Matteus 10
1 So kalla han til seg dei tolv læresveinarne sine, og gav deim magt yver ureine ånder, so dei kunde driva deim ut, og kraft til å lækja all sjukdom og vanhelsa.
U on ikki muhlisini yeniƣa qaⱪirip, ularƣa napak roⱨlarni ⱪoƣlax wǝ ⱨǝrbir kesǝllikni ⱨǝm ⱨǝrbir meyip-ajizni saⱪaytix ⱨoⱪuⱪini bǝrdi.
2 So er namni på dei tolv apostlarne: Fyrst Simon, han som kallast Peter, so Andreas, bror hans, og Jakob, son åt Sebedæus, og Johannes, bror hans,
On ikki rosulning isimliri tɵwǝndikiqǝ: Awwal Petrus dǝpmu atilidiƣan Simon wǝ uning inisi Andiriyas, andin Zǝbǝdiyning oƣli Yaⱪup wǝ uning inisi Yuⱨanna,
3 Filip og Bartolomæus, Tomas og Mattæus, tollmannen, Jakob, son åt Alfæus, og Lebbæus,
Filip wǝ Bartolomay, Tomas wǝ bajgir Matta, Alfayning oƣli Yaⱪup wǝ Lǝbbaus dǝpmu atilidiƣan Taday,
4 Simon Kananæus og Judas Iskariot, den same som sveik honom.
millǝtpǝrwǝr dǝp atalƣan Simon wǝ keyin Əysaƣa satⱪunluⱪ ⱪilƣan Yǝⱨuda Ixⱪariyot.
5 Desse tolv var det Jesus sende ut, og han rettleidde deim og sagde: «Tak ikkje vegen til heidningarne, og gakk ikkje inn i nokon av samaritan-byarne!
Əysa bu on ikkisini [hǝlⱪning arisiƣa] mundaⱪ tapilap ǝwǝtti: — Yat ǝlliklǝrning yolliriƣa qiⱪmanglar, yaki Samariyǝliklǝrning xǝⱨǝrlirigimu kirmǝnglar,
6 Gakk heller til dei forkomne lambi av Israelshuset!
bǝlki tenigǝn ⱪoy padiliri bolƣan Israil jǝmǝtidikilǝr arisiƣa beringlar.
7 Og kvar de kjem, so gjer kunnigt at himmelriket er nær!
Barƣan yeringlarda: «Ərx padixaⱨliⱪi yeⱪinlixip ⱪaldi!» dǝp jakarlanglar.
8 Læk helselause, vekk upp daude, gjer spillsjuke reine, driv ut djevlar! For inkje hev de fenge det, for inkje skal de gjeva det.
Aƣriⱪ-silaⱪlarni saⱪaytinglar, ɵlüklǝrni tirildürünglar, mahaw kesǝllirini saⱪaytinglar, jinlarni ⱨǝydiwetinglar. Silǝrgǝ xapaǝt halis berilgǝndur, silǝrmu halis iltipat ⱪilinglar.
9 Tak ikkje med dykk gull eller sylv eller kopar i belti dykkar,
Bǝlweƣinglarƣa altun, kümüx wǝ mis pullarni baƣlap elip yürmǝnglar.
10 ikkje ferdaskreppa, ikkje tvo trøyor, ikkje skor, ikkje stav! For ein arbeidsmann er kosten sin verd.
Sǝpǝr üqün birla yǝktǝktin baxⱪa nǝ hurjun, nǝ kǝx, nǝ ⱨasa eliwalmanglar. Qünki hizmǝtkar ɵz ix ⱨǝⱪⱪini elixⱪa ⱨǝⱪliⱪtur.
11 Kvar gong de kjem til ein by eller ei grend, so høyr etter kven der er som er verd å taka imot dykk, og hjå honom skal de vera til de tek ut att.
Ⱨǝrⱪaysi xǝⱨǝr yaki yeziƣa barƣan waⱪtinglarda, aldi bilǝn xu yǝrdǝ kimning ⱨɵrmǝtkǝ layiⱪ mɵtiwǝr ikǝnlikini soranglar; xundaⱪ kixini tapⱪanda, u yǝrdin kǝtküqǝ uning ɵyidila turunglar.
12 Når de kjem inn i eit hus, so lys velsigning yver det,
Birǝr ɵygǝ kirgininglarda, ularƣa salam beringlar.
13 og er huset verdt det, so skal det få den velsigningi de hev lyst, men er det ikkje verdt det, so skal velsigningi koma attende til dykk.
Əgǝr u ailidikilǝr [ⱨɵrmǝtkǝ] layiⱪ mɵtiwǝr kixilǝr bolsa, tiligǝn amanliⱪinglar ularƣa ijabǝt bolsun; ǝgǝr ular layiⱪ bolmisa, tiligǝn amanliⱪinglar ɵzünglarƣa ⱪaytsun.
14 Og er det nokon stad dei ikkje vil taka imot dykk og ikkje vil høyra på ordi dykkar, so gakk ut att or det huset eller den byen, og rist dusti av føterne dykkar!
Silǝrni ⱪobul ⱪilmiƣan, sɵzliringlarni anglimiƣan kimdǝkim bolsa, ularning ɵyidin yaki xu xǝⱨǝrdin kǝtkininglarda, ayiƣinglardiki topini ⱪeⱪiwetinglar.
15 det segjer eg dykk for visst: På domedag skal det ganga Sodoma- og Gomorralandet likare enn den byen.
Mǝn silǝrgǝ xuni bǝrⱨǝⱪ eytip ⱪoyayki, ⱪiyamǝt künidǝ Sodom wǝ Gomorra zeminidikilǝrning ⱨali xu xǝⱨǝrdikilǝrningkidin yenik bolidu.
16 Sjå no eg sender dykk liksom sauer inn i ulveflokken; ver då kloke som ormen og godtrugne som duva!
Mana, mǝn silǝrni ⱪoylarni bɵrilǝrning arisiƣa ǝwǝtkǝndǝk ǝwǝtimǝn. Xunga, yilandǝk sǝzgür, pahtǝktǝk sap dilliⱪ bolunglar.
17 Tak dykk i vare for folk! For dei kjem til å gjeva dykk yver til domstolarne og hudfletta dykk i synagogorne sine,
Insanlardin pǝhǝs bolunglar; qünki ular silǝrni tutuwelip sot mǝⱨkimilirigǝ tapxurup beridu, sinagoglirida ⱪamqilaydu.
18 og for kongar og landshovdingar skal dei føra dykk fram for mi skuld, so de skal vitna for deim og for heidningarne.
Ular wǝ xundaⱪla yat ǝlliklǝr üqün bir guwaⱨliⱪ boluxⱪa, silǝr mening sǝwǝbimdin ǝmirlǝr wǝ padixaⱨlar aldiƣa elip berilip soraⱪⱪa tartilisilǝr.
19 Men når dei dreg dykk for retten, so syt ikkje for korleis eller kva de skal tala! Ordi de skal tala, skal de få i same stundi.
Lekin ular silǝrni soraⱪⱪa tartⱪan waⱪtida, ⱪandaⱪ jawab berix yaki nemǝ jawab berixtin ǝnsirǝp kǝtmǝnglar. Qünki xu waⱪti-saitidǝ eytix tegixlik sɵzlǝr silǝrgǝ tǝminlinidu.
20 For det er ikkje de som talar; det er åndi åt far dykkar som talar i dykk.
Qünki sɵzligüqi ɵzünglar ǝmǝs, bǝlki Atanglarning roⱨi silǝr arⱪiliⱪ sɵzlǝydu.
21 Bror skal senda bror i dauden, og faren barnet sitt, og born skal standa fram mot foreldri sine, og valda at dei lyt døy.
Ⱪerindax ⱪerindixiƣa, ata balisiƣa hainliⱪ ⱪilip, ɵlümgǝ tutup beridu. Balilarmu ata-anisiƣa ⱪarxi qiⱪip, ularni ɵlümgǝ mǝⱨkum ⱪilduridu.
22 Og alle skal hata dykk for mitt namn skuld: men den som held ut til endes, han skal verta frelst.
Xundaⱪla silǝr mening namim tüpǝylidin ⱨǝmmǝ adǝmning nǝpritigǝ uqraysilǝr. Lekin ahirƣiqǝ bǝrdaxliⱪ bǝrgǝnlǝr bolsa ⱪutⱪuzulidu.
23 Når dei då søkjer etter dykk i ein by, so røm til ein annan! For det segjer eg dykk for visst: De vinn ikkje vitja alle byarne i Israel fyrr Menneskjesonen kjem.
Ular silǝrgǝ bu xǝⱨǝrdǝ ziyankǝxlik ⱪilsa, yǝnǝ bir xǝⱨǝrgǝ ⱪeqip beringlar. Qünki mǝn silǝrgǝ xuni bǝrⱨǝⱪ eytip ⱪoyayki, Insan’oƣli ⱪaytip kǝlgüqǝ silǝr Israilning barliⱪ xǝⱨǝrlirini arilax [wǝzipinglar] tügimǝydu.
24 Læresveinen er ikkje yver meisteren, og tenaren er ikkje yver husbonden sin.
Muhlis ustazidin, ⱪul hojayinidin üstün turmaydu.
25 Det lyt vera nok for læresveinen at han vert som meisteren sin, og for tenaren at han vert som husbonden. Hev dei kalla husbonden Be’elsebul, kann so husfolket venta det betre?
Muhlis ustaziƣa ohxax bolsa, ⱪul hojayiniƣa ohxax bolsa razi bolsun. Ular ɵyning igisini «Bǝǝlzibul» dǝp tilliƣan yǝrdǝ, uning ɵyidikilirini tehimu ⱪattiⱪ ⱨaⱪarǝtlimǝmdu?
26 Ver då ikkje rædde deim! For ingen ting er løynt anna det ein gong kjem upp, og ingen ting dult anna det ein gong vert kjent.
Xunga ulardin ⱪorⱪmanglar; qünki ⱨeqⱪandaⱪ yepiⱪ ⱪoyulƣan ix axkarilanmay ⱪalmaydu, wǝ ⱨeqⱪandaⱪ mǝhpiy ix ayan bolmay ⱪalmaydu.
27 Det som eg segjer dykk i myrkret, skal de tala i ljoset, og det som vert kviskra i øyra på dykk, skal de ropa ut på taki.
Mening silǝrgǝ ⱪarangƣuda eytidiƣanlirimni yoruⱪta eytiweringlar. Ⱪuliⱪinglarƣa piqirlap eytilƣanlarni ɵgzilǝrdǝ jakarlanglar.
28 Ottast ikkje dei som drep likamen, men ikkje kann drepa sjæli! Ottast heller honom som kann tyna både sjæl og likam i helvite! (Geenna g1067)
Tǝnni ɵltürsimu, lekin adǝmning jan-roⱨini ɵltürǝlmǝydiƣanlardin ⱪorⱪmanglar; ǝksiqǝ, tǝn wǝ jan-roⱨni dozahta ⱨalak ⱪilixⱪa ⱪadir bolƣuqidin ⱪorⱪunglar. (Geenna g1067)
29 Sel dei ikkje tvo sporvar for ein skilling? Og ikkje ein av deim fell ned på jordi utan Far dykkar vil.
Ikki ⱪuxⱪaqni bir tiyingǝ setiwalƣili boliduƣu? Lekin ulardin birimu Atanglarsiz yǝrgǝ qüxmǝydu.
30 Og jamvel alle håri på hovudet dykkar er talde.
Əmma silǝr bolsanglar, ⱨǝtta ⱨǝrbir tal qeqinglarmu sanalƣandur.
31 So ver ikkje rædde! De er meir enn mange sporvar.
Xunga, ⱪorⱪmanglar. Silǝr nurƣunliƣan ⱪuxⱪaqtinmu ⱪimmǝtliktursilǝr!
32 Den som då kjennest ved meg for folk, honom skal eg og kjennast ved for far min i himmelen;
Xunga, meni insanlarning aldida etirap ⱪilƣanlarning ⱨǝrbirini mǝnmu ǝrxtiki Atamning aldida etirap ⱪilimǝn;
33 Men den som avneittar meg for folk, honom skal eg og avneitta for far min i himmelen.
Biraⱪ insanlarning aldida mǝndin tanƣanlarning ⱨǝrbiridin mǝnmu ǝrxtiki Atam aldida tanimǝn.
34 De må’kje tru eg er komen for å føra fred ned på jordi! Eg er’kje komen med fred, men med sverd.
Mening dunyaƣa keliximni tinqliⱪ elip kelix üqündur, dǝp oylap ⱪalmanglar. Mǝn tinqliⱪ ǝmǝs, bǝlki ⱪiliqni yürgürüxkǝ kǝldim.
35 Eg er komen for å setja ufred millom far og son, og millom mor og dotter, og millom vermor og sonekona,
Qünki mening kelixim «Oƣulni atisiƣa, ⱪizni anisiƣa, kelinni ⱪeynanisiƣa ⱪarxi qiⱪirix» üqün bolidu.
36 og mannen skal få sin eigen huslyd til uven.
Xuning bilǝn «Adǝmning düxmǝnliri ɵz ailisidiki kixilǝr bolidu».
37 Den som hev far eller mor kjærare enn meg, er ikkje verd meg, og den som hev son eller dotter kjærare enn meg, er ikkje verd meg,
Ata-anisini mǝndinmu ǝziz kɵridiƣanlar manga munasip ǝmǝstur. Ɵz oƣul-ⱪizini mǝndinmu ǝziz kɵridiƣanlarmu manga munasip ǝmǝs.
38 og den som ikkje tek krossen sin og fylgjer etter meg, er ikkje verd meg.
Ɵzining krestini kɵtürüp, manga ǝgǝxmigǝnlǝrmu manga munasip ǝmǝs.
39 Den som vinn livet sitt, skal missa det, og den som misser livet for mi skuld, skal vinna det.
Ɵz ⱨayatini ayaydiƣan kixi uningdin mǝⱨrum bolidu; mǝn üqün ɵz ⱨayatidin mǝⱨrum bolƣan kixi uningƣa erixidu.
40 Den som tek imot dykk, tek imot meg, og den som tek imot meg, tek imot honom som sende meg.
Silǝrni ⱪobul ⱪilƣanlar menimu ⱪobul ⱪilƣan bolidu; meni ⱪobul ⱪilƣanlar bolsa meni ǝwǝtküqinimu ⱪobul ⱪilƣan bolidu.
41 Den som tek imot ein profet for di han er ein profet, skal få same løni som ein profet, og den som tek imot ein rettferdig for di han er rettferdig, skal få same løni som ein rettferdig.
Bir pǝyƣǝmbǝrni pǝyƣǝmbǝrlik salaⱨiyitidǝ ⱪobul ⱪilƣan kixi pǝyƣǝmbǝrgǝ has bolƣan in’amƣa erixidu. Ⱨǝⱪⱪaniy adǝmni u ⱨǝⱪⱪaniy ikǝn dǝp bilip ⱪobul ⱪilƣanlar ⱨǝⱪⱪaniy adǝmgǝ has bolƣan in’amƣa erixidu.
42 Og den som gjev ein av desse små um det er’kje anna enn ei skål med kaldt vatn, for di han er min læresvein, han skal på ingen måte missa løna si, det segjer eg dykk for visst.»
Mǝn silǝrgǝ xuni bǝrⱨǝⱪ eytip ⱪoyayki, mening bu xakiqiklirimdin ǝng kiqiki birini mening muhlisim dǝp bilip uningƣa ⱨǝtta pǝⱪǝt birǝr qinǝ soƣuⱪ su bǝrgǝn kiximu jǝzmǝn ɵzigǝ layiⱪ in’amdin mǝⱨrum bolmaydu.
