Matteus 19
1 Då Jesus hadde tala desse ordi, bar det so til at han tok ut frå Galilæa og for til Juda-bygderne. Han lagde vegen gjenom landet på hi sida Jordan;
A PAU ae la ia olelo ana a Iesu, hele aku la ia mai Galilaia aku, a hiki aku la ma ka mokuna o Iudea ma kela aoao o Ioredane.
2 mykje folk fylgde honom der, og han lækte deim.
A he nui ka poe kanaka i hahai aku ia ia, a hoola iho la ia i ko lakou poe mai.
3 Då kom farisæarane til honom, og vilde freista honom og sagde: «Tru ein mann hev lov til å skilja seg frå kona si, kva orsak han tykkjest hava?»
Hele mai la kekahi poe Parisaio io na la, e hoao aku ia ia, i mai la, He mea pono anei ke hooki ke kane i kana wahine i kela hala i keia hala.
4 Han svara: «Hev de’kje lese at skaparen alt ifrå det fyrste skapte deim mann og kvinna,
Olelo aku la ia, i aku la ia lakou, Aole anei oukou i heluhelu, O ka mea nana laua i hana i kinohou, hana iho la ia, he kane, he wahine?
5 og sagde: «Difor skal mannen skiljast med far sin og mor si og halda seg hjå kona si, og dei tvo skal vera eitt kjøt?»
I iho la ia, No keia mea, e haalele ke kanaka i kona makuakane a me kona makuwahine, a e pili aku ia me kana wahine, a e lilo laua elua i io hookahi.
6 So er dei då ikkje lenger tvo, men eitt kjøt, og det som Gud hev bunde i hop, det skal ikkje menneskja skilja.»
Nolaila, aole e lilo hou laua i elua, hookahi o laua io. No ia hoi, o ka mea a ke Akua i hoopili pu iho ai, mai noho a hookaawale ae ke kanaka.
7 Segjer dei til honom: «Kvi sagde då Moses at mannen skulde gjeva kona skilsmålsbrev og senda henne frå seg?»
I mai la lakou ia ia, No ke aha hoi o Mose i kauoha mai ai, e haawi aku na ka wahine i palapala hoohemo, a e hooki aku ia ia?
8 «For dykkar harde hjarto skuld gav Moses dykk lov til å skiljast frå konorne dykkar, » svara han, «men frå det fyrste hev det ikkje vore so.
I aku la oia ia lakou, No ka paakiki o ko oukou naau i ae mai ai o Mose ia oukou e hooki i na wahine a oukou; aole pela ia mai kinohi mai.
9 Og det segjer eg dykk, at den som skil seg frå kona si for anna enn utruskap, og gifter seg med ei onnor, han gjer hor.»
Ke olelo aku nei au ia oukou, o ka mea nana e hooki i kana wahine, ke moe kolohe ole ia, a e mare i ka wahine hou, ua moe kolohe ia kane; a o ka mea nana e mare ua wahine hemo la, ua moe kolohe hoi ia.
10 Då sagde læresveinarne til honom: «Er det den retten som gjeld millom mann og kona, då er det ikkje godt å gifta seg.»
I aku la kana poe haumana ia ia, Ina paha pela ke kane me kana wahine, e aho no ke mare ole.
11 Han svara: «Det er noko som ikkje alle kann læra, men berre dei som hev fenge gåva til det;
I mai la kela ia lakou, Aole e hiki i na kanaka a pau ke hoomanawanui pela; aia i ka poe nana keia pono i haawiia mai.
12 for det finst gjeldingar som er fødde so av morsliv, og det finst gjeldingar som folk hev gjeldt, og det finst gjeldingar som hev gjeldt seg sjølve for himmelriket skuld. Lat deim skyna det dei som kann!»
No ka mea, he poe eunuha kekahi mai ko lakou hanau ana mai, a he poe eunuha kekahi i hoeunuhaia e kanaka, a he poe eunuha kekahi i hoeunuhaia e lakou iho no ke aupuni o ka lani. O ka mea e hiki ia ia ia mea, e pono no ia pela.
13 So bar dei småborn til honom, og bad han vilde leggja henderne på deim og beda for deim. Læresveinarne truga deim,
Alaila, laweia mai io na la na kamalii, e kau aku ai ia i na lima maluna o lakou, a e pule aku; a papa aku la ka poe haumana ia lakou.
14 men Jesus sagde: «Lat småborni vera, og hindra deim ikkje å koma til meg! For himmelriket høyrer sovorne til.»
I mai la Iesu, E kuu mai oukou i na kamalii, me ka papa ole ia lakou i ka hele mai io'u nei; no ka mea, no ka poe e like me lakou nei ke aupuni o ka lani.
15 Og han lagde henderne på deim, og for so derifrå.
A kau iho la ia i na lima maluna o lakou, a hele aku la.
16 Då kom det ein til honom og sagde: «Meister, kva godt skal eg gjera so eg kann få eit æveleg liv?» (aiōnios g166)
Aia hoi, hele mai la kekahi kanaka, i mai la ia ia, E ke kumu maikai, heaha ka mea maikai a'u e hana'i, i loaa ia'u ke ola mau loa? (aiōnios g166)
17 «Kvi spør du meg um det som er godt?» svara han. «Det er berre ein som er god. Men vil du ganga inn til livet, so haldt bodi!»
I aku la oia ia ia, No ke aha la oe e kapa mai nei ia'u he maikai? Aohe mea maikai e ae, hookahi wale no, o ke Akua. Ina e makemake oe e komo iloko o ke ola, e malama oe i na kanawai.
18 «Kva for bod?» spurde han. «Desse, » svara Jesus: «Du skal ikkje drepa! Du skal ikkje gjera hor! Du skal ikkje stela! Du skal ikkje vitna rangt!
I mai la kela, O na kanawai hea? I aku la Iesu, O neia, Mai pepehi kauaka oe, Mai moe kolohe oe, Mai aihue oe, Mai hoike wahahee oe.
19 Du skal æra far din og mor di! Du skal elska grannen din som deg sjølv!»
E hoomaikai i kou makuakane a me kou makuwahine; a, E aloha oe i kou hoalauna me oe ia oe iho.
20 «Alt det hev eg halde, » segjer den unge mannen; «kva er det då som vantar meg?»
I mai la ua kanaka opiopio la ia ia, Ua malama au ia mau mea a pau mai kuu wa kamalii mai; heaha ko'u hemahema?
21 Jesus svara: «Vil du vera fullkomen, so tak og sel det du eig, og gjev det til dei fatige! då skal du få ein skatt i himmelen; og kom so og fylg meg!»
I aku la Iesu ia ia, A i makemake oe e hemolele, ea, e hele oe, e kuai lilo aku i kou waiwai a pau, a e haawi aku na ka poe ilihune, a e loaa ia oe ka waiwai iloko o ka lani; a e hele mai oe e hahai mai ia'u.
22 Då den unge mannen høyrde det, vart han ille ved, og gjekk burt; for han hadde mykje gods.
Lohe ae la ua kanaka opiopio la ia olelo, hele aku la ia me ka minamina; no ka mea, he nui loa kona waiwai.
23 Då sagde Jesus til læresveinarne sine: «Det segjer eg dykk for sant: Det er vandt for ein rik å koma inn i himmelriket.
Olelo mai la o Iesu i kana poe haumana, He oiaio ka'u e olelo aku nei ia oukou, e komo apuepue ke kanaka waiwai iloko o ke aupuni o ka lani.
24 Ja, eg segjer dykk: Ein kamel kjem lettare gjenom eit nålauga enn ein rik kjem inn i Guds rike.»
Eia hou ke olelo aku nei au ia oukou, E hiki e ke kamelo ke komo ma ka puka o ke kuikele mamua o ke komo ana o ke kanaka waiwai iloko o ke aupuni o ka lani.
25 Då læresveinarne høyrde det, vart dei reint forfærde og sagde: «Kven kann då verta frelst?»
Lohe ae la na haumana ana, kahaha nui iho la lakou, i ae la, Owai la auanei ke ola?
26 Jesus såg på deim og sagde: «For menneskje er det umogelegt, men for Gud er alt mogelegt.»
Nana mai la o Iesu ia lakou, i mai la, He mea hiki ole ia i kanaka; aka, e hiki io no na mea a pau i ke Akua.
27 Då tok Peter til ords og sagde til honom: «Sjå, me hev gjeve ifrå oss alt og fylgt deg; kva skal då me få?»
Alaila, olelo aku la o Petero ia ia, i aku la, Eia hoi, ua haalele makou i na mea a pau, a ua hahai aku makou ia oe; heaha la uanei ka makou e loaa'i?
28 Og Jesus svara: «Det segjer eg dykk for sant: Når alt vert nytt, og Menneskjesonen sit i sin glimande kongsstol, då skal de og, som hev fylgt meg, sitja i tolv høgsete og styra dei tolv Israels-ætterne.
I mai la o Iesu ia lakou, He oiaio ka'u e olelo aku nei ia oukou, i ke ola hou ana, i ka wa e noho ai ke Keiki a ke kanaka maluna o kona nohoalii nani; oukou hoi ka poe i hahai mai ia'u, e noho no oukou maluna o na nohoalii he umikumamalua, i poe lunakanawai no na ohana o Iseraela he umikumamalua.
29 Og kvar som hev skilt seg med hus eller brør eller syster eller far eller mor eller born eller gardar for mitt namn skuld, han skal få det att mange gonger og erva eit ævelegt liv. (aiōnios g166)
O ka mea haalele i na hale, i na hoahanaukane, i na hoahanauwahine, i ka makuakane, i ka makuwahine, i ka wahine, i na keiki, i na aina hoi, no ko'u inoa, e loaa mai ia ia he pahaneri, a e lilo mai ia ia ke ola mau loa. (aiōnios g166)
30 Men mange av dei fyrste skal vera dei siste, og mange av dei siste dei fyrste.
A he nui na mea mua e lilo ana i hope, a o na mea hope e lilo ana i mua.
