Matteus 24
1 Då Jesus steig ut or templet og tok til å ganga burtetter vegen, gjekk læresveinarne fram og vilde syna honom tempelbygningarne.
Yesu a rju ni mi hekali nda vu nkon ma hi. Mri koh ma baka ye nda ni trso wu ime hekali.
2 «Ja, ser de’kje alt dette!» svara han. «Det segjer eg dykk for sant: Her ligg ikkje stein på stein som ikkje skal rivast ned.»
U wa a saa ni bawu, “Bi to ikpi biyi wawuu? Mi mla yiwu njanjimu, ba na don tita riri me zi nitu ri na.
3 Sidan, då han sat på Oljeberget, og ingen annan var med, gjekk læresveinarne fram til honom og sagde: «Seg oss: Når skal alt dette henda, og kva merke skal me hava på koma di og enden på verdi!» (aiōn g165)
Niwa a kuson ni ngblu Zaitun a, mri koh ma to ye niwu ni ya y'bi nda tre, “Hla tawu, ani tanyi mba ikpi biyi ba tie? Ahi ngye ri ni hi ingban u ye me ni inton u kle a?” (aiōn g165)
4 Då svara Jesus: «Sjå dykk fyre, so ingen forvillar dykk!
Yesu a saa nda tre ni mba, “Tie sisren ndi ndu ndrjo ri na kayi rji na.
5 For mange skal taka mitt namn og segja: «Eg er Messias», og føra mange på avveg.
Bari baye gbugbu mbawu ni nde mu. Ba tre ndi, 'Ime yi mi Kristi'a,' nda ka ndji gbugbuu rji.
6 De skal få høyra ufred og gjetord um ufred; sjå til at de ikkje vert skræmde! For dette lyt henda; men endå er ikkje enden komen.
Bi wo ba ku ni dbu ba ku. Ki kpyen ndi na tie sissri na, ahi gbigbi waa ikpi biyi ba tie a rliko inton ka kle.
7 Folk skal reisa seg imot folk, og rike mot rike, og det skal vera uår og jordskjelv kring i landi;
Meme ni wanyu ni meme, u igu u chu ri ni wanyu ni gbu u chu bari. Ba tie yon mba cu meme ni bubu nkankan.
8 men alt det er berre upptaket til føderiderne.
Biyi bahi kpi bi mumla towa ilo ngrji.
9 Då skal dei driva dykk ut i naud og fåre og slå dykk i hel, og alle folk skal hata dykk for mitt namn skuld.
Hu gon niwa, ba vu yi nno tie ya nda wuu yi. Bi hra wawuu ba kran yi nitu nde mu.
10 Mange skal då falla ifrå, og svika og hata kvarandre,
Rji ni wa, indji gbugbuwu ba rjoku nda le ni kpamba nda kran kpamba.
11 og mange falske profetar skal stiga fram og føra mange på avveg;
Anabi bi che gbugbuwu ba rju nda ka gbugbuwu rji.
12 og av di uretten hev vorte so stor, skal kjærleiken kolna hjå mengdi.
Niwa ison vlala ni babran, ison ndji gbugbu wu ni k'ma si.
13 Men den som held ut til endes, han skal verta frelst.
U i wa a vusron hi kle'a, ani gbujbu.
14 Og dette evangeliet um Gudsriket skal kunngjerast yver heile mannaheimen, so alle folkeslag fær vita um det, og då skal enden koma.
Itre ndindi yi u gbuchu ba d'bu ni ngbungblua wawuu nda hi shaida ni meme ba wawuu. Rji ni wayi inton u klea niye.
15 Når de då ser at den øydande styggedomen som Daniel, profeten, hev tala um, stend på den heilage staden» - agta vel på dette du som les! -
Nitu kima, biti toh kpe meme ma u cii, wa Daniya anabi hla'a, a kri ni zande ni bubu tsratsra” (ndu wa a si kra mla toh),
16 då lyt dei som er i Judalandet røma til fjells,
ndu wa bahe ni Yahudawa tsutsu hi ni ba ngblu,
17 og den som er uppå taket, må ikkje stiga ned og henta noko i huset sitt,
“ndu wa ahe ni tunkan na grji hi ban kpe ni mi koh mana,
18 og den som er utpå marki, må ikkje ganga heim att etter kjolen sin!
u ndu wa ahe ni rju na k'ma ye ban nklon ma na.
19 Stakars deim som gjeng med barn eller gjev brjost i dei dagarne!
Iya ni bi he nne ni bi mri nhanha ni vi bi kima!
20 Men bed at det ikkje må vera um vinteren eller på ein kviledag de lyt røma!
Tie aduwa ndu vi tsutsu bi a he ni nton u wru ka Sabat na.
21 For då skal det vera slik hard naud at det aldri hev vore slik naud frå verdi vart til og til no, og vert ikkje sidan heller.
Kpukpo ya ni he biwa bana tie toh'a na rji ni mumla ngbungblu'a hi ye zizan yi, u, bana la tie'u ngana.
22 Og vart ikkje den tidi stutt, so fanst det’kje liv som vart berga; men for dei utvalde skuld skal den tidi vera stutt.
A ndi na wa ba fon vi mba rju'a na, ikpe ri u tankpa ni tie bre nawo. Uni tu bi wa ba chuba'a ba gron vi mba.
23 Um nokon då segjer til dykk: «Sjå her er Messias, » eller «der, » so må de ikkje tru det.
U ndrjo nita hla yiwu, 'To, ngye Kristi'a yi!' ka, 'Kristi'a he mu!' na kpanyime na.
24 For det skal standa fram falske Messias’ar og falske profetar og gjera store teikn og under, so jamvel dei utvalde kunde forvillast, um det var råd.
Kristi biche ni anabi biche ba wlu nda tie nban ni kagrji nda ka gbugbuwu rji, u nkon ni tie he, nhambi ni wa ba chuu baa.
25 Kom i hug: Eg hev sagt dykk det fyreåt.
Tomba, Mi myren hla yiwu guchi ni nton'a.
26 Segjer dei no med dykk: «Han er ute i øydemarki, » so gakk ikkje der ut! eller: «Han er inni koven, » so tru det ikkje!
Tokima, ba ti hla ni yiwu, 'To, ahe ni miji,' na hi ni miji'a na. Ka, 'To, ahe ni mitra,' na kpanyime na.
27 For liksom ljonet gjeng ut ifrå aust og skin radt til vest, so skal det vera når Menneskjesonen kjem.
Towaa ani rhinzan kpan rji niko nzan hi ko yalu'a, ani he tokima me ni ye vren ndji.
28 Der åta er, vil ørnarne sankast.
Iwrji wa k'mo nma he'a, nyulu ba shuki.
29 Men straks etter dei dagarne og trengslorne deira skal soli myrkjast, og månen missa sitt ljos; stjernorne skal falla ned frå himmelen, og himmelkrafterne skakast.
Ni kle nton u meme yaa, ni vi biki ikpan-rji ni katie bwu, u wha na nno kpan ma na, ba ntsintsen ba rjoku rji ni shu, u ba ngbengblen bi ba shulu ba ba grju.
30 Då skal teiknet åt Menneskjesonen syna seg på himmelen, og alle ætter på jordi skal øya og gråta, og dei skal sjå Menneskjesonen koma i himmelskyerne med velde og stor herlegdom.
Uni kiyi igban Vren Ndji ni tsro ni kplende su, u il'be bi ngbungblu'a wawu mbawu ba tie ruu. Ba toh Vren Ndji si ye nimi kpalu ni ngbengblen mba kiekle he ma u kpan ma.
31 Med luren ljomar, skal han senda ut englarne sine, og dei skal sanka i hop dei han hev valt seg ut, frå heimsens fire hyrno, frå himmelbrun til himmelbrun.
A ton Malaiku ma ni kiekle yi u njon, u ba vu biwa ba chu mba rji ni fron nzya ba, rji ni nchi shulu ri hi korima.
32 Lær ei likning av fiketreet: Når sevja hev kome i greinerne, og lauvet tek til å spretta, då veit de at sumaren er nær.
Ya ndi toh kpyeri mba ni kunkron bua. Nginga ma ba ta si t'bo nda ni tie nvunvu, bi to ndi isu tie whewhre.
33 Like eins når de ser alt dette; då veit de at han er utfor døri.
U ngame, biti toh ba kpi biyi wawuu, bika toh ndi a tie whewhre, ni ba nkon tra ba.
34 Det segjer eg dykk for visst: Denne ætti skal ikkje forgangast fyrr alt dette hev hendt.
Njanjimu mi hla yiwu, inzan yi na y'ba hi na se ikpi bayi ba tie.
35 Himmel og jord skal forgangast, men mine ord skal aldri forgangast.
Shulu mba meme ba y'ba hi, u ba tremu'a bana y'ba hi na
36 Men den dagen og timen veit ingen, ikkje englarne i himmelen - ingen utan Faderen åleine.
U ni tu vi mba nton kima, indrjo na toh na, hu ni Malaiku bi shulu, ka Ivren'a, se Wawu Tie'a megyen.
37 For som det var i Noahs dagar, so skal det vera når Menneskjesonen kjem:
Na wa ahe ni nton u Nuhu, tokima me ani he ni ye u Vren Ndji.
38 liksom dei i dagarne fyre storflodi åt og drakk, og gifte seg og vart burtgifte, alt til den dagen då Noah gjekk inn i arki,
Na ni nton u wa mma k'mo na ye rhina, bata rhi nda ta so, nda ta kpa gran nda nno gran, hi mla vi wa Nuhu a ri nimi ghwu'a,
39 og ingen visste ordet av fyrr storflodi kom og tok deim alle burt, so skal det vera når Menneskjesonen kjem.
nda na toh kpe na ka mla wa imma k'mo'a ye kprume ni wawu mbawu - ahi naki iye u Vren Ndji nihe.
40 Då er tvo menner ute på marki; den eine vert henta, og den andre vert att.
U indji lilon hari bahe ni rju - ba ban ri, nda don rima.
41 Tvo kvinnor mel på kverni; den eine vert henta, og den andre vert att.
Imba hari basi kon ni nnra - ba ban ri nda don rima.
42 So vak då! For de veit ikkje kva dag herren dykkar kjem.
Tokima, bika ki ni gben, niwa bina toh ka ni vi rhime Bachi ni ye na.
43 Men det skynar de, at dersom husbonden visste kva tid på natti tjuven kom, so vakte han og let ingen brjota seg inn i huset.
To wayi mbayi, Indji u koh andi toh ka ni nton rhime indji u y'bi ni ye ni chuu, a ndi son gben nda na ndu yra koh ma na.
44 Difor lyt de og vera ferdige! Menneskjesonen kjem på ei tid de ikkje ventar honom.
Tokima, bika mla gben, niwa Ivren Ndji ni ye ni nton wa bina yo sron na.
45 Kvar er no den trugne og vituge drengen som husbonden hev sett yver tenestfolket, so han skal gjeva deim mat i rett tid?
Ahi nha hi vren koh u kponji nda he toh wa tiekoh ma a ka bi kohma don ni woma ndu ta nno ba birhi tsra ni nton rhi?
46 Sæl er den drengen som husbonden ser gjera so når han kjem.
Ivren koh u lulu ahi waa tiekoh ma niye tooh asi tie kima ni k'ma ye ma.
47 Det segjer eg dykk for visst: Han skal setja honom yver alt det han eig.
Njanji mu mi hla yiwu, tie koh maa ni yo kpi ma wawuu ni wo ma.
48 Men er drengen ein skarv, og segjer med seg: «Husbonden min vert lenge burte, »
U meme vren-koh tre ni mi sron ma, 'Tie-koh mu a rhihe rhi,'
49 og han so tek til å slå dei hine tenarane, og et og drikk i lag med drikkarar,
nda ni tsi kpukpanma imbru mri-koh ba, nda rhi nda so ni bi wu'a,
50 då skal husbonden hans koma på ein dag han ikkje ventar det, og i ein time han ikkje veit av,
u tie-koh u vren-koh kima niye ni vi wa vren-koh kima na yo sron na ni nton wa ana toh naa.
51 og skjera honom midt i tvo, og lata honom få sin lut med hyklarane, der dei græt og skjer tenner.
Tie-koh maa ni hanwu tie tsitsa-tsitsa me nda nno wu bubu ni bibrji, wa ni kima ani zia yi nda tan nyinyren.
