4 Mosebok 24
1 Men no tyktest Bileam sjå at det var Herrens vilje å velsigna Israel, og han gjekk ikkje burt og søkte teikn, som han fyrr hadde gjort; han vende andlitet mot øydemarki,
A IKE iho la o Balaama, ua lealea o Iehova i ka hoomaikai aku i ka Iseraela, aole ia i hele hou aku e like mamua e imi i na kilokilo ana; aka, haliu ae la ia i kona maka ma ka waonahele.
2 og såg utyver til han fekk auga på Israels-ætterne, som låg der sida um sida. Då kom Guds ande yver honom,
Alawa ae la na maka o Balaama iluna, ike ae la i ka Iseraela e hoomoana ana ma ko lakou mau ohana; a kau mai la ka Uhane o ke Akua maluna ona.
3 og han kvad: «Segjer Bileam, Beors son, mæler mannen med augo att,
Hapai ae la ia i kana olelonane, i aku la, O ka wanana a Balaama a ke keiki a Beora, O ka wanana a ke kanaka i hookaakaaia kona mau maka:
4 han som høyrer ord i frå Gud, syner frå den Allsterke ser, med opna augo sigen ned:
Ka wanana a ka mea i lohe i na olelo a ke Akua, A ka mea i ike i ka Mea mana ma ka hihio; E moe ana ilalo, a e kaakaa ana kona mau maka:
5 Kor gilde buder Jakob hev, kor gjæv ein bustad Israel!
Nani ka maikai o na halelole ou, e Iakoba! O kou mau halelewa hoi, e Iseraela!
6 Som bekkjedalar breider seg, som aldehagar kring ei å, aloetrei Herren ol, og cedrarn’, attmed vatnet veks.
E like me na awawa ko lakou palahalaha ana, E like hoi me na mahinaai ma kapa muliwai, Me na laau aloe hoi a Iehova i kanu ai, A me na laau kedera ma kapa o na wai.
7 Utor hans byttor strøymer vatn, og vel hans åker vatna er. Hans konge yver Agag gjeng, og høgt hans rike hevjar seg.
E kahe ana ka wai mailoko ae o kona mau bakeke, A ma na wai he nui kona hua kanu; E kiekie ae hoi kona alii maluna o Agaga, A e hookiekieia'e kona aupuni.
8 Gud leid’ han or Egyptarland, ein urokse med sterke horn. Fiendefolki upp han et, og knokarn’ deira knasar han, med sine kolvar sund deim skyt.
Na ke Akua ia i kai mai nei, mai Aigupita mai; Ia ia hoi ka ikaika me he reema la; E ai iho oia i na lahuikanaka i kona poe enemi, A e uhai ia i ko lakou mau iwi, E houia hoi lakou i kana mau pua.
9 Som løva legg han seg til ro; kven vågar vel å vekkj’ han upp? Gud signe den som signar deg, og banne den som bannar deg!»
Ua kukuli iho ia, ua moe iho me he lionakane la, A me ka lionawahine; nawai la ia e hoala'e? E pomaikai ka mea hoomaikai ia oe, A e poino ka mea hoino aku ia oe.
10 Då vart Balak brennande harm på Bileam; han slo i hop henderne, og sagde til honom: «Eg kalla deg hit so du skulde beda vondt yver uvenerne mine, og no hev du velsigna deim tri gonger!
Ua hoaia ka inaina o Balaka ia Balaama, a pai pu na lima ona: i mai la o Balaka ia Balaama, Ua kii aku no wau ia oe no ka hoino aku i kuu poe enemi; aia hoi, eia ke kolu o kou hoomaikai wale ana aku.
11 Far no heim med deg so fort du kann! Eg hadde tenkt å løna deg vel, men Herren hev meinka deg løni.»
Nolaila, e holo aku oe i kou wahi: i manao iho la au e hoohanohano loa aku ia oe; aka hoi, o Iehova ka i keakea mai ia oe i loaa ole ai ka hanohano.
12 Bileam svara: «Sagde eg det ikkje straks åt dei mennerne du sende til meg? -
Olelo mai la o Balaama ia Balaka, Aole anei au i olelo aku i ka poe elele au i hoouna at io'u la, i ka i ana aku,
13 «Um Balak gjev meg huset sitt fullt av sylv og gull, » sagde eg, «so kann eg ikkje brjota Herrens bod og gjera noko etter min eigen hug, anten godt eller vondt; berre det Herren vil, kann eg tala.»
Ina e haawi mai o Balaka i ko kala a me ke gula a piha kona hale, ina aole e hiki ia'u ke hoohala i ka olelo a Iehova, e hana i ka maikai, aole hoi i ka hewa ma kuu manao iho: o ka Iehova e olelo mai ai, oia ka'u e hai aku ai?
14 No fer eg heim att til folket mitt, men fyrst vil eg varsla deg kva dette folket kjem til å gjera men ditt folk i komande dagar.»
Ano hoi, ke hoi aku nei au i ko'u poe kanaka: ea, e hai e aku no au ia oe i ka mea a keia poe kanaka e hana mai ai i kou poe kanaka i na la mahope.
15 So bar han upp spådomen sin, og kvad: «Segjer Bileam, Beors son, mæler mannen med augo att,
Hapai ae la ia i kana olelonane, i aku la, O ka wanana a Balaama ke keiki a Beora, Ka wanana a ke kanaka i hookaakaaia'e kona maka;
16 han som høyrer ord ifrå Gud, vita fær det den Høgste veit, syner frå den Allsterke ser, med opna augo sigen ned:
Ka wanana a ka mea i lohe i ka olelo a ke Akua, A ka mea ike i ka mea ikea o ka Mea kiekie, A ka mea nana i ka mea ikea o ka Mea mana loa, E moe iho ana, a e kaakaa ana kona mau maka:
17 Eg skodar han, men ikkje no, eg augnar han, men ikkje nær - ei stjerna som or Jakob stig, eit spir som sprett or Israel! - Moabs tunnvangar trør han sund, og øyder ufredsætti ut.
E ike auanei au ia ia, aole hoi ano, E nana auanei au ia ia, aole hoi e kokoke: E puka mai auanei he Hoku mai o Iakoba mai, E ku mai ana no hoi he Kookoo mai o Iseraela mai; A e luku aku no ia i na kihi o Moaba, A e pepehi iho ia i na keiki hoohaunaele a pau.
18 Edom vert eigedomen hans, og Se’ir slær han under seg, det uvenern’ hans åtte fyrr; stort velde vinn seg Israel.
E lilo o Edoma i wahi E noho ai, A e lilo o Seira i wahi e noho ai no kona poe enemi: A e hana ikaika no o ka Iseraela.
19 Av Jakob ris den råda skal; han ryd ut or byarn’ ut deim som frå bardagen hev berga seg.»
Na Iakoba e puka mai auanei ka mea e alii ana, A e luku iho oia i ke koena o ke kulanakanhale.
20 So såg han amalekitane. Då kvad han dette verset: «Fyrst utav folk er Amalek, men ein gong gjeng han og til grunns.»
Nana aku la hoi oia i ka Ameleka, hai mai la ia i kana olelonane, i mai la, O Ameleka, ke pookela o na lahuikanaka, Aka o kona hope, e make mau loa no oia.
21 Og han såg kenitarne, og kvad: «Din bustad er ei borg so fast, på nuten hev ditt reir du bygt.
Nana aku la hoi ia i ka Keni, hapai ae la ia i kana olelonane, i mai la, Ua paa kou wahi i noho ai, Ua kau aku oe i kou punana maluna o ka pohaku:
22 Men endå vert det øydelagt snart fører Assur deg av stad.»
Aka, e laweia'ku ka Keni, ahea la E lawe pio aku o Asuria ia oe?
23 So kvad han atter: «Ai, ei, kven vert vel etter då, når Gud let dette ganga fram?
Hai aku la ia i kana olelonane, i aku la, Auwe! owai la uanei ke ola i ka wa e hana mai ai ke Akua i keia?
24 Med skip frå Kittimleidi kjem; dei døyver Assur, døyver deim som burtanfyre elvi bur, so dei og utor heimen kverv.»
Mai kauwahi mai o Kitima mai, na moku, A e hoopilikia lakou i ko Asuria, A e hoopilikia hoi i ka Hebera, A e luku loa ia'ku oia.
25 So gjorde Bileam seg reidug, og for heim att, og Balak tok og på si leid.
Ku ae la o Balaama, hele aku la ia, a hoi aku la i kona wahi; a hele aku la hoi o Balaka i kona aoao.
