuⱪiri kɵtürüp mǝrtiwilik ⱪildi, Uningƣa ⱨǝrⱪandaⱪ namdin üstün bolƣan namni beƣixlidiki,
10 so i Jesu namn skal kvart kne bøygja seg, deira som er i himmelen og på jordi og under jordi,
Əysaning namiƣa asmanlarda, yǝr yüzidǝ ⱨǝm yǝr astida barliⱪ tizlar pükülüp,
11 og kvar tunga skal sanna at Jesus Kristus er Herre, til Gud Faders æra.
Huda’Atiƣa xan-xǝrǝp kǝltürüp ⱨǝrbir til Əysa Mǝsiⱨning Rǝb ikǝnlikini etirap ⱪilidu.
12 Difor, mine kjære, liksom de alltid hev vore lyduge, so arbeid, ikkje berre som i mitt nærvære, men no endå meir i mitt fråvære, på dykkar frelse med age og otte!
Xuning bilǝn, ǝy sɵyümlüklirim, silǝr ⱨǝmixǝ itaǝt ⱪilƣininglardǝk, pǝⱪǝt mǝn yeninglarda bolƣinimdila ǝmǝs, bǝlki ⱨazirⱪidǝk mǝn silǝrdin neri bolƣanda tehimu xundaⱪ itaǝt bilǝn ǝyminixtǝ, titrigǝn ⱨalda ɵz nijatinglarni ⱨǝrtǝrǝpkǝ tǝtbiⱪlaxⱪa intilinglar.
13 For Gud er den som verkar i dykk både å vilja og verka for sin gode vilje.
Qünki Hudaning güzǝl haⱨixi boyiqǝ silǝrning iradǝ tiklixinglarƣa wǝ xuningdǝk uni ǝmǝlgǝ axuruxunglarda iqinglarda ixliguqi Uning Ɵzidur.
14 Gjer alt utan murring og tvilsmål,
Ⱨǝmmǝ ixlarni ƣudungximay yaki talax-tartix ⱪilmay ⱪilinglar;
15 so de kann vera lastelause og reine, Guds ulastande born midt i ei ukyndt og rangsnudd ætt, der de syner dykk som ljos i verdi,
xuning bilǝn silǝr ǝyibsiz, sap dilliⱪ bolup, bu dǝwrdiki tǝtür, ǝsǝbbiy adǝmlǝr otturisida yaxap, ularning arisida dunyaƣa yoruⱪluⱪ bǝrgüqilǝrdǝk parlap, Hudaning daƣsiz pǝrzǝntliri bolisilǝr;
16 med di de held fram livsens ord, meg til ros på Kristi dag, at eg ikkje hev laupe til unyttes eller arbeidt til unyttes.
xuningdǝk ⱨayatning sɵz-kalamini sunup bǝrgüqi bolƣininglar tüpǝylidin, mǝn silǝrdin Mǝsiⱨning künidǝ bikar yügürmǝptimǝn, bikar japa tartmaptimǝn dǝp pǝhirlinip tǝntǝnǝ ⱪilaylaydiƣan bolimǝn.
17 Men um eg og vert ofra, medan eg gjer altartenesta og ber dykkar tru fram til offer, so gled eg meg og gled meg saman med dykk alle.
Ⱨǝtta mǝn «xarab ⱨǝdiyǝ» süpitidǝ etiⱪadinglardiki ⱪurbanliⱪ ⱨǝm hizmǝt-ibadǝtning üstigǝ ⱪuyulsammu, mǝn xadlinimǝn, xundaⱪla silǝr bilǝn billǝ ortaⱪ xadlinimǝn.
18 Gled og de dykk like eins, og gled dykk saman med meg!
Silǝrmu ohxax yolda xadlinisilǝr wǝ mǝn bilǝn billǝ ortaⱪ xadlinixinglar kerǝk.
19 Eg hev den voni i Herren Jesus, at eg snart kann senda Timoteus til dykk, so eg og kann verta glad i hug, når eg fær vita korleis det er med dykk.
Lekin mǝn Rǝbdǝ pat arida Timotiyni yeninglarƣa ǝwǝtixni ümid ⱪilimǝnki, ǝⱨwalinglarni anglap mǝnmu hux bolsam;
20 For eg hev ingen med slikt eit lynde, som so ærleg kann hava umsut for dykk.
qünki yenimda uningƣa ohxax, dilimiz bir bolƣan, ixliringlarƣa qin dilidin kɵngül bɵlgüqi baxⱪa adǝm yoⱪtur.
21 For dei søkjer alle sitt eige, ikkje det som høyrer Jesus Kristus til;
Qünki ⱨǝmmǝ adǝm Əysa Mǝsiⱨning ixliriƣa ǝmǝs, bǝlki ɵzining ixliri bilǝn xuƣullinixⱪa intilidu;
22 men hans prøvde truskap kjenner de, at liksom ein son tenar far sin, so hev han tent med meg for evangeliet.
ǝmma silǝr uning salaⱨiyitini, uning hux hǝwǝrning hizmitidǝ huddi atisiƣa ⱨǝmraⱨ bolup ixlǝydiƣan balidǝk mǝn bilǝn birgǝ meⱨnǝt singdürgǝnlikini bilisilǝr.
23 Honom vonar eg då å kunna senda straks når eg ser utgangen på saki mi.
Əmdi aⱪiwitimning ⱪandaⱪ bolidiƣanliⱪini eniⱪ bilgǝn ⱨaman, uni dǝrⱨal mangduruwetixni ümid ⱪilimǝn;
24 Men eg hev den tillit i Herren at eg og sjølv skal koma snart.
ǝmma ɵzümning yeninglarƣa pat arida baridiƣanliⱪimƣa Rǝb arⱪiliⱪ ixǝnqim bar.
25 Eg fann det naudsynleg å senda til dykk Epafroditus, min bror og medarbeidar og medstridsmann og dykkar sendemann og tenar til hjelp for mi trong,
Əmma buningdin awwal mening ⱪerindixim, hizmǝtdixim ⱨǝm sǝpdixim bolƣan, silǝrning ǝlqinglar ⱨǝm ⱨajitimdin qiⱪⱪan ⱪurbanliⱪ yardiminglarni yǝtküzgüqi Epafroditni yeninglarƣa ǝwǝtixni zɵrür taptim,
26 av di han lengta etter dykk alle, og var ottefull for di de hadde høyrt at han var sjuk.
qünki u ⱨǝmminglarƣa seƣinip tǝlpüngǝnidi ⱨǝm silǝrning uning kesǝl ⱨalidin hǝwǝr tapⱪininglar tüpǝylidin azablandi.
27 For han var verkeleg sjuk og dauden nær; men Gud gjorde miskunn mot honom, ja, ikkje berre mot honom, men mot meg og, so eg ikkje skulde hava sorg på sorg.
U dǝrwǝⱪǝ kesǝl bolup ǝjǝlgǝ yeⱪinlixip ⱪaldi; lekin Huda uningƣa rǝⱨim ⱪildi; ⱨǝm mening dǝrdimning üstigǝ dǝrd bolmisun dǝp yalƣuz uningƣila ǝmǝs, bǝlki mangimu rǝⱨim ⱪildi.
28 Difor sender eg honom so mykje snarare, at de kann gleda dykk ved å sjå honom att, og eg vera meir sutlaus.
Xuningdǝk uning bilǝn yǝnǝ kɵrüxüp xadlinixinglar wǝ xundaⱪla ɵzümgǝ nisbǝtǝn dǝrdlirimni azaytix üqün uni tehimu jiddiy yolƣa salmaⱪqimǝn.
29 Tak då imot han i Herren med all gleda, og haldt slike i æra!
Əmdi uni xad-huramliⱪ bilǝn Rǝbdǝ ⱪobul ⱪilinglar ⱨǝm uningdǝk adǝmlǝrgǝ ⱨɵrmǝt ⱪilinglar;
30 For for Kristi gjerning skuld kom han dauden nær, då han ikkje vyrde sitt liv, so han kunde bøta på saknaden av dykk ved tenesta mot meg.
qünki u Mǝsiⱨning hizmitini dǝp, silǝrning manga ⱪilmaⱪqi bolƣan yardiminglarni bejirixtǝ yoluⱪⱪan boxluⱪni toldurup ǝjǝlgǝ yüzlinip, ɵz jenini tǝwǝkkül ⱪildi.
