Mika 6

1 Høyr kva Herren segjer: Reis deg! Før di sak for fjelli! Lat haugarne høyra di røyst!

Ta thikĩrĩriai ũrĩa Jehova ekuuga: “Ũkĩrai mwĩciirĩrĩre mbere ya irĩma; mũreke tũrĩma tũigue ũrĩa mũkuuga.

2 Ja, høyr Herrens sak, de fjell og de ævelege grunnvollar under jordi! For Herren fører sak med folket sitt, og med Israel vil han ganga til doms.

Inyuĩ irĩma ici, iguai thitango ya Jehova; thikĩrĩriai inyuĩ mĩthingi ya thĩ ĩrĩa ĩtũũraga tene na tene. Nĩgũkorwo Jehova arĩ na ciira na andũ ake, nĩarathitanga andũ a Isiraeli.

3 Mitt folk, kva hev eg gjort deg? Kva hev eg trøytta deg med? Svara meg!

“Andũ akwa, kaĩ ndĩmwĩkĩte atĩa? Ndĩmũnogetie na kĩ? Njookeriai.

4 Eg førde deg då ut or Egyptarlandet, og frå trælehuset løyste eg deg ut; og Moses og Aron og Mirjam sette eg i brodden for deg.

Ndaamũrutire bũrũri wa Misiri, ngĩmũkũũra kuuma bũrũri wa ũkombo. Ngĩtũma Musa amũtongorie, marĩ na Harũni na Miriamu.

5 Mitt folk! Kom i hug det Balak, kongen i Moab, var meint på, og det Bileam Beorsson svara honom! Kom i hug ferdi frå Sittim til Gilgal, so du kann skyna Herrens rettferdsverk!

Andũ akwa, ririkanai ũrĩa Balaki mũthamaki wa Moabi aamũciirĩire, na ũrĩa Balamu mũrũ wa Beori aamũcookeirie. Ririkanai rũgendo rwanyu kuuma Shitimu nginya Giligali, nĩgeetha mũmenye ciĩko cia ũthingu iria Jehova aaneka.”

6 Kva skal eg stiga fram for Herren med, bøygja meg med for Gud i det høge? Skal eg stiga fram for honom med brennoffer, med årsgamle kalvar?

Nĩ kĩĩ ingĩtwara mbere ya Jehova, ngĩinamĩrĩre mbere ya Ngai ũcio ũrĩ igũrũ mũno? Hihi no ngĩthiĩ mbere yake na maruta ma njino, kana thiĩ na tũcaũ twa ũkũrũ wa mwaka ũmwe?

7 Vil Herren hava hugnad i tusund verar, i ti tusund oljebekkjer? Skal eg ofra min fyrstefødde for mitt brot, mi livsfrukt til syndoffer for mi sjæl?

Anga Jehova no akenio nĩ ndũrũme ngiri nyingĩ, kana akenio nĩ maguta maingĩ ta ma njũũĩ ngiri ikũmi? Hihi no ndute mwana wakwa wa irigithathi nĩ ũndũ wa ũremi wakwa, kana ndute maciaro ma mwĩrĩ wakwa nĩ ũndũ wa mehia ma ngoro yakwa?

8 Nei, han hev sagt deg, menneskje, kva som godt er; for kva krev Herren av deg anna enn at du skal gjera det som rett er, leggja vinn på kjærleik og ferdast audmjukt med din Gud?

Atĩrĩrĩ, wee mũndũ ũyũ, githĩ Jehova ndakuonetie maũndũ marĩa mega. Na nĩ ũndũ ũrĩkũ Jehova agwathaga wĩke? Githĩ to wĩkage maũndũ ma kĩhooto, na wendage ũhoro wa kũiguanĩra tha, na ũtwaranage na Ngai waku wĩnyiihĩtie.

9 Høyr kor Herren ropar til byen - og det er visdom å ottast namnet ditt -. Høyr straffi, og kven det er som hev fastsett henne!

Ta thikĩrĩriai! Jehova nĩaretana kũu itũũra inene, mũndũ ũrĩa mũũgĩ nĩetigĩre rĩĩtwa rĩaku. “Rũmbũiya rũthanju, o na ũrĩa ũrũnyitĩte.

10 Finst det endå i huset åt den gudlause rangfenge skattar og undermåls skjeppemål, som er bannstøytt?

Wee nyũmba ya waganu-rĩ, no ndiganĩrwo nĩ igĩĩna iria mwĩigĩire na njĩra ĩtarĩ ya kĩhooto, kana ndiganĩrwo nĩ eba ya gũthima ĩrĩa ĩtarĩ ya kĩhooto, ĩrĩa nume?

11 Kunde eg vera rein dersom eg bruka svikefulle vegtar og hadde falske lodd i pungen?

No njuge mũndũ ndehĩtie akĩhũthagĩra ratiri itarĩ cia ma, arĩ na mondo ya mahiga ma gũthima ma maheeni?

12 Du by med rikfolk, fulle av urett, og dei som bur der, talar lygn og hev ei falsk tunga i munnen sin!

Itonga ciakuo nĩ cia ngũĩ; andũ akuo nĩ a maheeni, na nĩmĩ ciao nĩkũheenania iheenanagia.

13 So vil då eg og slå deg so det gjer vondt, leggja deg i øyde for dine synder skuld.

Tondũ ũcio, nĩnyambĩrĩirie gũkũniina, na ngambĩrĩria gũkwananga nĩ ũndũ wa mehia manyu.

14 Du skal eta, men ikkje verta mett, og tom skal du alltid kjenna deg. Du kann flytja, men du skal ikkje berga. Og det du bergar, skal eg gjeva åt sverdet.

Mũrĩrĩĩaga irio na mũtihũũne, nda cianyu irĩkoragwo o ihũtiĩ. Mũrĩigaga mĩthiithũ, no mũtikahonokia kĩndũ, tondũ kĩrĩa gĩothe mwahonokia nĩngakĩniinithia na rũhiũ rwa njora.

15 Du skal så, men ikkje få hausta. Du skal pressa olivor, men ikkje få salva deg med olje. Du skal pressa druvesaft, men ikkje få drikka vin.

Mũrĩhaandaga no mũtikaagetha; mũrĩĩhihaga ndamaiyũ no mũtikehaka maguta ma cio; mũrĩĩhihaga thabibũ no mũtikanyua ndibei yacio.

16 For fyreskrifterne åt Omri agtar dei vel på, og all gjerning av Ahabs hus, og etter deira råder er det de ferdast, for eg skal gjera deg til ei skræma og ibuarane dine til spott, og vanæra yver folket mitt skal de bera.

Nĩmũrũmĩrĩire irĩra cia watho wa Omuri na mĩtugo yothe ya nyũmba ya Ahabu, mũkarũmĩrĩra irĩra ciao cia ndũire. Tondũ ũcio nĩngamũrekereria mwanangwo, na ndekererie andũ anyu matuĩke a gũthekererwo; mũgaatũũra mũnyararĩtwo nĩ ndũrĩrĩ icio.”