< Matteus 24 >

1 Då Jesus steig ut or templet og tok til å ganga burtetter vegen, gjekk læresveinarne fram og vilde syna honom tempelbygningarne.
I KO Iesu hele ana aku iwaho, haalele aku la ia i ka luakini, a hele mai la kaua poe haumana e kuhikuhi ia ia i na hale o ka luakini.
2 «Ja, ser de’kje alt dette!» svara han. «Det segjer eg dykk for sant: Her ligg ikkje stein på stein som ikkje skal rivast ned.»
I mai la o Iesu ia lakou, Ke ike nei anei oukou i keia mau mea a pau? He oiaio ka'u e olelo aku nei ia oukou, e pau ia mau mea i ka hoohioloia; aole e koe kekahi pohaku maluna o kekahi pohaku.
3 Sidan, då han sat på Oljeberget, og ingen annan var med, gjekk læresveinarne fram til honom og sagde: «Seg oss: Når skal alt dette henda, og kva merke skal me hava på koma di og enden på verdi!» (aiōn g165)
I kona noho ana maluna o ka mauna Oliveta, hele malu aku la ka poe haumana io na la, i aku la, E hai mai oe ia makou, i ka manawa hea e hiki mai ai ia mau mea? Heaha hoi ka hoailona no kou hiki ana mai, a me ka hope o keia ao? (aiōn g165)
4 Då svara Jesus: «Sjå dykk fyre, so ingen forvillar dykk!
Olelo mai la o Iesu ia lakou i aka la, E malama ia oukou, o hoopunipuni mai hekahi ia oukou.
5 For mange skal taka mitt namn og segja: «Eg er Messias», og føra mange på avveg.
No ka mea, he nui na mea e holo mai ma ko'u inoa, me ka i ana mai, Owau no ka Mesia, a he nui no ka poe e hoopunipuniia e lakou.
6 De skal få høyra ufred og gjetord um ufred; sjå til at de ikkje vert skræmde! For dette lyt henda; men endå er ikkje enden komen.
E lohe auanei oukou i na kaua, a me na lono no na kaua; e ao ia oukou iho, mai hopohopo; no ka mea, e hiki io mai ia mau mea a pau, aole nae ia ka hopena.
7 Folk skal reisa seg imot folk, og rike mot rike, og det skal vera uår og jordskjelv kring i landi;
E ku e ana kekahi lahuikanaka i kekahi lahuikanaka; a o kekahi aupuni i kekahi aupuni: a e hiki mai no na wi, a me na ahulau, a me na olai i kela wahi a i keia wahi.
8 men alt det er berre upptaket til føderiderne.
O keia mau mea ka hoomaka ana o na popilikia.
9 Då skal dei driva dykk ut i naud og fåre og slå dykk i hel, og alle folk skal hata dykk for mitt namn skuld.
la manawa, e haawi lakou ia oukou e hoomainoinoia mai ai, a e pepehi mai lakou ia oukou a make; a e inainaia mai hoi oukou e na lahuikanaka a pau no ko'u inoa.
10 Mange skal då falla ifrå, og svika og hata kvarandre,
Alaila hoi, he nui na mea e hihia ana; a e kumakaia aku kekahi i kekahi, e inaiua aku hoi kekahi i kekahi.
11 og mange falske profetar skal stiga fram og føra mange på avveg;
E ku mai no hoi na kaula wahahee he nui loa, a e hoopunipuni aku hoi lakou i na kanaka he nui loa.
12 og av di uretten hev vorte so stor, skal kjærleiken kolna hjå mengdi.
No ka nui ana mai o ka hewa, e malili no ke aloha o ka lehulehu.
13 Men den som held ut til endes, han skal verta frelst.
Aka, o ka mea hoomanawanui aku a hiki i ka hopena, e ola ia.
14 Og dette evangeliet um Gudsriket skal kunngjerast yver heile mannaheimen, so alle folkeslag fær vita um det, og då skal enden koma.
A e haiia'ku no keia euanelio o ke aupuni ma na wahi aukauaka a pau, i mea e ike ai na lahuikanaka a pau: alaila iho e hiki mai ka hopena.
15 Når de då ser at den øydande styggedomen som Daniel, profeten, hev tala um, stend på den heilage staden» - agta vel på dette du som les! -
Aia ike oukou i ka mea ino e hooneoneo ai e ku ana ma kahi hoano, ka mea i oleloia mai e ke kaula e Daniela; (o ka mea heluhelu, e pono e hoomaopopo iho oia, )
16 då lyt dei som er i Judalandet røma til fjells,
Alaila, o ka poe e noho ana ma Iudea, e holo lakou ma na kuahiwi.
17 og den som er uppå taket, må ikkje stiga ned og henta noko i huset sitt,
O ka mea maluna o ka hale, mai iho iho ia e lawe i na mea oloko o kona hale.
18 og den som er utpå marki, må ikkje ganga heim att etter kjolen sin!
A o ka mea ma ka waena, mai hoi hou ia i hope e kii i kona kapa aahu.
19 Stakars deim som gjeng med barn eller gjev brjost i dei dagarne!
Auwe ka poe wahine hapai, a me ka poe hanai waiu ia mau la!
20 Men bed at det ikkje må vera um vinteren eller på ein kviledag de lyt røma!
E pule hoi oukou, i holo ole ai oukou i ka wa hooilo, aole hoi i ka la Sabati.
21 For då skal det vera slik hard naud at det aldri hev vore slik naud frå verdi vart til og til no, og vert ikkje sidan heller.
Alaila, e nui loa mai no ka popilikia, aohe popilikia me neia mai ke kumu mai o ka honua, aole hoi ma ia hope aku.
22 Og vart ikkje den tidi stutt, so fanst det’kje liv som vart berga; men for dei utvalde skuld skal den tidi vera stutt.
Ina e hoopokole ole ia ua mau la la, ina aole loa e ola kekahi kanaka: aka, no ka poe i waeia, e hoopokoleia ua mau la la.
23 Um nokon då segjer til dykk: «Sjå her er Messias, » eller «der, » so må de ikkje tru det.
Ina e olelo mai kekahi ia oukou ia manawa, E, eia maanei ka Media; a, aia ma o, mai manao oukou he oiaio.
24 For det skal standa fram falske Messias’ar og falske profetar og gjera store teikn og under, so jamvel dei utvalde kunde forvillast, um det var råd.
No ka mea, e ku ae no na Mesia wahahee, a me na kaula wahahee, a e hoike aku lakou i na hoailona nui, a me na mea kupanaha; a ina he mea hiki, ina e hoopunipuni hoi lakou i ka poe i waeia.
25 Kom i hug: Eg hev sagt dykk det fyreåt.
Aia hoi, ua hai e au mamua ia oukou.
26 Segjer dei no med dykk: «Han er ute i øydemarki, » so gakk ikkje der ut! eller: «Han er inni koven, » so tru det ikkje!
Nolaila, a i olelo mai lakou ia oukou, Aia la, ma ka waonahele oia, mai hele aku oukou ilaila: Aia hoi ia ma ke keena mehameha; mai manao oukou he oiaio.
27 For liksom ljonet gjeng ut ifrå aust og skin radt til vest, so skal det vera når Menneskjesonen kjem.
No ka mea, e like me ka uila i anapu mai ai, mai ka hikina mai, a hoomalamalama aku i ke komohana; pela no hoi ka hiki ana mai o ke Keiki a ke kanaka.
28 Der åta er, vil ørnarne sankast.
No ka mea, i kahi e waiho ai ka heana, ilaila no e akoakoa ai na aeto.
29 Men straks etter dei dagarne og trengslorne deira skal soli myrkjast, og månen missa sitt ljos; stjernorne skal falla ned frå himmelen, og himmelkrafterne skakast.
Mahope iho o ia mau la popilikia, e poeleele ana ka la, aole hoi e malamalama mai ka mahina, e haule iho hoi na hoku mai ka lani mai, a e hoonaueia na mea mana o ka lani.
30 Då skal teiknet åt Menneskjesonen syna seg på himmelen, og alle ætter på jordi skal øya og gråta, og dei skal sjå Menneskjesonen koma i himmelskyerne med velde og stor herlegdom.
Alaila, e ikea mai ai ka hoailona no ke Keiki a ke kanaka ma ka lani; a e uwe na lahuikanaka a pau o ka honua, aia ike lakou i ke keiki a ke kanaka e hele mai ana maluna o na ao o ka lani, me ka mana a me ka nani nui.
31 Med luren ljomar, skal han senda ut englarne sine, og dei skal sanka i hop dei han hev valt seg ut, frå heimsens fire hyrno, frå himmelbrun til himmelbrun.
A e hoouna aku ia i kana poe anela me ka pu kani nui, a e hoakoakoa mai lakou i kona poe i waeia, mai na makani eha, a mai kela aoao o ka lani a mai keia aoao hoi
32 Lær ei likning av fiketreet: Når sevja hev kome i greinerne, og lauvet tek til å spretta, då veit de at sumaren er nær.
E ao oukou i ka olelonane no ka laau fiku; Aia opiopio na lala, a ulu ae na lau, na ike oukou, ke kokoke mai nei ke kau.
33 Like eins når de ser alt dette; då veit de at han er utfor døri.
Pela hoi, a ike oukou i keia mau mea a pau, alaila e ike oukou, na kokoke mai ia, aia ma ka puka.
34 Det segjer eg dykk for visst: Denne ætti skal ikkje forgangast fyrr alt dette hev hendt.
Ho oiaio ka'u e olelo aku nei ia oukou, Aole e hala aku keia hanauna, a hiki e mai ua mau mea la a pau.
35 Himmel og jord skal forgangast, men mine ord skal aldri forgangast.
E lilo ana ka lani a me ka honua; aka, aole loa e lilo ka'u mau olelo.
36 Men den dagen og timen veit ingen, ikkje englarne i himmelen - ingen utan Faderen åleine.
Aole i ike kekahi kanaka ia la a me ia hora, aole hoi na anela o ka lani; o ko'u Makua wale no.
37 For som det var i Noahs dagar, so skal det vera når Menneskjesonen kjem:
Me na la o Noa, pela hoi ka hiki ana mai o ke Keiki a ke kanaka.
38 liksom dei i dagarne fyre storflodi åt og drakk, og gifte seg og vart burtgifte, alt til den dagen då Noah gjekk inn i arki,
No ka mea, i na la mamua o ke kaiakahinalii, ai lakou a inu hoi, mare lakou a hoopalau no ka mare ana, a hiki i ka la i komo ai o Noa iloko o ka halelana;
39 og ingen visste ordet av fyrr storflodi kom og tok deim alle burt, so skal det vera når Menneskjesonen kjem.
Aole lakou i ike, a hiki mai ke kaiakahinalii, a pau loa ae la lakou i ka make: pela no hoi ka hiki ana mai o ke Keiki a ke kanaka.
40 Då er tvo menner ute på marki; den eine vert henta, og den andre vert att.
Alaila, elua kanaka ma ka waena, e laweia kekahi, a e koe no kekahi.
41 Tvo kvinnor mel på kverni; den eine vert henta, og den andre vert att.
Elua wahine e wili palaoa ana, a laweia kekahi, a e koe no kekahi.
42 So vak då! For de veit ikkje kva dag herren dykkar kjem.
Nolaila, e kiai oukou; no ka mea, aole oukou ike i ka hora e hiki mai ai ko oukou Haku.
43 Men det skynar de, at dersom husbonden visste kva tid på natti tjuven kom, so vakte han og let ingen brjota seg inn i huset.
Ua ike oukou i keia, ina paha i ike ka mea hale i ka wati e hiki mai ai ka aihue, ina ua kiai ia, i wawahi ole ia'i kona hale.
44 Difor lyt de og vera ferdige! Menneskjesonen kjem på ei tid de ikkje ventar honom.
Pela hoi oukou e noho ai me ka makaukau; no ka mea, i ka hora e manao ole ia'i e oukou, o hiki mai no ke Keiki a ke kanaka.
45 Kvar er no den trugne og vituge drengen som husbonden hev sett yver tenestfolket, so han skal gjeva deim mat i rett tid?
Owai la ke kanwa malama pono, naanao, i hoonohoia'e e kona haku i luna no kona mau ohua e haawi aku i ai na lakou i ka manawa pono.
46 Sæl er den drengen som husbonden ser gjera so når han kjem.
E pomaikai ana ua kauwa la, ke ike mai kona haku ia ia e hana ana pela i kona hoi ana mai.
47 Det segjer eg dykk for visst: Han skal setja honom yver alt det han eig.
He oiaio ka'u e olelo aku nei ia oukou, e hoonoho kela ia ia maluna o kona waiwai a pau.
48 Men er drengen ein skarv, og segjer med seg: «Husbonden min vert lenge burte, »
Aka, o ke kauwa ino la, i olelo iho iloko o kona naau, Ke hoohakalia nei kuu haku i kona hoi ana mai;
49 og han so tek til å slå dei hine tenarane, og et og drikk i lag med drikkarar,
A ke hoomaka ia e pepehi i na hoa kauwa ona, a e ai pu a e inu pu me ka poe ona:
50 då skal husbonden hans koma på ein dag han ikkje ventar det, og i ein time han ikkje veit av,
E hoi hon mai no ka haku o ua kanwa la, i ka la i kiai ole ai ia, a me ka hora i manao ole ai ia;
51 og skjera honom midt i tvo, og lata honom få sin lut med hyklarane, der dei græt og skjer tenner.
A e hookaawale aku kela ia ia, a e haawi aku i kana kuleana me ka poe hookamani; ilaila ka uwe ana a me ka uwi ana o na niho.

< Matteus 24 >