4 Mosebok 14
1 Då skreik alt folket yver seg, og dei gret heile natti.
Тоатэ адунаря а ридикат гласул ши а ынчепут сэ ципе. Ши попорул а плынс ын ноаптя ачея.
2 Og alle Israels-borni, heile lyden, mukka mot Moses og Aron, og sagde: «Gud gjeve me hadde døytt i Egyptarlandet eller her i øydemarki - å Gud gjeve me hadde døytt!
Тоць копиий луй Исраел ау кыртит ымпотрива луй Мойсе ши Аарон ши тоатэ адунаря ле-а зис: „Де че н-ом фи мурит ной ын цара Еӂиптулуй сау де че н-ом фи мурит ын пустиул ачеста?
3 Kvi vil Herren føra oss til dette landet, so me vert nedhogne, og konorne og borni våre vert fangar? Er det ikkje betre for oss å fara attende til Egyptarland?»
Пентру че не дуче Домнул ын цара ачаста ын каре вом кэдя учишь де сабие, яр невестеле ноастре ши копилаший ноштри вор фи де жаф? Ну есте оаре май бине сэ не ынтоарчем ын Еӂипт?”
4 Og dei sagde seg imillom: «Me vil taka oss ein hovding, og fara attende til Egyptarland!»
Ши ау зис унул алтуя: „Сэ не алеӂем о кэпетение ши сэ не ынтоарчем ын Еӂипт.”
5 Då kasta Moses og Aron seg ned på jordi for augo åt heile Israels-lyden;
Мойсе ши Аарон ау кэзут ку фаца ла пэмынт ын фаца ынтреӂий адунэрь а копиилор луй Исраел каре ера стрынсэ лаолалтэ.
6 og Josva, son åt Nun, og Kaleb, son åt Jefunne, som hadde vore med og forfare Kana’ans-landet, reiv sund klædi sine
Ши, динтре чей че искодисерэ цара, Иосуа, фиул луй Нун, ши Калеб, фиул луй Иефуне, шь-ау рупт хайнеле
7 og tala til heile Israels-lyden, og sagde: «Det landet som me hev fare igjenom og skoda, er eit ovgodt land.
ши ау ворбит астфел ынтреӂий адунэрь а копиилор луй Исраел: „Цара пе каре ам стрэбэтут-о ной ка с-о искодим есте о царэ фоарте бунэ, минунатэ.
8 Er Gud oss god, so fører han oss fram til landet, og gjev oss det; det er eit land som fløymer med mjølk og honning.
Дакэ Домнул ва фи биневоитор ку ной, не ва дуче ын цара ачаста ши не-о ва да: есте о царэ ын каре курӂе лапте ши мьере.
9 Set dykk berre ikkje upp mot Gud, og ver ikkje rædde folket som bur der i landet! Dei er ikkje annleis enn som eit matmål for oss. Hjelpi deira hev kvorve burt, og Herren er med oss. Ver ikkje rædde!»
Нумай ну вэ рэзврэтиць ымпотрива Домнулуй ши ну вэ темець де оамений дин цара ачея, кэч ый вом мынка. Ей ну май ау ничун сприжин: Домнул есте ку ной, ну вэ темець де ей!”
10 Då vilde heile lyden steina deim; men Herrens herlegdom synte seg i møtetjeldet for heile Israels-folket.
Тоатэ адунаря ворбя сэ-й учидэ ку петре, кынд слава Домнулуй с-а арэтат песте кортул ынтылнирий, ынаинтя тутурор копиилор луй Исраел.
11 Og Herren sagde til Moses: «Kor lenge vil dette folket hæda og vanvyrda meg? Kor lenge vil dei mistru meg, endå so mange teikn som eg hev gjort millom deim?
Ши Домнул а зис луй Мойсе: „Пынэ кынд Мэ ва несокоти попорул ачеста? Пынэ кынд ну ва креде ел ын Мине, ку тоате минуниле пе каре ле фак ын мижлокул луй?
12 Men no vil eg søkja deim med sott, og rydja deim ut, og so vil eg gjera di ætt til eit større og sterkare folk enn dei er.»
Де ачея ыл вой лови ку чумэ ши-л вой нимичи, дар пе тине те вой фаче ун ням май маре ши май путерник декыт ел.”
13 Då sagde Moses til Herren: «Skal då egyptarane få spyrja slikt? dei som du førde dette folket burt i frå i ditt velde!
Мойсе а зис Домнулуй: „Еӂиптений вор аузи лукрул ачеста, ей, дин мижлокул кэрора ай скос пе попорул ачеста прин путеря Та.
14 Skal dei få det å tala um med folk her i landet, som hev høyrt at du, Herre, er midt imillom dette folket, og syner deg for deim, andlit til andlit, du, Herre, og at skyi di held seg yver deim, og at du gjeng fyre deim i ein skystopul um dagen og i ein eldstopul um natti?
Ши вор спуне локуиторилор цэрий ачелея. Ей штияу кэ Ту, Домнул, ешть ын мижлокул попорулуй ачестуя; кэ Те арэтай ын кип вэзут, Ту, Домнул; кэ норул Тэу стэ песте ел; кэ Ту мерӂь ынаинтя луй зиуа ынтр-ун стылп де нор ши ноаптя ынтр-ун стылп де фок.
15 Slær du no dette folket i hel, som det var ein mann, so kjem dei folki som hev høyrt ordet um deg til å segja:
Дакэ оморь пе попорул ачеста ка пе ун сингур ом, нямуриле каре ау аузит ворбинду-се де Тине вор зиче:
16 «Herren magta ikkje å føra dette folket fram til det landet han hadde lova deim, og so drap han deim ned i øydemarki.»
‘Домнул н-авя путере сэ дукэ пе попорул ачеста ын цара пе каре журасе кэ й-о ва да, де ачея л-а оморыт ын пустиу!’
17 Men syn deg no i ditt velde, Herre, som du lova då du sagde:
Акум, сэ се арате путеря Домнулуй ын мэримя ей, кум ай спус кынд ай зис:
18 «Herren er tolug og rik på nåde. Han tilgjev brot og misgjerningar; men han vil ikkje at den skuldige skal vera strafflaus: han hemner broti åt federne på borni og på barnebarns-borni og borni etter deim.»
‘Домнул есте ынчет ла мыние ши богат ын бунэтате, яртэ фэрэделеӂя ши рэзврэтиря, дар ну цине пе чел виноват дрепт невиноват ши педепсеште фэрэделеӂя пэринцилор ын копий пынэ ла ал трейля ши ла ал патруля ням.’
19 Tilgjev då av di store nåde broti åt dette folket, liksom du hev havt tolmod med deim heile vegen, frå Egyptarland og hit!»
Яртэ дар фэрэделеӂя попорулуй ачестуя, дупэ мэримя ындурэрий Тале, кум ай ертат попорулуй ачестуя дин Еӂипт пынэ аич.”
20 Då sagde Herren: «Eg skal gjeva deim til, som du bed um.
Ши Домнул а спус: „Ерт, кум ай черут.
21 Men so vist som eg liver og Herrens herlegdom fyller heile jordi:
Дар кыт есте де адевэрат кэ Еу сунт виу ши кэ слава Домнулуй ва умпле тот пэмынтул,
22 ingen av deim som hev set herlegdomen min og dei teikni eg gjorde i Egyptarland og i øydemarki, og som like vel hev freista meg gong på gong, og aldri vilde lyda på ordi mine -
атыт есте де адевэрат кэ тоць чей че ау вэзут ку окий лор слава Мя ши минуниле пе каре ле-ам фэкут ын Еӂипт ши ын пустиу, ши тотушь М-ау испитит де зече орь акум ши н-ау аскултат гласул Меу,
23 ingen av deim skal sjå det landet eg hev lova federne deira; ingen av deim som hev hædt og vanvyrdt meg, skal få sjå det.
тоць ачея ну вор ведя цара пе каре ам журат пэринцилор лор кэ ле-о вой да, ши ануме тоць чей че М-ау несокотит н-о вор ведя.
24 Men Kaleb, tenaren min, vil eg fylgja til det landet han hev vore i, og ætti hans skal få det til eiga; for honom er det ein annan hug i, og han hev halde seg trutt etter meg.
Яр пентру кэ робул Меу Калеб а фост ынсуфлецит де ун алт дух ши а урмат ын тотул каля Мя, ыл вой фаче сэ интре ын цара ын каре с-а дус ши урмаший луй о вор стэпыни.
25 Amalekitarne og kananitarne bur her i dalen; difor lyt de i morgon venda um, og taka ut i øydemarki, den vegen som ber til Raudehavet.»
Амалечиций ши канааниций локуеск валя ачаста, деч мыне, ынтоарчеци-вэ ши плекаць ын пустиу, пе каля каре дуче спре Маря Рошие.”
26 Og Herren tala meir til Moses og Aron, og sagde:
Домнул а ворбит луй Мойсе ши луй Аарон ши а зис:
27 «Kor lenge skal denne vonde lyden halda på å mukka mot meg? Eg hev nok høyrt korleis Israels-sønerne murrar og mukkar imot meg.
„Пынэ кынд вой лэса ачастэ ря адунаре сэ кыртяскэ ымпотрива Мя? Ам аузит кыртириле копиилор луй Исраел, каре кыртяу ымпотрива Мя.
28 Seg til deim: «So vist som eg liver, » segjer Herren: «det som eg høyrde de ynskte dykk, det skal de få.
Спуне-ле: ‘Пе вяца Мя’, зиче Домнул, ‘кэ вэ вой фаче ынтокмай кум аць ворбит ын аузул урекилор Меле!
29 Her i øydemarki skal beini dykkar liggja, alle de som vart mynstra, heile flokken, so mange som er yver tjuge år gamle og hev sett seg upp imot meg;
Трупуриле воастре моарте вор кэдя ын пустиул ачеста. Вой тоць, а кэрор нумэрэтоаре с-а фэкут нумэрынду-вэ де ла вырста де доуэзечь де ань ын сус ши каре аць кыртит ымпотрива Мя,
30 ingen av dykk skal koma inn i det landet som eg rette handi i veret på at eg vilde gjeva dykk til bustad - ingen utan Kaleb, son åt Jefunne, og Josva, son åt Nun.
ну вець интра ын цара пе каре журасем кэ вэ вой да-о с-о локуиць, афарэ де Калеб, фиул луй Иефуне, ши Иосуа, фиул луй Нун.
31 Småborni dykkar, som de spådde skulde falla i fiendehand, deim vil eg fylgja dit, og dei skal verta heime i det landet som de hev vanda.
Пе копилаший воштри ынсэ, деспре каре аць зис кэ вор фи де жаф, ый вой фаче сэ интре ын еа, ка сэ куноаскэ цара пе каре аць несокотит-о вой.
32 Men dykkar bein skal liggja her i øydemarki;
Яр кыт деспре вой, трупуриле воастре моарте вор кэдя ын пустиу.
33 og sønerne dykkar skal gjæta i heiderne i fyrti år, og lida for utruskapen dykkar, til beini dykkar hev morkna i øydemarki.
Ши копиий воштри вор рэтэчи патрузечь де ань ын пустиу ши вор испэши астфел пэкателе воастре, пынэ че тоате трупуриле воастре моарте вор кэдя ын пустиу.
34 Likso mange dagar som de for yver Kana’ans-landet, likso mange år skal de lida for broti dykkar, fyrti år, eit år for kvar dag, og de skal få kjenna korleis det er når eg vender meg frå dykk.
Дупэ кум ын патрузечь де зиле аць искодит цара, тот аша, патрузечь де ань вець пурта педяпса фэрэделеӂилор воастре, адикэ ун ан де фиекаре зи, ши вець шти атунч че ынсямнэ сэ-Мь траг Еу мына де ла вой.
35 Det segjer eg, Herren: So vil eg gjera med heile denne vonde lyden, som hev slege seg i hop mot meg; i denne øydemarki skal dei enda sine dagar, her skal dei døy.»»
Еу, Домнул, ам ворбит! Ын адевэр, аша вой фаче ачестей реле адунэрь, каре с-а унит ымпотрива Мя; вор фи нимичиць ын пустиул ачеста ши ын ел вор мури.’”
36 Dei mennerne som Moses hadde sendt ut til å forfara Kana’ans-landet, og som spreidde låke tiender um det då dei kom att, og fekk heile lyden til å setja seg upp imot Moses,
Бэрбаций пе каре ый тримисесе Мойсе сэ искодяскэ цара ши каре, ла ынтоарчеря лор, фэкусерэ ка тоатэ адунаря сэ кыртяскэ ымпотрива луй, ыннегринд цара,
37 desse mennerne, som hadde lasta burt landet, dei døydde brått for Herrens åsyn.
оамений ачештя, каре ыннегрисерэ цара, ау мурит аколо, ынаинтя Домнулуй, ловиць де о моарте нэпрасникэ.
38 Av alle deim som hadde fare på njosningsferd til Kana’ans-landet, var det berre Josva, son åt Nun, og Kaleb, son åt Jefunne, som fekk liva.
Нумай Иосуа, фиул луй Нун, ши Калеб, фиул луй Иефуне, ау рэмас ку вяцэ динтре оамений ачея каре се дусесерэ сэ искодяскэ цара.
39 Og Moses bar Herrens ord fram for Israels-folket. Då angra dei sårt,
Мойсе а спус ачесте лукрурь тутурор копиилор луй Исраел, ши попорул а фост ынтр-о маре жале.
40 og dagen etter, i otta, tok dei uppetter til høgfjellet, og sagde: «Sjå her er me og vil fara upp til den staden som Herren hev sagt; for me hev synda.»
С-ау скулат дис-де-диминяцэ а доуа зи ши с-ау суит пе вырфул мунтелуй, зикынд: „Ятэ-не! Сунтем гата сэ не суим ын локул де каре а ворбит Домнул, кэч ам пэкэтуит.”
41 Då sagde Moses: «Kvi vil de då gjera imot Herrens ord? Dette kjem ikkje til å lukkast.
Мойсе а зис: „Пентру че кэлкаць порунка Домнулуй? Ну вець избути.
42 Far ikkje dit! For Herren er ikkje med dykk. De kjem berre til å rjuka for fienden.
Ну вэ суиць, кэч Домнул ну есте ын мижлокул востру! Ну кэутаць сэ фиць бэтуць де врэжмаший воштри.
43 For der møter de amalekitarne og kananitarne, og då vert de nedhogne, etter di de hev vike frå Herren, og han ikkje er med dykk.»
Кэч амалечиций ши канааниций сунт ынаинтя воастрэ ши вець кэдя учишь де сабие; одатэ че в-аць абэтут де ла Домнул, Домнул ну ва фи ку вой.”
44 Like vel var dei so uvyrdne at dei styrmde av stad til høgfjellet. Men Herrens sambandskista og Moses flutte seg ikkje frå lægret.
Ей с-ау ындэрэтничит ши с-ау суит пе вырфул мунтелуй, дар кивотул легэмынтулуй ши Мойсе н-ау ешит дин мижлокул таберей.
45 Og amalekitarne og kananitarne, som budde på det fjellet, kom ned, og slo deim og jaga deim frå einannan, og elte deim alt til Horma.
Атунч с-ау коборыт амалечиций ши канааниций каре локуяу пе мунтеле ачела, й-ау бэтут ши й-ау тэят ын букэць пынэ ла Хорма.
