Matteus 27
1 Det var morgon vorte då alle dei øvste prestarne og styresmennerne sagde daudedomen yver Jesus.
Pu useikhi unghwa pavasikhu nghwavile ngufikhe avavaha voni avavatekhencha navavaha vavanu pu vakhalundamana pakhunchovana umwakhubudeila u Yeisu.
2 So batt dei honom og førde honom burt og gav honom yver til Pilatus, landshovdingen.
Puvakhankunga vakhandonghoncha ulukhuluta khwa piate undolei va khilungha.
3 Då Judas, svikaren, såg at dei hadde dømt Jesus frå livet, angra han på det han hadde gjort. Han bar dei tretti sylvdalarne attende til dei øvste prestarne og styresmennerne og sagde:
Pu leino u Yuta, uvei anghalavandwikhe u Yeisu avye avwene valamwile ukhuta u Yeisu vabude, pu einumbula yeikhambava pu akhaluta khukilivula indalama inchuvapile eimilevulu gheidatu,
4 «Eg hev synda! Det var skuldlaust blod eg gav yver til dykk.» «Kva skil det oss? Det vert di eigi sak, » svara dei.
akhavakilivuleila avatekhenchi avavaha na vanyivaha, U Yuta akhata, “Neitulile einongwa pakhunghunghalavandukha unkisa unghule nchila nongwa.”puleino vakhata, “Yeikhutuvumbuleila kheikhi ufwe? Pu angho vweilolehanghe yuve.”
5 Då kasta han pengarne frå seg i templet og tok ut; og sidan gjekk han burt og hengde seg upp.
Pu leino umwene akhalaha pasi indalama munyumba eimbalanche pavalekhinchi uvuva pile pu umwene akhaluta khukhilulikha.
6 Dei øvste prestarne tok pengarne og sagde: «Det er’kje rett å leggja deim i tempelkista; for det er blodpengar.»
Umbaha vavatekhenchi akhanjitova indalama nchila unchu alahile pasi vakhata, “Vakhata salunonu ukhuveikha mundisanukha lya ndalama incha pelela, pakhuva ndalamanha nkisa inchi.”
7 So tok dei den rådi at dei for desse pengarne kjøpte Pottemakaråkeren til gravstad for framande.
Puvakhinchofanja pupaninie voni vakhidei hana ukhuta puvanguleile eikhulunga, eilileivunchi lya mbumbafivya vakhata pupakhusyiela avanghenji.
8 Difor hev den åkeren vore kalla Blodåkeren alt til denne dag.
Pu leino eililevunchi leila likheilangiwa, “Lilevnji lya nkisa” nanchi sikhu inchi.
9 Då vart det sanna det som Jeremia, profeten, hev tala, når han segjer: «So tok dei desse tretti sylvdalarn’ - det var det verd dei hadde sett han i, han som dei verdsette for Israel -
Puleino eilimenyu leila eilyulya nchovivwe munyamalangho U Yeleimia puleikhava leimalile ukhuvombekha upuatenchangha, “Vatwalile indalama eimilevulu nghidatu, eilinghunchi eilyakhunghula umwene, eilinghunchi eilyangu nchiwe na vanu vamu Israeili ya mwene,
10 for Pottemakargården dei det gav, soleis som Herren hadde sagt meg til.»
Puvakhavombela ukhunghuleila eililevunchi lyambumba fiyya, nduvuandanghile Unkuludeva.”
11 So vart då Jesus førd fram for landshovdingen. Og landshovdingen spurde honom: «Er det du som er konge yver jødarne?» «Du segjer det sjølv, » sagde Jesus.
Pu leino u Yeisu akhima pandoleili vakhilunga, pu undoleli akhambuncha, “Pu uve veve Nkuludava va Vayuta?” U Yeisu akhamula akhata, “Uveve vuvwita.”
12 Men då dei øvste prestarne og styresmennerne kom med klagemåli sine, svara han ingen ting.
Puleino vavile vikhumbuleila avavaha va vatekhenchi navanyivaha, sa amule limenyu.
13 Då sagde Pilatus til honom: «Høyrer du ikkje alt det dei skuldar deg for?»
Pu U Pilato akhambuncha akhata, “Pusavupuleikha unghuvikhuvuleila uve?”
14 Men han svara honom ikkje på eit einaste ord, so landshovdingen undra seg storleg.
Pu umwene samwamule eilimenyu naleimo, pu undolaili vakhilungha akhaswingha fincho.
15 Kvar høgtid hadde landshovdingen for vis å gjeva folket ein fange fri, kven dei vilde.
Pu leino pakhinghono eikhivalanche lwale lwiho lwa Vayuta ukhudeinduleila unkungwa umo uveiahaliwe nei khipungha khya vanu.
16 Den gongen hadde dei ein ordgjeten fange som heitte Barabbas.
Pu useikhi nghula khwale nu nkungwa vanyololo unduti ale vei Balaba.
17 Då dei no hadde samla seg, sagde Pilatus til deim: «Kven vil de eg skal gjeva dykk fri, Barabbas eller Jesus, han som dei kallar Messias?»
Pu leino vavile valundamine pupaninie avanu pu u Pilato akhava vuncha, “Mwinonghwa neideinduleile uveni?” Pamo neuvadeinduleile U Balaba pamo U Yeisu uveikheilangiwa veikeileisite?”
18 For han visste at det var av ovund dei hadde gjeve Jesus yver til honom.
Avavunchinche pakhuva alumanyile ukhuta vikhungheingha u Yeisu savuli ya khivini.
19 Og med han sat i domarsætet, sende kona hans bod til honom og sagde: «Du skal ikkje hava noko med saki mot denne rettferdige mannen! Eg hev drøymt so vondt i natt for hans skuld.»
Puavile atamile pakheinghoda khya mwene eikhya khuheingheila pu udada va mwene akhasuheila eilimenyu eilita, “U lavombangha kheininie khumunu uywa umbula nonghwa. Pakhuva neinghatanchiwe fincho eilelo munjosi savwi ya munuuywa.”
20 Men dei øvste prestarne og styresmennerne talde folket til å beda Barabbas fri og lata Jesus drepast.
Pu leino avavaha vavatekhenchi na vanyivaha vakhavasonga ikhipungha vadovanghe ukhudei nduleila u Balaba, pu u Yeisu abudiwe.
21 Og då landshovdingen tok til ords att og spurde: «Kven av desse tvo vil de eg skal gjeva dykk fri?» svara dei: «Barabbas!»
Undoleli vakhilunga akhavavuncha akhata pa ava vaveilei aleikhu mwinonghwa neideinduleile khulyumwe?” akhata, “Balaba.”
22 «Kva skal eg då gjera med Jesus, han som dei kallar Messias?» sagde han. Då svara deim alle: «Lat honom verta krossfest!»
Pu u Pilato akhavavula, “Pu neinghale ndakheikhi u Yeisu uvei ikheilangiwa keileisite?” Voni vakhamula vakhata, “Aloveleliwe pakheidameileihanie”
23 «Kva vondt hev han då gjort?» sagde Pilatus. Men dei ropa berre sterkare og sterkare: «Lat honom verta krossfest!»
Undoleli vakhelungha akhavuncha, “Akhata avombile vuvivi vukhi?” Pu avene valeikhyo vela fincho amamenyu, “Alovelelwe.”
24 Då Pilatus såg at han ingen ting kunde gjera, men ståket heller vart verre, tok han vatn og tvo henderne sine midt for augo på folkehopen og sagde: «Eg hev ingi skuld i blodet åt denne rettferdige mannen. Dette lyt de svara for!»
Pu u Pilato avile avwene savikhumweidei kha vanghanghile nukhyovela pu akhatola amanghasi akhakalava amavokho eikhipungha vukhilola, akhata, “Neileimbulanonghwa pa nkisa nghwa munu uyu ungholofu pu mweilolelanghe yumwe angha.”
25 Då svara heile folket: «Blodet hans må koma yver oss og yver borni våre!»
Avanu voni vakhata, “Unkisa nghwa mwene nghuvenchanghe palyufwe na vana veito.”
26 So gav han deim Barabbas fri, men Jesus let han piska, og gav honom yver til hermennerne sine, so dei skulde krossfesta honom.
Pu akhadeinduleila u Balaba pu umwene, u Yeisu akhatova ni mbeikhi pu akhavapa avene vakhatovelele pakheidameileihanie.
27 Hermennerne åt landshovdingen tok Jesus med seg inn i borgi og samla heile vakti kringum honom.
Pu leino avasikhali vandolela khilungha vakhatola u Yeisu ukhuluta munyumba eiyakhupembenukhila avasikhali voni vakhalu ndamanapa pa Yeisu.
28 So klædde dei av honom, og hengde på honom ei skarlakskåpa,
Pu vakhafula eimyenda nghyoni vakhafwaleincha unghwanyingeileincha ufuveifu. Pu vakhahona uludenghuleilo ulwa motoni puvakhaveikha patwe nghwa mwene, puvakha veikha neilinghunghu khukheivokho khya mwene eikhyandyo.
29 og dei fletta ein krans av klunger og sette på hovudet hans, og gav honom ein røyrstav i høgre handi. Med so gjort, fall dei på kne for honom spotta honom og sagde: «Heil deg, jødekonge!»
Puvaleikhufunghama pavulongolo pamwene vale khuta, “Tupepencha khuvinkulu aleva vava vayuta, “Pu valeikhukineila?”
30 So sputta dei på honom, og tok røyrstaven og slo honom i hovudet med,
Vakhabehela amati, vakholola eilinghunghu vakhatovela patwe.
31 og då dei hadde spotta honom det dei vilde, tok dei av honom kåpa og hadde på honom hans eigne klæde, og so førde dei honom burt og skulde krossfesta honom.
Puvavile vikhukineila vakhafwa unghwanyinjei leincha vakhafwaleincha eimienda nghya mwene, puvakhandongoncha ukhuluta khukhutovelela pakhidameileihanie.
32 På vegen møtte dei ein mann frå Kyrene som heitte Simon. Honom nøydde dei til å bera krossen hans.
Vavile vahumile khunji, vikhambona umunu uva khukilene eilitavwa lya mwene ale vei Simoni, puvakhatola vope ukhuta apeimbe eikheidameihanie.
33 Då dei so kom til ein stad som heiter Golgata - det er det same som Skallestaden -
Puvavile va fikhe aponu apikheilangiwa pupa Goligota, khukhuta pupavunyali vwantwe.”
34 gav dei honom vin blanda med gall; men då han hadde smaka på det, vilde han ikkje drikka.
Pu vakhampa na masilu unghu vahanchinche nei nyongo vakhata anywe. Pu leino avile einonchanjinche mundomo sanywe.
35 So feste dei honom til krossen. Klædi hans bytte dei millom seg, og drog strå um deim,
Pu vavile vato velile pakhida meileihanie puveleikhuncha eimienda nghyamwene nukhutenghuleila.
36 og so vart dei sitjande der og heldt vakt yver honom.
Puvakhatama valeikhundolela palapala.
37 Og uppyver hovudet hans hadde dei skrive klagemålet mot honom; det lydde so: Dette er Jesus, kongen yver jødarne.
Pantwe pa mwene puvakhaveikha amamenyu unghuvasimbile vakhata, “U YU VEI YEISU, UNKULUDEVA VA VAYUTA.”
38 Saman med honom vart tvo røvarar krossfeste, ein på høgre og ein på vinstre sida.
Pu vakhatovelela paninie na vanyambuda vaveili umo akhava khundyo u yungekhu heinghe.
39 Dei som gjekk framum, hædde honom og riste på hovudet og sagde:
Vala avaluteisyaniangha pala puvale khufwe yula nukhutingha eimintwe nghyavo.
40 «Du som riv ned templet og byggjer det upp att på tri dagar, hjelp deg no sjølv! Er du Guds Son, so stig ned av krossen!»
Puvalei khuta, “Uve yuve ukhatenchangha yavumamula einyumba eimbalanche pu vunchengha khufinghono fidatu, pu vweipokhe yuve! Ungave ulei nswambe va Nguluve, pu vwikhe apo pakhidameileihanie!”
41 Sameleis spotta dei honom, både dei øvste prestarne og dei skriftlærde og styresmennerne, og sagde:
Navope ava vaha va valekhenchi nava manyakalata navanyivaha pu valeikhu fweyula valeikhuta, aleikhuvapokha avange pu ilemwa ukweipokha yu mwene,
42 «Andre hev han hjelpt, seg sjølv kann han ikkje hjelpa! Han er konge i Israel! Lat honom no stiga ned av krossen, so skal me tru på honom.
“Umwene, vei Nkludeva vaka yuta pu eikhe pasi pakhida meileihanie putukhu mwedeikhangha.
43 Han leit på Gud; lat no Gud berga honom, dersom han bryr seg um honom! Han hev då sagt: «Eg er Guds Son!»»
Aleikhwi huveila kwa Nguluve. Pu ndekhe u UNguluve apokhe leino engave inonghwa pakhuva aleikhuta, 'Une neileinswambe va Nguluve.”
44 Jamvel røvarane som var krossfeste saman med honom, spotta på same visi.
Pu avanyambuda vala uvuvatovelilwe paninie nu Yeisu navope vakhadukha u Yeisu.
45 Frå den sette timen vart det myrkt yver heile landet, alt til den niande timen.
Pa seikhi unghwa ntanato pakhova neihisi eikhilunga khyoni ukhufikha useikhi unghwa budeikha khumo.
46 Og kring den niande timen ropa Jesus med høg røyst og sagde: «Eli, Eli, lama sabaktani!» Det er det same som: «Min Gud, min Gud, kvi hev du forlate meg?»
Unghwa vile nghufikhe useikhi unghwa budekha khumo u Yeisu akhakuta fincho akhaleila akhuvela akhata, “Eloi Eloi, Lamasabakitani?” khukhuta, “VeiNguluve, vango vei Nguluve, vango kheikhi undeikhile?”
47 Då sagde nokre av deim som stod der og høyrde det: «Han ropar på Elia.»
Avange vavo valepo vuikuta ndavule, pu vakhata, “Ikhumweilanga u Eliya.”
48 Og med det same sprang ein av deim fram og tok ein svamp og fyllte med vineddik og sette på ein tein, og let honom få drikka.
Pu umo khimbeivimbeivei akhanyila akhanchitola akhanda akhanchaba nu sinki pu akhaveikha palunghunghu akhanywesya.
49 Men dei hine sagde: «Venta! Lat oss sjå um Elia kjem og hjelper honom!»
Pu avange vavo vasinghile vakhata, “Indekhetulole eingave u Eliya ayikhwincha khukhapokha.”
50 Og Jesus ropa endå ein gong med høg røyst, og gav ut åndi.
Puleino u Yeisu akhakuta akhaleila akhoveela akhadumukha einumbula ya mwene.
51 Då rivna forhenget i templet midt i tvo, ovantil og heilt ned, og jordi skalv og bergi brast,
Pu eilivaleikha lya mutembile leikha niefukha leikhava ng'ana khunu na khunu ukhuhuma khukyanya ukhufikha pasi. Pu nakhikhilungha khikhalindima na manalawe nghakhabandukha.
52 og graverne opna seg, og mange avlidne heilagmenne stod livs livande upp
Uvunghuli vukhenchembukha, eimiveilei nghya vanu avangholofu avuvangonelile itulu vakhanchukha.
53 og dei gjekk fram or graverne, og etter Jesus hadde stade upp att, kom dei inn i den heilage staden og synte seg for mange.
Vakhahuma mulunghuli avile anchukhile umwene, puvakhingeila mumbunchenghe uvuvalanche vakhavonekha khuvanu vingi.
54 Då hovudsmannen og dei som var med honom og heldt vakt yver Jesus, såg jordskjelven og alt det som hende, vart dei fulle av otte og sagde: «Dette var sanneleg Guds Son!»
Pu leino unalongonchi vavasikhali na vala avalolelangha khwa Yeisu vakhivwene eikhisenyenge vukhilindima ni nchooni inchunchavonekhangha, puvakhava nuvundwanchi fincho valeikhuta, “Lweli uyu akhale nswambe va Nguluve.”
55 Det var og mange kvinnor der, som stod eit stykke undan og såg på; dei hadde fylgt Jesus frå Galilæa og tent honom.
Vale epwo avadala pala avakongangha ukhuhuma khu Galilai ukhwincha khukhoutanga vale palapala valeikhulola vavaleipavutale.
56 Millom deim var Maria Magdalena, og Maria, mor åt Jakob og Josef, og mor åt Sebedæus-sønerne.
Muvene avo alepo u Maliya vamugatala nu Maliya uvaninemwa va Yakobu nu Yusefu, nu vaninemwa vavana va Sebedayo.
57 Um kvelden kom det ein rik mann som heitte Josef, og var frå Arimatæa; han hadde og vorte ein læresvein åt Jesus.
Pu lyakhimihe, akhincha umunu umo ukavi va khu Alimatai, uyu ale vei Yusefu, eilitawa lya mwene, pu akhipela ikongi va Yeisu.
58 Han gjekk til Pilatus og bad um han måtte få likamen åt Jesus; og Pilatus sende bod at dei skulde lata honom få han.
Pu akhaluta khwa Pilate khukhoudova umbeilei nghwa Yeisu. Pu u Pilate akhalanghila ukhuta vape.
59 Då tok Josef likamen og sveipte honom inn i eit reint linty,
Pu U Yusefu akhanghutola umbeilei nghwa Yeisu akhanghupinya neimienda ieiminonu fincho eimivalafu hange eimipya,
60 og lagde honom i den nye gravi som han hadde hogge ut åt seg i berget. So velte han ein stor stein attfor gravopningi og gjekk burt.
Pu akhanchikhunghunghonia pavunguli uvupya uvuapunjile pa lunalawe. Akhalei beilusya eilinghanga eilivaha leikhava pandyango leikhadeinda uvunghuli, pwakhahengha.
61 Maria Magdalena og den andre Maria var der og; dei sat midt fyre gravi.
Valepo u Maliya uva Maghatala nu Maliya u yunge uvaveili vatamile valeikhuvulola uvunghuli.
62 Den andre dagen - det var den som kjem etter fyrebuingsdagen - gjekk dei øvste prestarne og farisæarane saman til Pilatus
Pakhingono eikhyakhilavo khikhyo khyale khinghono khya khwitesania avavaha va vatekhenchi nava Falisai valundamine pupaninie khwa Pilate.
63 og sagde: «Herre, me kjem i hug at denne folkedåraren sagde med han livde: «Tri dagar etter stend eg upp att.»
Vakhinchofancha nave vakhata, “Imbala tunkumbusya ukhuta useikhi unghu udesi ula vumwumi, atile.'
64 Set no folk til å vakta vel på gravi til tridje dagen! Elles kunde læresveinarne hans koma og stela honom burt, og segja til folket: «Han hev stade upp frå dei daude, » og då vert den siste dåringi verre enn den fyrste.»
Pa khinghono eikhyadatu ayinchukha ukhuhuma khuvunchukha. Pu uvudesi vwa khuvumaleilo yavwiva vuvivi ukhuluteila pavula uvutanchi.”
65 Då sagde Pilatus: «Her hev de vakt! Gakk no og tak vare på gravi som de best kann!»
U Pilato akhavavula akhata, “Muvatole avaloleli pu mulute mukhaveikhe avaloleli ndumwuensangheila.”
66 So gjekk dei og sette vakti til å varveitsla gravi, etter dei hadde forsigla steinen.
Pu vakhaluta vakhaveikha avaloleli, uvunghuli vukhava pavuloleli eiliwe leila vakhaleveikha eikhimanyeilo.
