Markus 9
1 Det segjer eg dykk for sant, » sagde han: «Sume av deim som her stend, skal ikkje smaka dauden fyrr dei ser at Guds rike hev kome med velde.»
A AP kotin masani ong irail: Melel I indai ong komail: Akai me iang mi met, sota pan mela, lao kilang wein Kot a kokido manaman.
2 Seks dagar etter tok Jesus Peter og Jakob og Johannes med seg upp på eit høgt fjell; der var dei åleine for seg sjølve. Då vart han forklåra for augo deira,
Murin pong wonu pong Iesus ap kotin ukada Petrus o Iakopus o Ioanes kalua ir dalang pon nana ileile eu, ir kalapuk. I ari kotin wukila mo’rail.
3 og klædi hans vart skinande kvite, so ingen bleikjar i verdi kunde ha gjort deim so kvite.
Sapwilim a likau ko lingalingala, puetepueteta sno. Sota saunlopolop nan sappa kak kapuetepuetetala dueta.
4 Og Elia synte seg for deim saman med Moses; dei stod og tala med Jesus.
Elias i Moses ap pwara dong ir, ari, ira o Iesus ap mamasan pena.
5 Då tok Peter til ords og sagde til Jesus: «Meister, det er godt me er her! Lat oss gjera tri hytter, ei åt deg, og ei åt Moses, og ei åt Elia!»
Petrus ap sapeng potoan ong Iesus: Rapi, me mau ong kitail en kotikot met. Kitail en kauada kisin im silikis: Tanpas ar, o en Moses o en Elias.
6 Han visste ikkje kva han skulde segja; for dei var fulle av otte.
Pwe a sasa, da me a pan inda, pwe re masapwekada.
7 So kom det ei sky og skygde yver deim, og or skyi kom det ei røyst: «Dette er Son min, han som eg elskar. Høyr på honom!»
Pali en dapok pali ap kadupwal irail edi; o ngil eu peidido sang nan dapok o: I met nai. Ol kompok! Komail rong i!
8 Men best dei skoda ikring seg, såg dei ingen meir utan Jesus - han var åleine hjå deim.
Ari, re saliokeda, solar amen me re kilang, Iesus ta, me kotikot re’rail.
9 Då dei gjekk ned av fjellet, sagde han med deim at dei ikkje måtte tala til nokon um det dei hadde set, fyrr Menneskjesonen var staden upp frå dei daude.
Ari, ni arail kotikot kotido sang nin nana o, a kotin kalik irail edi, re depa indai ong meamen, me re kilang ko, lao Nain aramas mauredar sang ren me melar akan.
10 Det ordet merka dei seg, men undrast seg imillom kva det skulde tyda: «standa upp frå dei daude».
Re ap edie pena masan pot et nan pung ar, ap peipeidokki pena, da wewe en maureda sang ren me melar akan?
11 So spurde dei honom: «Segjer ikkje dei skriftlærde at fyrst lyt Elia koma?»
Irail ap peidok re a potoan ong: Da me saunkawewe kan indaki, Elias pan pwarado mas?
12 Ja, fyrst kjem Elia og set alt i rett lag att, svara han; «og kva er det som stend skrive um Menneskjesonen? At han skal lida mykje og agtast for inkje!
I ari kotin sapeng, masani ong irail: Melel Elias kodo mas, kamauiada meakan. O iaduen intingidi duen Nain aramas? Me pan kolokolok toto o sokonekon.
13 Men eg segjer dykk at Elia og er komen, og dei gjorde med honom slikt dei vilde, som skrive er um honom.»
A I indai ong komail, Elias pwarer, o re wiai ong i, me re mauki duen a intingidi due.
14 Då dei kom til læresveinarne, såg dei ein stor folkehop kringum deim, og nokre skriftlærde som var i ordkast med deim.
A lao koti dong tounpadak kan, a masani pokon kalaimunia eu kapil ir pena o saunkawewe kan peipeidok re irail.
15 Og med same folkemengdi fekk sjå honom, vart dei reint forstøkte, og sprang imot honom og helsa.
Ni ar kilangadar i, pokon o ap puriamuiki la tangado ranamau ong i.
16 «Kva er det de dregst med deim um?» spurde han.
A ap kotin kainoma re irail: Peidok da kai, me komail idedok re’rail?
17 Då svara ein av folket: «Meister, eg er komen til deg med son min. Han hev ei mållaus ånd i seg;
Amen toun pokon o sapeng i potoan ong: Saunpadak, i potoan dong komui nai putak o, me ngen lotong mi poa.
18 når ho tek honom, riv ho og slit i honom, so fraudi stend utor munnen, og han skjer tenner og visnar burt. Eg bad læresveinarne dine at dei vilde driva henne ut, men dei var’kje god til.»
Ari, wasa karos me a kin tiada poa, a kin kapururada; a ap kin pudopud o katekatete ngi o tongetongela. I potoan ong sapwilim omui tounpadak kan, pwe re en kausa sang i, ari, re sota kak.
19 Då tok Jesus til ords og sagde: «Å, du vantrune ætt! Kor lenge skal eg vera hjå dykk? Kor lenge skal eg tola dykk? Kom hit til meg med honom!»
A ap kotin sapeng irail masani: Di wet meid soposon. Ia arain ai pan mimi re omail, ia arain ai pan kokoa komail? Wa dong ia i!
20 So leidde dei guten burt til honom, og med same han såg Jesus, reiv åndi i honom, so han stupte i marki og velte seg og togg fraud.
Irail ap poto dong i. Ni a kotin masani i, ngen o ap madang kupururada i; a ap pupedi ong nan pwel, wia pudopud taputapur sili.
21 «Kor lenge hev han havt det so?» spurde Jesus. «Frå han var eit lite barn, » svara faren;
A ap kainoma ren sam a: Ia arain me kot et a lel? A ap potoan ong: Sang ni a seri.
22 «og ofte hev åndi kasta honom både i elden og i vatnet, og vilja gjort ende på honom. Men er det mogelegt for deg, so gjer sælebot på oss og hjelp oss!»
Pan me toto a kin kasedi ong i nan iai o nan pil, pwen kamela i. Ari, ma re kotin kak ong, re kotin kupura kit ala sauasa kit!
23 «Um det er mogelegt for meg -?» svara Jesus. «Alt er mogelegt for den som trur!»
Iesus ap kotin masani ong i: Ma koe me poson; meakaros me kak ren me poson.
24 Og straks ropa far åt barnet: «Eg trur! Hjelp mi vantru!»
Madang sam en kisin seri ap weriwer, sangesang, potoan: Maing, i poson. Kom kotin katinaiada sang ai soposon.
25 Då Jesus såg at folket strøymde til, truga han den ureine åndi og sagde: «Du mållause og dauve ånd, far utor honom, segjer eg, og far aldri i honom meir!»
Ni en Iesus a kotin masani ar tangetang pena, a ap angiangiada ngen saut o kotin masani ong ngen lotong o salongepon: I indai ong uk, koieido sang lole! Koe depa pure wong i!
26 Då hua ho og reiv hardt i guten og for ut. Og han vart som eit lik, so dei fleste sagde: «Han hev slokna!»
A ap weriwer, kapururada kaualap, ap koiei sang. I ari likamata a melar. Akai ap inda, a melar.
27 Men Jesus tok honom i handi og vekte honom; då reiste han seg upp.
Iesus ap kotin ale pa a kauada, i ari uda.
28 Då Jesus var komen i hus, og læresveinarne var åleine med honom, spurde dei: «Kvi kunde ikkje me driva ut åndi?»
Ni a koti dong ni im o, sapwilim a tounpadak kan ap okiok peidok re a potoan ong: Da me se sota kak kauseki sang?
29 Han svara: «Dette slaget kann ikkje drivast ut på anna vis enn med bøn og fasta.»
A ap kotin masani ong irail: Song wet sota kin koki sang meakot kapakap o kaisesol eta.
30 So tok dei ut derifrå og for gjenom Galilæa. Men han vilde ikkje nokon skulde vita det;
Re ap kotila sang wasa o, weidala nan Kaliläa. A sota men, meamen en asa.
31 for han lærde sveinarne sine og sagde: Menneskjesonen skal gjevast yver i menneskjehender, og dei skal drepa honom; og tri dagar etter han er drepen, skal han standa upp att.
Pwe a men kotin kawewe ong sapwilim a tounpadak kan ap masani ong irail: Nain aramas pan pangalang ni pa en aramas. Irail pan kamela i a murin a kamela a pan maureda murin ran kasilu.
32 Men dei skyna’kje det ordet, og torde ikkje spyrja honom.
A irail sota dedeki masan o; a re masak kalelapok re a.
33 So kom dei til Kapernaum, og då han var heime att, spurde han deim: «Kva var det de tala um på vegen?»
A ap koti dong Kapernaum; ni a kotikot nan im o a ap kotin kainoma re’rail: Da me komail akakamaiki nani al o?
34 Dei tagde; for på vegen hadde dei tala med einannan um kven som var størst.
Irail ari nenenla, pwe re akamaiki nani al o, is me pan laud re’rail.
35 Då sette han seg og kalla til seg dei tolv, og sagde med deim: «Vil nokon vera den fyrste, so skal han vera den siste av alle og tenar for alle!»
I ari kotidi, molipedo ekriamen oko, ap masani ong irail: Meamen men moa, a en mi muri o papa ong karos.
36 So tok han eit lite barn og sette midt imillom deim og tok det i fang og sagde til deim:
I ari kotin ale kisin seri amen, kotikidi ong nan pung arail: A lau palodi i ap masani ong irail.
37 «Den som tek imot eit sovore barn for mitt namn skuld, han tek imot meg; og den som tek imot meg, tek ikkje imot meg, men den som sende meg.»
Meamen me apwali amen sang ren kisin seri pukat ni ad ai, a pil apwali ia. A me apwali ia, kaidik ngai, me a apwali, a me kadar ia do.
38 Johannes sagde til honom: «Meister, me såg at ein som ikkje er i fylgje med oss, dreiv ut vonde ånder i ditt namn, og me forbaud honom det, for di han ikkje var i fylgje med oss.»
Ioanes ap sapeng i, potoang ong: Saunpadak, se kilang amen, me kakaus tewil akan ni mar omui, a ap sota kin iang kit. Kit ari inapwiedi, pweki a kaidin kis at.
39 «De skal ikkje forbjoda honom det, » sagde Jesus, «for den som gjer eit under i mitt namn, kann ikkje so snart tala vondt um meg;
Iesus ap kotin masani: Der inapwiedi! Pwe meamen me wia manaman ni ad ai, sota pan kak en lalaue ia.
40 den som ikkje er imot oss, held med oss.
Pwe meamen sota u ong kitail, i kisan atail pali.
41 For den som gjev dykk ei skål med vatn for di de høyrer Kristus til, han skal ikkje missa si løn, det segjer eg dykk for visst.
Pwe meamen, me pan ki ong komail dal en pil eu ni ad ai, pweki omail kisan Kristus, melel I indai ong komail, kating i sota pan salonga sang.
42 Men den som legg ei snara for ein av desse små som trur, for honom var det mykje betre um det var lagt ein kvernstein um halsen hans, og han var kasta i havet.
O meamen, me kamakar amen ir me tikitik, me poson ia, a mau ong takai en ir plaua eu en paudoki ong ni tapin wor a; a ap lokidokila nan madau.
43 Dersom handi di freistar deg, so hogg henne av! Det er betre du gjeng vanfør inn til livet, enn at du hev båe henderne dine og kjem i helvite, i den usløkkjande elden, (Geenna g1067)
Ma apali en pa om kamakar uk, lepuke sang! A mau ong uk, ko ong maur, ni om dangidang sang om pa pokon mia, ap ko ong nan pweleko, nan kisiniai sokun. (Geenna g1067)
44 der ormen deira ikkje døyr, og elden ikkje sloknar.
Wasa ar muas sota kin mela o kisiniei sota kin kunla.
45 Og dersom foten din freistar deg, so hogg honom av! Det er betre du gjeng einføtt inn til livet, enn at du hev båe føterne dine og vert kasta i helvite, (Geenna g1067)
O ma apali en nä om kamakar uk, lepuka sang! A mau ong uk, ko ong maur ni om sikilikil sang om pat en nä pokon mia, ap lokidokila nan pweleko, nan kisiniai sokun. (Geenna g1067)
46 der ormen deira ikkje døyr, og elden ikkje sloknar.
Wasa ar muas sota kin mela o kisiniai sota kin kunla.
47 Og dersom auga ditt freistar deg, so riv det ut! Det er betre du gjeng einøygd inn i Guds rike, enn at du hev tvo augo og vert kasta i helvite, (Geenna g1067)
Ma apali mas om kamakar uk, kapida sang! Me mau ong uk, mas pali pedelong ong nan wein Kot sang mas unsok lokidokila nan kisiniai en pweleko. (Geenna g1067)
48 der ormen deira ikkje døyr og elden ikkje sloknar.
Wasa ar muas sota kin mela, o kisiniai sota kin kunla.
49 For kvart menneskje skal saltast med eld, liksom kvart offer vert salta med salt.
Pwe amen amen pan soleki kisiniai, dueta mairong karos kin soleki sol.
50 Salt er ein godt; men vert saltet saltlaust, kva vil de då salta det med? Hav salt i dykk sjølve, og haldt fred med kvarandre!»
Me mau sol. A ma sola nam en sol, nam a pan ko sang ia? Sol en mi re omail o komail popol pena!
