Matteus 7
1 Døm ikkje, elles vert de dømde! For den domen de dømer, skal de dømast etter,
യഥാ യൂയം ദോഷീകൃതാ ന ഭവഥ, തത്കൃതേഽന്യം ദോഷിണം മാ കുരുത|
2 og det målet de mæler med, skal dei mæla åt dykk i.
യതോ യാദൃശേന ദോഷേണ യൂയം പരാൻ ദോഷിണഃ കുരുഥ, താദൃശേന ദോഷേണ യൂയമപി ദോഷീകൃതാ ഭവിഷ്യഥ, അന്യഞ്ച യേന പരിമാണേന യുഷ്മാഭിഃ പരിമീയതേ, തേനൈവ പരിമാണേന യുഷ്മത്കൃതേ പരിമായിഷ്യതേ|
3 Kvi ser du flisi i auga åt bror din, men bjelken i ditt eige auga, den vert du ikkje var?
അപരഞ്ച നിജനയനേ യാ നാസാ വിദ്യതേ, താമ് അനാലോച്യ തവ സഹജസ്യ ലോചനേ യത് തൃണമ് ആസ്തേ, തദേവ കുതോ വീക്ഷസേ?
4 Eller korleis kann du segja til bror din: Kom, lat meg taka flisi ut or auga ditt! og sjå, det sit ein bjelke i ditt eige auga!
തവ നിജലോചനേ നാസായാം വിദ്യമാനായാം, ഹേ ഭ്രാതഃ, തവ നയനാത് തൃണം ബഹിഷ്യർതും അനുജാനീഹി, കഥാമേതാം നിജസഹജായ കഥം കഥയിതും ശക്നോഷി?
5 Din hyklar! Drag fyrst bjelken ut or ditt auga - då kann du sjå å taka flisi ut or auga åt bror din.
ഹേ കപടിൻ, ആദൗ നിജനയനാത് നാസാം ബഹിഷ്കുരു തതോ നിജദൃഷ്ടൗ സുപ്രസന്നായാം തവ ഭ്രാതൃ ർലോചനാത് തൃണം ബഹിഷ്കർതും ശക്ഷ്യസി|
6 Gjev ikkje hundarne det som heilagt er, og kasta ikkje perlorne dykkar for svini! Dei kjem berre til å trøda deim under føterne, og snu seg og riva dykk sund.
അന്യഞ്ച സാരമേയേഭ്യഃ പവിത്രവസ്തൂനി മാ വിതരത, വരാഹാണാം സമക്ഷഞ്ച മുക്താ മാ നിക്ഷിപത; നിക്ഷേപണാത് തേ താഃ സർവ്വാഃ പദൈ ർദലയിഷ്യന്തി, പരാവൃത്യ യുഷ്മാനപി വിദാരയിഷ്യന്തി|
7 Bed, so skal de få, leita, so skal de finna, banka på, so skal det verta upplate for dykk!
യാചധ്വം തതോ യുഷ്മഭ്യം ദായിഷ്യതേ; മൃഗയധ്വം തത ഉദ്ദേശം ലപ്സ്യധ്വേ; ദ്വാരമ് ആഹത, തതോ യുഷ്മത്കൃതേ മുക്തം ഭവിഷ്യതി|
8 For kvar den som bed, han fær, og den som leitar, han finn, og den som bankar på, vert det upplate for.
യസ്മാദ് യേന യാച്യതേ, തേന ലഭ്യതേ; യേന മൃഗ്യതേ തേനോദ്ദേശഃ പ്രാപ്യതേ; യേന ച ദ്വാരമ് ആഹന്യതേ, തത്കൃതേ ദ്വാരം മോച്യതേ|
9 Eller er det nokon av dykk som gjev son sin ein stein når han bed honom um brød,
ആത്മജേന പൂപേ പ്രാർഥിതേ തസ്മൈ പാഷാണം വിശ്രാണയതി,
10 eller ein orm når han bed um ein fisk?
മീനേ യാചിതേ ച തസ്മൈ ഭുജഗം വിതരതി, ഏതാദൃശഃ പിതാ യുഷ്മാകം മധ്യേ ക ആസ്തേ?
11 Når no de veit å gjeva borni dykkar gode gåvor, de som er vonde, kor mykje meir vil so’kje far dykkar i himmelen gjeva noko godt til deim som bed honom!
തസ്മാദ് യൂയമ് അഭദ്രാഃ സന്തോഽപി യദി നിജബാലകേഭ്യ ഉത്തമം ദ്രവ്യം ദാതും ജാനീഥ, തർഹി യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാ സ്വീയയാചകേഭ്യഃ കിമുത്തമാനി വസ്തൂനി ന ദാസ്യതി?
12 Alt som de då vil at andre skal gjera mot dykk, det skal de og gjera mot deim; for so er lovi og profetarne.
യൂഷ്മാൻ പ്രതീതരേഷാം യാദൃശോ വ്യവഹാരോ യുഷ്മാകം പ്രിയഃ, യൂയം താൻ പ്രതി താദൃശാനേവ വ്യവഹാരാൻ വിധത്ത; യസ്മാദ് വ്യവസ്ഥാഭവിഷ്യദ്വാദിനാം വചനാനാമ് ഇതി സാരമ്|
13 Gakk inn igjenom den tronge porten! For vid er den porten, og breid er den vegen som fører til fortaping, og mange er dei som gjeng inn der.
സങ്കീർണദ്വാരേണ പ്രവിശത; യതോ നരകഗമനായ യദ് ദ്വാരം തദ് വിസ്തീർണം യച്ച വർത്മ തദ് ബൃഹത് തേന ബഹവഃ പ്രവിശന്തി|
14 Men trong er den porten, og smal er den vegen som fører til livet, og få er dei som finn honom.
അപരം സ്വർഗഗമനായ യദ് ദ്വാരം തത് കീദൃക് സംകീർണം| യച്ച വർത്മ തത് കീദൃഗ് ദുർഗമമ്| തദുദ്ദേഷ്ടാരഃ കിയന്തോഽൽപാഃ|
15 Tak dykk i vare for dei falske profetarne! Dei kjem til dykk i saueham, men innvertes er dei gråduge ulvar.
അപരഞ്ച യേ ജനാ മേഷവേശേന യുഷ്മാകം സമീപമ് ആഗച്ഛന്തി, കിന്ത്വന്തർദുരന്താ വൃകാ ഏതാദൃശേഭ്യോ ഭവിഷ്യദ്വാദിഭ്യഃ സാവധാനാ ഭവത, യൂയം ഫലേന താൻ പരിചേതും ശക്നുഥ|
16 På frukterne deira skal de kjenna deim; kann ein hausta druvor av klunger eller fikor av tistlar?
മനുജാഃ കിം കണ്ടകിനോ വൃക്ഷാദ് ദ്രാക്ഷാഫലാനി ശൃഗാലകോലിതശ്ച ഉഡുമ്ബരഫലാനി ശാതയന്തി?
17 Soleis ber alle gode tre god frukt; men låke tre ber vond frukt,
തദ്വദ് ഉത്തമ ഏവ പാദപ ഉത്തമഫലാനി ജനയതി, അധമപാദപഏവാധമഫലാനി ജനയതി|
18 eit godt tre kann ikkje bera vond frukt, og eit låkt tre kann ikkje bera god frukt.
കിന്തൂത്തമപാദപഃ കദാപ്യധമഫലാനി ജനയിതും ന ശക്നോതി, തഥാധമോപി പാദപ ഉത്തമഫലാനി ജനയിതും ന ശക്നോതി|
19 Men kvart tre som ikkje gjev god frukt, vert hogge ned og kasta på elden.
അപരം യേ യേ പാദപാ അധമഫലാനി ജനയന്തി, തേ കൃത്താ വഹ്നൗ ക്ഷിപ്യന്തേ|
20 So skal de då kjenna deim på frukterne.
അതഏവ യൂയം ഫലേന താൻ പരിചേഷ്യഥ|
21 Ikkje alle som segjer til meg: «Herre, herre!» skal koma inn i himmelriket, men dei som gjer det far min i himmelen vil.
യേ ജനാ മാം പ്രഭും വദന്തി, തേ സർവ്വേ സ്വർഗരാജ്യം പ്രവേക്ഷ്യന്തി തന്ന, കിന്തു യോ മാനവോ മമ സ്വർഗസ്ഥസ്യ പിതുരിഷ്ടം കർമ്മ കരോതി സ ഏവ പ്രവേക്ഷ്യതി|
22 På den dagen skal mange segja til meg: «Herre, herre, hev me ikkje tala profetord i ditt namn, og drive ut djevlar i ditt namn, og gjort mange under i ditt namn?»
തദ് ദിനേ ബഹവോ മാം വദിഷ്യന്തി, ഹേ പ്രഭോ ഹേ പ്രഭോ, തവ നാമ്നാ കിമസ്മാമി ർഭവിഷ്യദ്വാക്യം ന വ്യാഹൃതം? തവ നാമ്നാ ഭൂതാഃ കിം ന ത്യാജിതാഃ? തവ നാമ്നാ കിം നാനാദ്ഭുതാനി കർമ്മാണി ന കൃതാനി?
23 Då skal eg segja deim beint ut: «Eg hev aldri kjent dykk. Gakk ifrå meg, de illgjerdsmenner!»
തദാഹം വദിഷ്യാമി, ഹേ കുകർമ്മകാരിണോ യുഷ്മാൻ അഹം ന വേദ്മി, യൂയം മത്സമീപാദ് ദൂരീഭവത|
24 Den som no høyrer desse ordi mine og gjer etter deim, honom vil eg likna med ein vitug mann, som bygde huset sitt på berg.
യഃ കശ്ചിത് മമൈതാഃ കഥാഃ ശ്രുത്വാ പാലയതി, സ പാഷാണോപരി ഗൃഹനിർമ്മാത്രാ ജ്ഞാനിനാ സഹ മയോപമീയതേ|
25 Og regnet sila, og elvarne fløymde, og vindarne bles og sette mot huset; men det stod; for det var tufta på berg.
യതോ വൃഷ്ടൗ സത്യാമ് ആപ്ലാവ ആഗതേ വായൗ വാതേ ച തേഷു തദ്ഗേഹം ലഗ്നേഷു പാഷാണോപരി തസ്യ ഭിത്തേസ്തന്ന പതതി
26 Og den som høyrer desse ordi mine og ikkje gjer etter deim, han kann liknast med ein fåvis mann, som bygde huset sitt på sand.
കിന്തു യഃ കശ്ചിത് മമൈതാഃ കഥാഃ ശ്രുത്വാ ന പാലയതി സ സൈകതേ ഗേഹനിർമ്മാത്രാ ഽജ്ഞാനിനാ ഉപമീയതേ|
27 Og regnet sila, og elvarne fløymde, og vindarne bles og sette mot huset; då fall det, og fallet vart stort.»
യതോ ജലവൃഷ്ടൗ സത്യാമ് ആപ്ലാവ ആഗതേ പവനേ വാതേ ച തൈ ർഗൃഹേ സമാഘാതേ തത് പതതി തത്പതനം മഹദ് ഭവതി|
28 Då Jesus hadde tala desse ordi, då var folket reint upp i under yver læra hans.
യീശുനൈതേഷു വാക്യേഷു സമാപിതേഷു മാനവാസ്തദീയോപദേശമ് ആശ്ചര്യ്യം മേനിരേ|
29 For han lærde deim som ein som hev velde, og ikkje som deira skriftlærde.
യസ്മാത് സ ഉപാധ്യായാ ഇവ താൻ നോപദിദേശ കിന്തു സമർഥപുരുഷഇവ സമുപദിദേശ|
