4 Mosebok 10
1 Og Herren tala atter til Moses, og sagde:
Hoe ty nitsara’ Iehovà amy Mosè:
2 «Gjer deg tvo lurar av drive sylv! Deim skal du hava til å kalla lyden i hop med, og til å varsla folket når lægret skal flytjast.
Tseneo trompetra volafoty roe am-pipepèhañe; hanontonañe i valobohokey naho hikoihañe ty fiavotañe amy tobey.
3 Blæs de i båe, so skal heile lyden samla seg hjå deg framanfor møtetjelddøri;
Ie tiofeñe in-droe le fonga hifanontoñe ama’o an-dalan-kibohom-pamantañañe eo i valobohòkey.
4 blæs de berre i ein, so skal styresmennerne, hovdingarne yver Israels-ætterne, samla seg hjå deg.
F’ie tiofeñe in-draike, le o mpiaoloo, o talèm-pifokoa’ Israeleo, ty hiropak’ ama’o.
5 Blæs de alarm, so skal dei flokkarne fara i veg som hev lægret sitt i aust;
Ie itiofan-koike le hiavotse o mpitobe atiñanañe eio.
6 blæs de alarm andre venda, so skal dei som ligg i sud taka ut. Alarm skal de blåsa kvar gong de bryt upp frå lægret;
Ie tiofen-koike fañindroe’e le o mpitobe atimoo ro hienga; mionjoñe iereo te itiofan-koike.
7 men når du vil kalla folket i hop til ålmannamøte, skal de låta lint i lurarne, og ikkje blåsa alarm.
Naho hatontoñe i valobohòkey, le mitiofa fe tsy an-koike.
8 Arons-sønerne, prestarne, er det som skal blåsa i deim. Dette skal vera ei æveleg lov hjå dykk, frå ætt til ætt.
O ana’ i Aharoneo, o mpisoroñeo, ro hitioke i trompetray; ho fañè’ areo hanitsike o hene tarira’ areo mifandimbeo.
9 Og når de fær ufred i landet, og fienden bryt på dykk, so skal de blåsa sterkt i lurarne; då skal Herren, dykkar Gud, koma dykk i hug, so de vert berga for uvenerne.
Ie mionjoñe mb’ añ’aly an-tane’ areo ao mb’ ami’ty rafelahy mañembetse anahareo, le hitiofan-koike amo trompetrao, vaho ho tiahy añatrefa’ Iehovà Andrianañahare’ areo vaho ho rombaheñe amo rafelahi’areoo.
10 Og på glededagarne dykkar og høgtiderne og nymånedagarne skal de låta i lurarne til brennofferi og takkofferi dykkar, so det kann minna dykkar Gud um dykk. Eg, Herren, er dykkar Gud.»
Ie amo andro firebeha’ areoo, naho amo andro nifantañeñeo, naho amo jiri-bolañeo le ho tiofe’ areo ambone’ o fisoroña’ areoo naho ambone’ o engam-pañanintsi’ areoo o trompetrao, ho faniahiañe anahareo añatrefan’ Andrianañahare’ areo. Izaho Iehovà Andrianañahare’ areo.
11 Tjugande dagen i andre månaden i det andre året lyfte skyi seg upp ifrå gudshuset,
Ie amy andro faha roapolo’ ty volam-paharoe’ i taom-paharoeiy, le naonjoñe ambone’ i kibohom-pañinay i rahoñey.
12 Då tok Israels-sønerne ut frå Sinaiheidi, flokk for flokk, etter som dei var fylkte; og skyi let seg ned att i Paranheidi.
Le nionjom-beo an-kifange’e o ana’ Israeleo, nienga i fatram-bei’ i Sinaiy vaho nitsangañe am-patrambei’ i Parane eo i rahoñey.
13 Dette var fyrste gongen dei braut lægret, og det var etter Herrens bod, som Moses hadde kunngjort for deim.
Izay ty fienga’ iareo valoha’e ami’ty nandilia’ Iehovà am-pità’ i Mosè.
14 Fyrst tok Juda-heren ut med fana si, flokk i flokk. Det var Nahson, son åt Amminadab, som stod yver Juda-flokken;
Ty sain-tobe’ Iehodà ty niavotse valoha’e, an-ki-lia’ ki-lian-dahin-defoñe, talè’ i firimboñan-dahindefo’ey t’i Nakesone ana’ i Aminadabe,
15 yver Issakars-flokken stod Netanel, son åt Suar,
naho talè’ i firimboñan-dahin-defom-pifokoa’ o ana’ Isakhareoy t’i Netanele ana’ i Tsoare,
16 og yver Sebulons-flokken Eliab, son åt Helon.
vaho talè’ o lahindefom-pifokoa’ o nte-Zeboloneo t’i Eliabe ana’ i Kelone.
17 Kvar gong gudshuset var teke ned, for Gersons-sønerne og Merari-sønerne i veg, dei som førde huset.
Nazotso amy zao i kivohoy vaho nionjoñe o ana’ i Geresoneo naho o ana’ i Merario, ninday i kivohoy.
18 So tok Rubens-heren ut med fana si, flokk i flokk. Det var Elisur, son åt Sede’ur, som stod yver Rubens-flokken;
Nionjom-beo ka ty sain-tobe’ i Reòbene, naho nitalèm-pirimboñam-pifokoa’e t’i Elitsore ana’ i Sedeore, ty amo lian-dahin-defo’eo,
19 yver Simeons-flokken stod Selumiel, son åt Surisaddai,
naho talè’ o lahindefom-pifokoan’ ana’ i Simoneo t’i Selomiele ana’ i Tsorisadahy,
20 og yver Gads-flokken Eljasaf, son åt Re’uel.
vaho talè’ o lahindefom-pifokoan’ ana’ i Gadeo t’i Eliasafe ana’ i Rehoele.
21 So tok Kahats-sønerne i veg, dei som bar dei høgheilage tingi, og fyrr dei kom fram, hadde dei hine reist huset.
Nionjoñe amy zao o nte-Kehàteo ninday o raha miavakeo, fa naoreñe aolo’ ty fiavi’ iareo i kivohoy.
22 So tok Efraims-heren ut med fana si, flokk i flokk. Det var Elisama, son åt Ammihud, som stod yver Efraims-flokken;
Nionjoñe amy zao ty sain-tobe’ o ana’ i Efraimeo ty amo lian-dahin-defo’eo, i Elisama ana’i Amihode ty talèm-pirimboña’e,
23 yver Manasse-flokken stod Gamliel, son åt Pedasur,
naho talèn-dahin-defom-pifokoan’ ana’ i Menase t’i Gamliele ana’ i Pedatsore,
24 og yver Benjamins-flokken Abidan, son åt Gideoni.
vaho talèn-dahin-defom-pifokoa’ o nte-Beniamèneo t’i Abidane ana’ i Gedoný.
25 So tok Dans-heren ut med fana si, flokk i flokk: Dei var attarst i fylkingi. Det var Ahiezer, son åt Ammisaddai, som stod yver Dans-flokken;
Nionjoñe ami’ty naha-mpivoli’ i tobey ty sain-tobe’ o ana’ i Daneo ty amo lian-dahin-defo’eo; talè’ i firimboña’ey t’i Akièzere, ana’ i Amisedahy,
26 yver Assers-flokken stod Pagiel, son åt Okran,
naho talèn-dahin-defom-pifokoan’ ana’ i Asere t’i Pejiele ana’ i Okrane,
27 og yver Naftali-flokken Ahira, son åt Enan.
vaho talèn-dahin-defom-pifokoan’ ana’ i Naftaly t’i Akirà ana’ i Ainane.
28 Soleis var Israels-sønerne fylkte når dei for i veg, herflokk etter herflokk. Då dei skulde taka ut,
Izay ty nionjona’ o ana’ Israeleo, ty amo lia-rain-dahin-defo’eo—ie nionjoñe.
29 sagde Moses til Hobab, son åt Re’uel frå Midjan, verfar hans Moses: «No tek me på vegen til det landet som Herren hev sagt han vil gjeva oss. Kom og ver med oss, so skal me gjera vel mot deg; for Herren hev lova Israel mykje godt.»
Le hoe t’i Mosè amy Kobabe ana’ i Reoele nte-Midiane, rafoza’ i Mosè, Mionjoñe mb’an-tane’ nitsarae’ Iehovà ty hoe: Hatoloko azo. Mindreza ama’ay, le hanoe’ay soa; amy te nitsara soa ho am’ Israele t’Iehovà.
30 «Nei, » svara Hobab, «eg vil fara heim til mitt eige land og folk.»
Le hoe ty natoi’e, Tsy homb’eo iraho, fa hienga mb’an-taneko naho mb’an-drolongoko añe.
31 «Kjære væne, gakk ikkje frå oss!» sagde Moses. «Du veit best kvar me kann setja læger i øydemarki; du lyt vera auga vårt!
Aa hoe re, Miambane ama’o, ko mienga kanao fohi’o te hitobe ampatrambey añe vaho ho solom-pihaino’ay irehe.
32 Gjeng du med oss, so skal me gjeva deg mykje godt, når me fær alt det gode som Herren vil gjeva oss.»
Ie amy zao, naho indreza’o lia, le ze hasoa hanoe’ Iehovà ama’ay ro hanoe’ay ama’o.
33 So for dei då frå Gudsfjellet tri dagsleider fram, og Herrens sambandskista for fyre deim alle tri dagarne, og leita etter ein kvilestad for deim.
Aa le nenga’ iareo telo andro ty vohi’ Iehovà le niaolo iareo telo andro ty vatam-pañina’ Iehovà hipay fitobeañe.
34 Herrens sky stod yver deim um dagen, når dei for ifrå lægret.
Tambone’ iereo ey i raho’ Iehovày amy antoandro niengà’ iereo i tobeiy.
35 Og kvar gong kista tok i veg, kvad Moses: «Reis deg, Herre, so fienden ryk og uvenern’ dine rømer for deg!»
Aa ndra mbia’ mbia ty nionjona’ i vatam-pañinay le niongake t’i Mosè nanao ty ti-hoe: Miongaha, ry Iehovà, abaibaio o rafelahi’oo vaho ampitribaho an-day añatrefa’o o malaiñe Azoo.
36 Og når ho let seg ned, kvad han: «Herre, kom atter til alle dei tusund Israels-ætter!»
Ie nitsangañe, le ty hoe ka ty nanoe’e: Mimpolia ry Iehovà amo alealem-pifokoa’ Israeleo.
