< Markus 9 >
1 Det segjer eg dykk for sant, » sagde han: «Sume av deim som her stend, skal ikkje smaka dauden fyrr dei ser at Guds rike hev kome med velde.»
Atangcalah na dei pouh awh. Cathut uknaeram teh bahu hoi a kangdue e hah, hmawt laipalah hie hmuen koe na kaawm e tami tangawn teh duenae koe na phat a mahoeh.
2 Seks dagar etter tok Jesus Peter og Jakob og Johannes med seg upp på eit høgt fjell; der var dei åleine for seg sjølve. Då vart han forklåra for augo deira,
Hnin taruk touh a loum hnukkhu Jisuh ni alouknaw bawk laipalah Piter, Jem, Jawhan tinaw dueng a kaw teh soumtinae koe, karasang e monsom vah a cei awh. Ahnimae hmalah phun louk lah a kâthung.
3 og klædi hans vart skinande kvite, so ingen bleikjar i verdi kunde ha gjort deim so kvite.
A kho e teh loukloukkaang e, het talai van apipatet ni hai hottelah pâsu thai hoeh hane totouh a pangawpekyek lah ao.
4 Og Elia synte seg for deim saman med Moses; dei stod og tala med Jesus.
Mosi hoi Elijah a kamnue roi teh Jisuh hoi a kâpan awh.
5 Då tok Peter til ords og sagde til Jesus: «Meister, det er godt me er her! Lat oss gjera tri hytter, ei åt deg, og ei åt Moses, og ei åt Elia!»
Hatnavah, Piter ni, Bawipa hie hmuen koe o a nawm poung. Nang hanlah rim buet touh, Mosi hanlah buet touh, Elijah hanlah buet touh sak awh sei, atipouh.
6 Han visste ikkje kva han skulde segja; for dei var fulle av otte.
A hnukkâbangnaw teh a taki awh dawkvah, Piter ni hottelah a pantaivai e doeh.
7 So kom det ei sky og skygde yver deim, og or skyi kom det ei røyst: «Dette er Son min, han som eg elskar. Høyr på honom!»
Hatnavah, tâmai ni a ramuk awh teh, ahni teh ka pahren e ka Capa doeh, ahnie a lawk hah tarawi awh, telah tâmai thung hoi lawk a tho.
8 Men best dei skoda ikring seg, såg dei ingen meir utan Jesus - han var åleine hjå deim.
Hatnah tahma vah a hnukkâbangnaw ni a tengpam a khet awh navah, amamouh hoi Jisuh hloilah apihai hmawt awh hoeh.
9 Då dei gjekk ned av fjellet, sagde han med deim at dei ikkje måtte tala til nokon um det dei hadde set, fyrr Menneskjesonen var staden upp frå dei daude.
Mon hoi bout a kum awh toteh, Jisuh ni tami Capa teh duenae koehoi bout thaw hoehroukrak atu na hmu awh e hah api koehai dei awh hanh lah a, telah kâ a poe.
10 Det ordet merka dei seg, men undrast seg imillom kva det skulde tyda: «standa upp frå dei daude».
A hnukkâbangnaw ni hote lawk hah a pâkuem awh. Hatei, duenae koehoi bout thaw tie hah bangtelae na maw telah buet touh hoi buet touh a kâpacei awh.
11 So spurde dei honom: «Segjer ikkje dei skriftlærde at fyrst lyt Elia koma?»
Hatnavah cakathutkungnaw ni Elijah hmaloe a tho han telah bangkongmaw a dei awh vaw, telah a pacei awh navah,
12 Ja, fyrst kjem Elia og set alt i rett lag att, svara han; «og kva er det som stend skrive um Menneskjesonen? At han skal lida mykje og agtast for inkje!
Bawipa ni Elijah teh hmaloe a tho vaiteh bangpuengpa koung a pathoup han tie a thuem. Bangkongmaw Cakathoung ni tami Capa teh rektapnae moi khang vaiteh, a pahnawt hai a pahnawt awh han ati vaw.
13 Men eg segjer dykk at Elia og er komen, og dei gjorde med honom slikt dei vilde, som skrive er um honom.»
Na dei pouh awh, Elijah teh yo a tho toe. Cakathoung ni a dei e patetlah taminaw ni a ngai awh e patetlah ahni koe a sak awh toe telah atipouh.
14 Då dei kom til læresveinarne, såg dei ein stor folkehop kringum deim, og nokre skriftlærde som var i ordkast med deim.
Alouke a hnukkâbangnaw koe a pha awh navah, tami moikapap ni a ven awh teh cakathutkungnaw teh ahnimouh hoi a kâoun awh lahun e hah a hmu.
15 Og med same folkemengdi fekk sjå honom, vart dei reint forstøkte, og sprang imot honom og helsa.
Ka kamkhueng e tamihupui ni Jisuh a hmu awh toteh kângairu awh laihoi, Jisuh koe a yawng awh teh kut a man awh.
16 «Kva er det de dregst med deim um?» spurde han.
Jisuh ni ahnimanaw hoi bangtelamaw na kâoun a vaw. Telah cakathutkungnaw hah a pacei.
17 Då svara ein av folket: «Meister, eg er komen til deg med son min. Han hev ei mållaus ånd i seg;
Ka kamkhueng e tamihupui thung dawk hoi tami buet touh ni, Bawipa a lawk ka a ni teh kahrai ni a man e ka capa hah nama koe ka hrawi.
18 når ho tek honom, riv ho og slit i honom, so fraudi stend utor munnen, og han skjer tenner og visnar burt. Eg bad læresveinarne dine at dei vilde driva henne ut, men dei var’kje god til.»
Kahrai ni a man karoitawi talai dawk a rawp teh a kâko hoi potamtui a tâco, a hâ a karue teh, pheng a kamsoe toe. Hote kahrai pâlei pouh hanelah na hnukkâbangnaw koe ka dei pouh eiteh ahnimouh ni pâlei thai awh hoeh atipouh.
19 Då tok Jesus til ords og sagde: «Å, du vantrune ætt! Kor lenge skal eg vera hjå dykk? Kor lenge skal eg tola dykk? Kom hit til meg med honom!»
Jisuh ni yuemnae katawnhoehnaw e catoun, nangmouh hoi cungtalah na sittouh maw ka o han vaw. Na sittouh maw na ring awh han vaw. Hate camo hah hi thokhai awh, atipouh.
20 So leidde dei guten burt til honom, og med same han såg Jesus, reiv åndi i honom, so han stupte i marki og velte seg og togg fraud.
A dei e patetlah camo a thokhai awh navah, hote kahrai ni Jisuh heh a hmu tahma vah, camo hah a sawn sak, talai dawk a rawp sak, potamtui a hawn sak teh a paleipaluet sak.
21 «Kor lenge hev han havt det so?» spurde Jesus. «Frå han var eit lite barn, » svara faren;
Jisuh ni hettelah a onae na sittouh maw a saw toung telah a na pa hah a pacei navah, a na pa ni a nawca hoi doeh toe.
22 «og ofte hev åndi kasta honom både i elden og i vatnet, og vilja gjort ende på honom. Men er det mogelegt for deg, so gjer sælebot på oss og hjelp oss!»
Camo due sak hanelah hmai dawk, tui dawk atuhoitu a rawp sak. Hatei, Bawipa coung thai pawiteh, na pahren ei telah pahrennae a hei.
23 «Um det er mogelegt for meg -?» svara Jesus. «Alt er mogelegt for den som trur!»
Jisuh ni na yuem thai maw. Na yuem pawiteh bangpueng a coung thai atipouh.
24 Og straks ropa far åt barnet: «Eg trur! Hjelp mi vantru!»
Camo e a na pa ni, Bawipa ka yuem doeh, ka yuemhoehnae hah na kabawm lah telah mitphi hoi a dei.
25 Då Jesus såg at folket strøymde til, truga han den ureine åndi og sagde: «Du mållause og dauve ånd, far utor honom, segjer eg, og far aldri i honom meir!»
Hatnavah taminaw teh yawng laihoi a tho awh e Jisuh ni a hmu navah, hnâpang hoi lawka muitha, camo thung hoi tâcawt, bout kâen hanh lawih, telah kakhine muitha hah kâ a poe navah,
26 Då hua ho og reiv hardt i guten og for ut. Og han vart som eit lik, so dei fleste sagde: «Han hev slokna!»
a hramki teh camo a sawn sak teh a tâco. Camo teh kadout e patetlah ao. Ayânaw ni teh a due toe ati awh.
27 Men Jesus tok honom i handi og vekte honom; då reiste han seg upp.
Jisuh ni a kut dawk hoi a pathaw nah camo teh a kangdue.
28 Då Jesus var komen i hus, og læresveinarne var åleine med honom, spurde dei: «Kvi kunde ikkje me driva ut åndi?»
Imthung a kâen awh hnukkhu a hnukkâbangnaw ni bangkongmaw hote kahrai hah kaimouh ni teh ka pâlei thai awh hoeh vaw telah arulahoi a pacei awh.
29 Han svara: «Dette slaget kann ikkje drivast ut på anna vis enn med bøn og fasta.»
Jisuh ni ratoumnae, rawcahainae laipalah teh bangtelah hai tâcawt thai mahoeh atipouh.
30 So tok dei ut derifrå og for gjenom Galilæa. Men han vilde ikkje nokon skulde vita det;
Hote hmuen koehoi Galilee kho lungui vah a cei awh navah, api koehai kâpanue sak hanlah ngai hoeh.
31 for han lærde sveinarne sine og sagde: Menneskjesonen skal gjevast yver i menneskjehender, og dei skal drepa honom; og tri dagar etter han er drepen, skal han standa upp att.
Bangkongtetpawiteh, tami Capa teh taminaw kut dawk pahnawt vaiteh, a thei awh han.
32 Men dei skyna’kje det ordet, og torde ikkje spyrja honom.
A due hnukkhu apâthum hnin bout a thaw han tie naw hah, a hnukkâbangnaw koe a dei pouh. Hote kongnaw hah thaipanuek awh hoeh ei, apinihai bout pacei ngam awh hoeh.
33 So kom dei til Kapernaum, og då han var heime att, spurde han deim: «Kva var det de tala um på vegen?»
Kapernuam kho a pha awh teh im thung ao awh navah, tapa lam vah buet touh hoi buet touh bangmaw na kâoun awh vaw telah a pacei eiteh, a hnukkâbangnaw ni lawkkamuem lah ao awh.
34 Dei tagde; for på vegen hadde dei tala med einannan um kven som var størst.
Bangkongtetpawiteh, apimouh kalenpoung tie hah, a kâoun awh dawkvah dei ngam awh hoeh.
35 Då sette han seg og kalla til seg dei tolv, og sagde med deim: «Vil nokon vera den fyrste, so skal han vera den siste av alle og tenar for alle!»
Hatnavah Jisuh ni a hnukkâbangnaw hlaikahni touh hah a kaw teh, kalenpoung lah o ka ngai e teh, ka thoung poung lah o a ngai, hahoi tami pueng e san lahai o a ngai atipouh.
36 So tok han eit lite barn og sette midt imillom deim og tok det i fang og sagde til deim:
Camo ca buet touh ahnimae lungui a kangdue sak hnukkhu, a kut hoi a tawm teh,
37 «Den som tek imot eit sovore barn for mitt namn skuld, han tek imot meg; og den som tek imot meg, tek ikkje imot meg, men den som sende meg.»
apipatet hai kaie minhmai khet laihoi het patetlah e camo buetbuet touh ka dâw e teh kai na ka dâw e doeh. Kai na ka dâw e teh kai dueng na dâw e nahoeh, kai na kapatounkung hai a dâw toe telah atipouh.
38 Johannes sagde til honom: «Meister, me såg at ein som ikkje er i fylgje med oss, dreiv ut vonde ånder i ditt namn, og me forbaud honom det, for di han ikkje var i fylgje med oss.»
Jawhan ni, Saya, na min lahoi kahraituilinaw ka pâlei e tami buet touh ka hmu awh. Maimouh thung dawk e tami lah ao hoeh dawkvah sak hanh lawih ka ti pouh awh, telah a dei pouh.
39 «De skal ikkje forbjoda honom det, » sagde Jesus, «for den som gjer eit under i mitt namn, kann ikkje so snart tala vondt um meg;
Jisuh ni cakâ awh hanh, ka min lahoi kângairuhno kamnuek sak thai e ni teh kayawicalah ka min mathout sak thai mahoeh.
40 den som ikkje er imot oss, held med oss.
Nangmouh na ka taran e koelah kaawm hoeh e teh, nangmouh koe lah kaawm e doeh.
41 For den som gjev dykk ei skål med vatn for di de høyrer Kristus til, han skal ikkje missa si løn, det segjer eg dykk for visst.
Nangmouh teh Messiah hnuk kâbang e doeh ati awh dawkvah, ka minhmai khet lahoi tui manang buet touh hai na ka poe e tami teh, tawkphu hmawt laipalah awm mahoeh atipouh.
42 Men den som legg ei snara for ein av desse små som trur, for honom var det mykje betre um det var lagt ein kvernstein um halsen hans, og han var kasta i havet.
Kai na ka yuem e camonaw thung dawk buetbuet touh ka payon sak kung teh a lahuen dawk talungsum awi sak vaiteh tuipui dawk tâkhawng pawiteh ahnimouh hanlah bet ahawihnawn.
43 Dersom handi di freistar deg, so hogg henne av! Det er betre du gjeng vanfør inn til livet, enn at du hev båe henderne dine og kjem i helvite, i den usløkkjande elden, (Geenna )
Na kut ni na yon sak pawiteh na kut tâtueng. (Geenna )
44 der ormen deira ikkje døyr, og elden ikkje sloknar.
Kutkuep lahoi ahri dout hoeh, hmai roumhoehnae hell hmai thung bo hlak teh kutkuep laipalah hringnae koe phat pawiteh ahawihnawn.
45 Og dersom foten din freistar deg, so hogg honom av! Det er betre du gjeng einføtt inn til livet, enn at du hev båe føterne dine og vert kasta i helvite, (Geenna )
Na khok ni na yon sak pawiteh na khok tâtueng haw. (Geenna )
46 der ormen deira ikkje døyr, og elden ikkje sloknar.
Ahri dout hoeh, hmai roumhoehnae hell hmai thung khok kuep lahoi bo hlak teh khok kuep laipalah hringnae koe phat pawiteh ahawihnawn.
47 Og dersom auga ditt freistar deg, so riv det ut! Det er betre du gjeng einøygd inn i Guds rike, enn at du hev tvo augo og vert kasta i helvite, (Geenna )
Na mit ni na yon sak pawiteh, na mit cawngkhawih. (Geenna )
48 der ormen deira ikkje døyr og elden ikkje sloknar.
Ahri dout hoeh, hmai roumhoehnae, hell hmai thung mit kuep lahoi bo hlak teh, mit vang hoi Cathut uknaeram dawk kâen pawiteh ahawihnawn.
49 For kvart menneskje skal saltast med eld, liksom kvart offer vert salta med salt.
Sathei pueng teh palawi phuen e patetlah, tami pueng teh hmaipalawi phuensinnae a khang awh han.
50 Salt er ein godt; men vert saltet saltlaust, kva vil de då salta det med? Hav salt i dykk sjølve, og haldt fred med kvarandre!»
Palawi teh ahawi. Hateiteh a paannae kahmat pawiteh, bangtelamaw bout paan sak thai han. Nangmouh koe palawi awm sak awh. Buet touh hoi buet touh kâpôkâdanglah awm awh atipouh.