< 4 Mosebok 10 >
1 Og Herren tala atter til Moses, og sagde:
BAWIPA ni Mosi hah a pato teh,
2 «Gjer deg tvo lurar av drive sylv! Deim skal du hava til å kalla lyden i hop med, og til å varsla folket når lægret skal flytjast.
ngun mongka kahni touh, dêi lah dêi nateh sak loe. Tamimaya kawnae hoi tâcosak nahanlah na hno han.
3 Blæs de i båe, so skal heile lyden samla seg hjå deg framanfor møtetjelddøri;
Kahni touh hoi na ueng navah, taminaw teh kamkhuengnae lukkareiim takhang koe a kamkhueng awh han.
4 blæs de berre i ein, so skal styresmennerne, hovdingarne yver Israels-ætterne, samla seg hjå deg.
Hatei, buet touh dueng na ueng pawiteh, Isarel catoun kahrawikung a hu buet touh dawk kacuenaw hah nang koe a kamkhueng awh han.
5 Blæs de alarm, so skal dei flokkarne fara i veg som hev lægret sitt i aust;
Kâhruetcuetnae na ueng pawiteh, Kanîtholae naw ni a kamthaw awh han.
6 blæs de alarm andre venda, so skal dei som ligg i sud taka ut. Alarm skal de blåsa kvar gong de bryt upp frå lægret;
Hahoi kâhruetcuetnae apâhni na ueng toteh, akalae naw ni a roenae koehoi a kamthaw awh han. A kamthaw awh nahanelah, kâhruetcuetnae pou na ueng pouh han.
7 men når du vil kalla folket i hop til ålmannamøte, skal de låta lint i lurarne, og ikkje blåsa alarm.
Maya a kamkhueng nahanelah, hmaloe na ueng awh han. Hatei kâhruetcuetnae teh na ueng mahoeh.
8 Arons-sønerne, prestarne, er det som skal blåsa i deim. Dette skal vera ei æveleg lov hjå dykk, frå ætt til ætt.
Aron e canaw, vaihmanaw ni mongka teh a ueng awh han. Hete hno heh nangmae se yunglam, yungyoe hanelah phunglam lah ao han.
9 Og når de fær ufred i landet, og fienden bryt på dykk, so skal de blåsa sterkt i lurarne; då skal Herren, dykkar Gud, koma dykk i hug, so de vert berga for uvenerne.
Na ram dawk namamouh rep kacuengroekung, na taran tuk hanlah na cei navah, kâhruetcuetnae ueng lah na ueng awh han. Hottelah BAWIPA Cathut hmalah, pou na panue e lah pou awm vaiteh, na tarannaw thung hoi rungngang e lah ao han.
10 Og på glededagarne dykkar og høgtiderne og nymånedagarne skal de låta i lurarne til brennofferi og takkofferi dykkar, so det kann minna dykkar Gud um dykk. Eg, Herren, er dykkar Gud.»
Na lunghawinae hnin thoseh, pawi e tueng dawk thoseh, thapareinae dawk thoseh, hmaisawi thuengnae hoi roum thuengnae thoseh, mongka na ueng awh han. Hot patetlah na Cathut hmalah nangmouh han pahnimhoehnae lah ao han. Kai teh Jehovah na Cathut lah ka o telah atipouh.
11 Tjugande dagen i andre månaden i det andre året lyfte skyi seg upp ifrå gudshuset,
Hahoi a kum hni, thapa yung pahni, hote thapa 20 hnin teh, lawkpanuesaknae lukkareiim koehoi tâmai hah kahlun lah a kâtawm.
12 Då tok Israels-sønerne ut frå Sinaiheidi, flokk for flokk, etter som dei var fylkte; og skyi let seg ned att i Paranheidi.
Hahoi hmalah pâtam hoi Sinai kahrawng koehoi Isarelnaw teh a kamthaw. Hahoi Paran ram kahrawng dawk tâmai teh a kangdue.
13 Dette var fyrste gongen dei braut lægret, og det var etter Herrens bod, som Moses hadde kunngjort for deim.
Mosi hno lahoi BAWIPA kâpoe e patetlah avai pasuek a kamthaw awh.
14 Fyrst tok Juda-heren ut med fana si, flokk i flokk. Det var Nahson, son åt Amminadab, som stod yver Juda-flokken;
Ahmaloe poung lah Judah ransanaw hah a imthungkhu mitnoutnae sin hoi a tâco awh. A ransabawi teh, Amminadab capa Nahshon doeh.
15 yver Issakars-flokken stod Netanel, son åt Suar,
Issakhar miphun catounnaw ransabawi teh Zuar capa Nethanel doeh.
16 og yver Sebulons-flokken Eliab, son åt Helon.
Zebulun miphun catounnaw ransabawi teh Helon capa Eliab doeh.
17 Kvar gong gudshuset var teke ned, for Gersons-sønerne og Merari-sønerne i veg, dei som førde huset.
Hahoi lukkareiim hah a raphoe awh teh, Gershon catounnaw hoi Merari catounnaw ni lukkareiim kâkayawt hanlah a tâco awh.
18 So tok Rubens-heren ut med fana si, flokk i flokk. Det var Elisur, son åt Sede’ur, som stod yver Rubens-flokken;
Hahoi Reuben ransanaw teh amamae mitnout sin laihoi a tâco awh. A ransabawi teh Shedeur capa Elizur doeh.
19 yver Simeons-flokken stod Selumiel, son åt Surisaddai,
Simeon miphun catounnaw ransabawi teh Zurishaddai capa Shelumiel doeh.
20 og yver Gads-flokken Eljasaf, son åt Re’uel.
Gad miphun catounnaw ransabawi teh Deuel capa Eliasaph doeh.
21 So tok Kahats-sønerne i veg, dei som bar dei høgheilage tingi, og fyrr dei kom fram, hadde dei hine reist huset.
Hahoi, Kohathnaw ni kathounge hno a kâkayawt awh teh a tâco awh. Alouke a tho hoehnahlan vah lukkarei hah a rakueng awh.
22 So tok Efraims-heren ut med fana si, flokk i flokk. Det var Elisama, son åt Ammihud, som stod yver Efraims-flokken;
Hahoi Ephraim ransanaw teh, mitnout a sin awh teh, a tâco awh. A ransabawi teh Ammihud capa Elishama doeh.
23 yver Manasse-flokken stod Gamliel, son åt Pedasur,
Manasseh miphun catounnaw ransabawi teh Pedahzur capa Gamaliel doeh.
24 og yver Benjamins-flokken Abidan, son åt Gideoni.
Benjamin miphun catounnaw ransabawi teh Gideon capa Abidan doeh.
25 So tok Dans-heren ut med fana si, flokk i flokk: Dei var attarst i fylkingi. Det var Ahiezer, son åt Ammisaddai, som stod yver Dans-flokken;
Hahoi, a hnuktengpoung lah Dan catoun ransanaw hah amamae mitnout a sin awh teh, a tâco awh. A ransabawi teh Ammishaddai capa Ahiezer doeh.
26 yver Assers-flokken stod Pagiel, son åt Okran,
Asher miphun catounnaw ransabawi teh Okran capa Pagiel doeh.
27 og yver Naftali-flokken Ahira, son åt Enan.
Naphtali miphun catounnaw ransabawi teh Enan capa Ahira doeh.
28 Soleis var Israels-sønerne fylkte når dei for i veg, herflokk etter herflokk. Då dei skulde taka ut,
Isarel catounnaw a kamthaw awh toteh, a ransanaw patuen patuen lahoi a ceinae nuencang la a tho.
29 sagde Moses til Hobab, son åt Re’uel frå Midjan, verfar hans Moses: «No tek me på vegen til det landet som Herren hev sagt han vil gjeva oss. Kom og ver med oss, so skal me gjera vel mot deg; for Herren hev lova Israel mykje godt.»
Mosi e a napu Midian tami Reuel capa Hobab koevah, Mosi ni nang koe na poe han telah BAWIPA ni ati e hmuen koevah, cei han a kâcai awh teh, kaimouh koe tho van leih, kahawicalah na tak dawk ka sak han, bangdawk tetpawiteh, Isarel koevah, BAWIPA ni hnokahawi a kam toe atipouh.
30 «Nei, » svara Hobab, «eg vil fara heim til mitt eige land og folk.»
Ahnimouh ni nangmouh koe ka cet mahoeh. Kamamouh e ram hmaunawngha koe doeh ka cei awh han atipouh awh.
31 «Kjære væne, gakk ikkje frå oss!» sagde Moses. «Du veit best kvar me kann setja læger i øydemarki; du lyt vera auga vårt!
Hahoi teh Mosi ni hrumhram na cettakhai awh hanh. Bangkongtetpawiteh, kahrawngum roe nahan hmuen sak hane koe vah, na panue e patetlah hoi, na panue e yit touh kaimouh hanlah, mit lah doeh na awm awh ti.
32 Gjeng du med oss, so skal me gjeva deg mykje godt, når me fær alt det gode som Herren vil gjeva oss.»
Kaimouh koe na cet awh pawiteh BAWIPA ni hnokahawi na sak pouh e patetlah na sak pouh van han atipouh.
33 So for dei då frå Gudsfjellet tri dagsleider fram, og Herrens sambandskista for fyre deim alle tri dagarne, og leita etter ein kvilestad for deim.
Hahoi teh, BAWIPA e mon koehoi hnin thum lamcei dawk a cei awh. Ahnimouh han kâhatnae hmuen tawng hanlah BAWIPA lawkkam thingkong hah hnin thum touh thung a hmalah a cei pouh.
34 Herrens sky stod yver deim um dagen, når dei for ifrå lægret.
Rim koehoi a kamthaw awh toteh, kanîthun BAWIPA e tâmai ahnimouh lathueng vah ao.
35 Og kvar gong kista tok i veg, kvad Moses: «Reis deg, Herre, so fienden ryk og uvenern’ dine rømer for deg!»
Hahoi thingkong a tâco nah tangkuem vah, Mosi ni oe, BAWIPA kang dout haw. Na taran hah kâkahei awh naseh. Na kahmuhmanaw hah na hmalah yawng awh naseh, telah ouk ati.
36 Og når ho let seg ned, kvad han: «Herre, kom atter til alle dei tusund Israels-ætter!»
Hahoi, thingkong a kâhat nah tangkuem vah, Oe BAWIPA, Isarelnaw a thongsang koe, kamlang haw telah ouk atipouh.